menu

Tsjip - Willem Elsschot (1934)

mijn stem
3,78 (41)
41 stemmen

Nederlands
Psychologisch

178 pagina's
Eerste druk: Querido, Amsterdam (Nederland)

Frans Laarmans, handelsreiziger, vaak van huis, is vader van een gezin met een aantal kinderen, waarvan de oudste dochter Adele, verkering krijgt met een Poolse studiegenoot. Dat zet nogal het nodige overhoop.

zoeken in:
avatar van -JB-
3,5
Op gevoelige wijze vertelt Elsschot over het huwelijk tussen zijn dochter en een Pool, Bennek, dat resulteert in de geboorte van zijn eerste kleinkind Jan, wiens koosnaam Tsjip is. Het boek is niet meer, niet minder dan dat.
Het resulteert een werk dat ik na lezing niet heel bijzonder vond. Het minste wat ik tot dan toe van Elsschot had gelezen. Pas na het lezen van het vervolg (de Leeuwentemmer), ben ik enthousiaster over Tsjip. Gelukkig verschijnen Tsjip en de Leeuwentemmer tegenwoordig dan ook in 1 uitgave, zodat het ene niet minder zonder het ander gelezen zal te worden.

avatar van JJ_D
4,0
Er bestaat over het algemeen consensus over het feit dat 'Tsjip' stukken beter zou zijn dan 'De Leeuwentemmer', hoewel ik beide boeken aan elkaar gewaagd vind. Toch een lichte voorkeur voor het vervolg misschien, daarin volg ik -JB-, omwille van de bijzonder geestige briefvorm en de manier waarop Elsschot met gepaste zin voor dosering verdriet en afschuw en scherpe humor koppelt. 'Tsjip' leest iets ingetogener en vormt een uitgebalanceerde opstap naar het evenzeer ijzersterke 'De Leeuwentemmer'.
3,75*

avatar van thomzi50
3,0
Tja, ik kan hier toch wat minder mee dan ik hoopte en ook verwachtte. De ironie en het taalgebruik van Elsschot zijn - net zoals in bijvoorbeeld Kaas, Lijmen en Het Been - weliswaar prachtig, maar anders dan bij die werken kan het verhaal me niet bekoren; er gebeurt zoveel, er zitten zoveel vergelijkbare tijdssprongen in, dat ik nergens ook werkelijk geraakt word. Misschien was dat ook niet de directe bedoeling, maar gaandeweg begon ik e merken dat de ontwikkelingen me zelfs onverschillig begonnen te laten - en dat kan toch ook weer niet, lijkt me.

avatar van FisherKing
4,5
Meest idiote titel ooit, en alleen door toeval heb ik het boek, inmiddels meerdere malen, gelezen. Het is een rake schets, van een voorbij huwelijk, door een verbitterd, ironisch man, Laarmans, die zich reeds met het einde van zijn leven verzoend lijkt te hebben. Lijkt.

Er is sprake van een verkering van de oudste dochter met Bennek, een Pool (met allerlei gevoeligheden die nu ook nog spelen) De vader heeft een brief van de vader van Bennek nogal bot beantwoord, en de 'verkering' lijkt ten einde.

Aan tafel heeft niemand een woord gesproken. De radio wordt niet opgezet en in die stilte klinken vorken en lepels als wapengekletter. Niemand durft zout of peper te vragen.

Ieder zoekt wat hij nodig heeft en helpt zichzelf. Na de soep kijken allen de tuin in alsof daar wat te zien was. Onze half verloofde sukkel heeft opgedrongen ogen.

Toch deelt zij manmoedig vlees en aardappelen uit, zoals zij iedere middag doet.


Elsschot's toon is briljant, zijn taalgebruik bijna dichterlijk, en er staat geen woord teveel in. Nauwelijks ook voor te stellen dat dit al voor 1933 geschreven is.

Het boek is ook digitaal hier te lezen waar het als feuilleton is verschenen in het literaire blad 'Forum'.

avatar van Pythia
4,0
Eens met FisherKing.
Ik vind ook mooi hoe de grootvader zijn idealen doorgeeft aan zijn kleinzoon.
Gijs Scholten van Aschat leest het verdienstelijk voor.

avatar van Pecore
4,0
Fenomenaal boekje wederom van Elsschot. Net als in Kaas verhaalt Frans Laarmans lichtvoetig en met humor doorspekt over zijn perikelen. Ditmaal beslaan die zijn gezinsleven, dat inmiddels van elke franje gespeend is en hem en zijn vrouw tot verbittering heeft gebracht. Met de ontwikkelingen rond hun oudste dochter zou daarin wel eens verandering kunnen komen.

Grappig en luchtig, maar toch ook weer met een trieste ondertoon. Op z'n Elsschots.

Beste, ik lees in DBNL "Het prozaboek Tsjip werd geschreven in 1933 en in 1934 uitgegeven door P.N. van Kampen en Zoon N.V. te Amsterdam. Het telde in de eerste druk 132 bladzijden en was getooid met een tekening op het stofomslag door Eppo Doeve." Het monogram van Doeve is duidelijk herkenbaar hierboven. Vriendelijk, Pieter De Kimpe

Gast
geplaatst: vandaag om 22:31 uur

geplaatst: vandaag om 22:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.