menu

The Fault in Our Stars - John Green (2012)

Alternatieve titel: Een Weeffout in Onze Sterren

mijn stem
3,92 (92)
92 stemmen

Engels
Jeugdboek
Psychologisch

264 pagina's
Eerste druk: Dutton Children's Books, New York (Verenigde Staten)

Hazel werd 3 jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbekende tijd. Genoeg om een studie op te pakken en vooral niet als zieke behandeld te worden. Augustus, Gus, heeft kanker overleefd - ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende wederzijdse aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niet iemands tijdbom zijn. Hazel laat Gus kennismaken met haar lievelingsboek: ''An Imperial Affliction'' van Peter Van Houten, een roman over een ziek meisje, die midden in een zin eindigt. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar Peter Van Houten om hem te vragen hoe het de personages vergaat nadat het boek is opgehouden. De tocht leidt hen naar Amsterdam, waar de schrijver als een kluizenaar leeft. Hij is in niets wat ze zich van hem hebben voorgesteld. En hun leven neemt een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.

zoeken in:
5,0
Wat een geweldig boek!
Ik ben dit boek gaan lezen omdat deze me het meest aansprak van alle boeken van John green, en ik heb hem in 2 dagen uitgelezen! Je zit meteen in het verhaal.
Je gaat echt van de personages houden, en ondanks dat het over zo'n zwaar onderwerp gaat zijn sommige stukken toch grappig. Ik raadt dit boek echt aan iedereen aan, ook al is het niet jou soort boek!


avatar van Remco
5,0
Wat een prachtig jeugdboek. Binnenkort komt de film uit waardoor ik op de trailer stuitte.... De trailer sprak me aan en omdat ik een min of meer ongeschreven regel volg altijd eerst een boek te lezen alvorens de bios te bezoeken besloten het boek aan te schaffen..... Ik ben niet teleurgesteld, een mooi verhaal, prachtige levensles(sen). Wat kunnen sommige personages je je onder de huid kruipen! Hoe fijn om ze te leren kennen en wat doet het pijn ze te verliezen..... Wat een mooi mannetje is Gus.... Een talent in het geven van liefde/vriendschap!

5,0
Een prachtig boek. Ik ben normaal niet echt voor dit genre maar nadat ik dit boek gelezen had, was het meteen mijn favoriet.
Zeker lezen!
Het verhaal bevat prachtige levenslessen en hoewel het een erg triest verhaal is, is het op een grappige manier geschreven.
Zodra je in het boek begint, wordt je verliefd op de personages en kan je niet stoppen met lezen.
En wat een einde! Ik las het boek een aantal maanden geleden en het doet nog steeds pijn.
Zeker lezen! Tenzij je bang bent om traantjes te laten.

avatar van prometida
4,5
Ik begon wat sceptisch, want had al heel wat mensen over dit boek gehoord en probeer mezelf er altijd van te overtuigen dat ik niet een van de mensen ben die met de meute mee gaat.

Maar toch, wat ben ik blij, maar ook verdrietig dat ik dit boek gelezen heb. Ja het is een jeugdboek, en inderdaad; wellicht ben ik daar nu te oud voor. Maar de hoofdpersonages zijn 16 en 17 jaar oud, dus je stoort je er niet aan als het soms wat kinderlijk ofwel puberaal geschreven is. Nee, natuurlijk doe je dat niet! Dit zijn hun gedachten, hun gevoelens, hun uitspraken, en wat raakten ze me...

Wat hield ik ook van Augustus, bijna net zoals Hazel Grace van hem hield. En... hoe raar misschien, maar wat heb ik gehuild.

Prachtig boek, leest makkelijk, heerlijke personages. Dankuwel meneer Green.

avatar van oktober1972
3,0
Leest makkelijk weg..nodigt uit om door te lezen. Verrassende momenten met gepaste humor ondanks het serieuze onderwerp. Het einde pas bij dit boek net als de vorstelijke beproeving. Dit geniet echter niet mijn voorkeur.. dus ook niet die van Hazel Grace.

3,5
Dit boek is me opgedwongen door een collega die er erg enthousiast over was, en die ik beloofd heb er met eerlijke blik naar te kijken. Dat heb ik gedaan, en het viel me vooral op dat de zoetheid waar ik voor vreesde behoorlijk binnen de perken blijft en hier en daar zelfs geheel uit zicht verdwijnt (en dan heb ik het niet over de onvermijdelijke dood van de kankerpatiënten, maar bijvoorbeeld over de deceptie met Van Houten). De positiviteit van Hazel en Gus wordt voldoende onderbroken door snedige opmerkingen en zelfspot, waardoor The fault in our stars meestal niet irriteert door onwerkelijke opgewektheid. Uitzonderingen vind ik de kusscène in het Anne Frank huis en het wel erg romantische dinner.

4,0
Na Looking for Alaska opnieuw een prettig boek van Green. Op het randje van cheesy, maar Green weet goed te doseren.


4*

3,5
Dit boek stond al een tijdje op mijn lijst van nog te lezen boeken. Ongekend populair, met een enorm hoge ratings op boekenwebsites. Totaal niet mijn onderwerp, een boek over puberliefde met karakters die kankerpatient zijn/waren. De nieuwsgierigheid won en ik heb het gelezen. Al met al viel het me zeker niet tegen. Ik snap wel waarom het zo populair is. John Green zet hier een aantal levensechte personen neer. Hazel komt heel sympathiek over en lijkt zo realistisch dat het bijna als een waargebeurd verhaal leest. Ik meen dat het personage Hazel ook op een bestaand persoon is gebaseerd. Het verhaal vond ik wel aardig, de humor in het boek maakt het prettig lezen. Leuk is het Nederlandse tintje. De laatste hoofdstukken vond ik wat minder, omdat de kant die het verhaal daar opgaat van mij niet zo hoeft. Het boek had ook niet langer moeten zijn, 260 bladzijden zijn wel het maximale wat ik hierover had willen lezen. Dus personages goed, humor goed, verhaal aardig, niet helemaal mijn smaak. Aanrader, zeker voor tieners (meisjes).

Samenvatting:
Hazel heeft kanker die haar longen ernstig hebben aangetast. Ze gaat naar een praatgroep en ontmoet Augustus (Gus), ze voelen gelijk iets voor elkaar. Gus mist een deel van een been door botkanker. Isaac is hun vriend, die blind wordt door oogkanker. Hazels favoriete boek is Een vorstelijke beproeving van Peter van Houten. Gus leest dit ook en wordt er ook door gegrepen. Dit boek houdt abrupt op, waarschijnlijk doordat het hoofdpersonage kwam te overlijden. Hazel wil dolgraag weten hoe het met de andere personages verdergaat en heeft vaak de schrijver geprobeerd te contacteren, maar tevergeefs. Het lukt Gus wel en hij verrast Hazel door zijn speciale wens (voor kankerpatiënten) te gebruiken om samen met haar en haar moeder naar Amsterdam te reizen om Peter van Houten te ontmoeten. De reis gaat bijna niet door omdat Hazel een ernstige terugslag krijgt en in het ziekenhuis ligt. Als het beter gaat vliegen ze naar Amsterdam waar ze een geweldige tijd hebben. Helaas blijkt Peter van Houten een dronken hork te zijn. Hij wil het verhaal niet verder vertellen voor Hazel. Gus en Hazel zoenen in het Anne Frank huis voor het eerst en vrijen vervolgens in het hotel. Gus vertelt daar dat hij, toen Hazel in het ziekenhuis lag, hoorde dat de kanker weer terug is en dit keer door heel zijn lichaam. Hij sterft na een paar maanden. Hazel legt een pakje sigaretten in zijn kist, omdat hij altijd een sigaret in zijn mond had, zonder te roken. Peter van Houten is ook op de begrafenis, dat was een wens van Gus, als goedmaker voor zijn gedrag in Amsterdam. Hij vertelt Hazel dat hij vroeger zijn dochtertje van acht jaar aan leukemie heeft verloren. Hazel komt er via Isaac achter dat Gus nog iets zou hebben geschreven voor hij stierf. Hij heeft dit naar Peter van Houten gestuurd. Het blijkt een verzoek aan Peter om van de woorden die Gus op papier heeft gezet een mooie grafrede te maken. Peter heeft het nooit opengemaakt, maar de woorden van Gus zijn zo precies goed. Een prachtige liefdesverklaring aan Hazel, en hiermee eindigt het boek.

Toevoeging: Hazel en Gus hebben als parodie op woorden die koppeltjes steeds tegen elkaar zeggen het woord: oké, dit zeggen ze steeds tegen elkaar.

avatar van stefan dias
4,0
Mijn tweede 'Green' na 'Looking for Alaska'.
Ik heb wel wat commentaren zitten lezen en er is (op Goodreads) duidelijk een polarisatie. Heiligverklaring of totale irritatie. Gek genoeg begrijp ik die irritatie wel: kinderen die wat té sereen en intelligent zijn en wel heel welbespraakt.

Maar bon, in jaren veertig en vijftig screwball comedies worden dialogen ook bliksemsnel en vlijmscherp afgevuurd. Dat is ook totaal niet geloofwaardig, maar des te leuker.

Ergens moest ik die knop dan ook wel omdraaien: ouders en kinderen zijn hier 'zoals ze zouden moeten zijn'. Hazels mama is één en al begrip en toewijding, haar papa een softie die die de juiste dingen op de juiste momenten zegt (een soort Phil Dunphy uit Modern Family). Dat maakt het boek natuurlijk net zo leuk om te lezen.

En aan dit boek zit (dat is lang geleden) ook nog eens een echt, afgerond einde. Een einde waar ik nu niet echt tranen met tuiten bij weende, maar toch echt door gepakt werd.

Na 'Alaska' lijkt de schrijver ook hier weer een nostalgische trip te ondernemen naar een soort pure verliefdheid, een verlangen naar het verlangen zelf en de pijn van het missen. Iets wat we het hardste voelen als we nog jong en onbevangen zijn.

1,5
Niet om bewust te willen polariseren, maar ik denk dat het wel tijd is voor een tegengeluid hier. Het is dat ik van het type ben dat een boek wil uit hebben als ik er eenmaal aan ben begonnen, maar anders had ik het allang weggelegd. Ik snap dat dit een jeugdboek is en dat ik niet helemaal de doelgroep ben, maar ook vanuit het perspectief van een puber begrijp ik al die lovende kritieken niet. Wat een slecht boek.

Mijn grootste probleem is dat je je totaal niet kunt identificeren met de personages. De manier waarop de hoofdpersonen converseren (enkel in volzinnen, continu ad-rem, etc.) begint al snel behoorlijk tegen te staan. Als ik dan al emotie had bij het verhaal, was het vooral ergenis over deze bijdehante hoofdpersonen. Verder vind ik het verhaal weinig diepgang hebben. De personages Peter van Houten en die assistent zijn totaal ongeloofwaardig. Ik dacht soms echt; "waar gaat dit over?". Gelukkig is het boek behoorlijk kort dus je bent er snel doorheen. Ik zal dit boek zeker nooit aanraden aan volwassenen; ik ben op de hoogte van de recensies dus op de een of andere manier zullen pubers er wel van kunnen genieten, al begrijp ikzelf niet waarom.

Voetnoot: ik heb dit boek als audioboek geluisterd. De manier waarop accenten worden gedaan (zogenaamde "Britse" en "Nederlandse" accenten) is echt een farce, ongelooflijk slecht. Het Nederlandse accent lijkt meer op een Oost-Europa accent. Doe dan geen accent, daar kreeg de HBO-sere Chernobyl ook geen minpunten voor. (Score is voor het verhaal zelf en dus niet beinvloedt door de slechte audioboek-versie).

4,0
Ik las het grootste deel van dit boek vandaag in de trein, dus met mondkapje en zonnebril - wat niet slecht uitkwam, mochten er tranen opkomen. Dat gebeurde uiteindelijk niet, maar veel scheelde het ook niet, bij dit mooi opgetekende, soms hartverscheurende verhaal. "De wereld is geen wensvervullingsfabriek" is een quote van de hoofdpersonen en maakt duidelijk hoe eindeloos oneerlijk het leven kan zijn.
Genoeg verrassende wendingen om te blijven lezen, en ondanks alles ook genoeg glimlachmomentjes, met name vanwege het scherpe, cynische en tegelijkertijd droge observatievermogen van Hazel.

Gast
geplaatst: vandaag om 04:16 uur

geplaatst: vandaag om 04:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.