Divergent - Veronica Roth (2011)

Goed boek,

Leest lekker weg, boeiend verhaal.
Doet alleen wel denken aan The hunger games.
Maar ik heb daar geen problemen mee

een aanrader voor ieder die hier van houdt

Deels op aanraden uit een vriendin en deels uit nieuwsgierigheid naar de hype heb dit boek een eerlijke kans gegeven. Ook al schreeuwden de kaft en de verhaalomschrijving: 'Hunger Games rip-off!', ik zag het in de winkel staan en dacht: 'kom, ik neem het mee. Ik ben wel eens benieuwd'.
Ik heb het geprobeerd te lezen met een open mind. Maar het is niet gelukt. Zelfs al had ik dit boek blind gelezen, zonder een indruk vooraf, dan nog was ik volgens mij niet ontkomen aan het idee dat dit gewoon een light versie van the Hunger Games is. Futuristische sciencefiction wereld waarin de bevolking word onderdrukt en onderverdeeld is in districten, (ook al heten ze hier facties) check.
Kinderen die gemanipuleerd worden door volwassenen en gedwongen worden vreselijke dingen te doen, check. Meisje van 16/17 die alles nét iets anders doet dan de rest waardoor iedereen opschrikt, check.

Zelfs de symbolen zijn slim afgekeken van The Hunger Games: in laatstgenoemde de speld met de Spotgaai en de pijl en boog, hier de symbolen van de facties die er wel verdacht veel op lijken. Ook word er in beide boeken een bepaalde vogel gebruikt als symboliek: de Spotgaai tegenover hier -om de een of andere reden- raven.
In The Hunger Games klópt dit allemaal, maar hier blijft het oppervlakkig en slecht uitgewerkt. De zogenaamde spanning die ontstond rond het uitbreken van een oorlog kwam totaal niet over. In plaats daarvan focussen ze zich op de romance tussen Tris en haar leider Four. Op het einde komt alles opeens in een stroomversnelling en barst de hel los.

De schrijfstijl is ook niet echt goed. Tris heeft niet echt een persoonlijkheid of een eigen stem. Maar we moeten allemaal aannemen dat ze speciaal is, en als de enige van haar factie een vrije geest heeft. Ik denk dan 'Mary Sue'. Sorry voor degenen die wel fan zijn van deze serie, dat is natuurlijk prima. Dit is gewoon wat ik denk.

Nog nooit meegemaakt dat ik aan een boek begon en ergens midden in de nacht er pas achter kwam dat het eigenlijk bedtijd was.

De vergelijking met Hunger Games kan ik wel heel goed begrijpen, maar om een of andere reden is het toch ook weer heel anders. Een echte aanrader!

Inmiddels de volledige trilogie gelezen en ik kan sowieso Hoone aanraden toch ook boek 2 en 3 te lezen. Zeker boek 3 zal mijn inziens, jouw mening gaan doen veranderen.

Goed boek! Leuke, makkelijk leesbare schrijfstijl. Onverwachte wendingen en spannend!

Super leuk boek!
Toen ik zag dat de film in de bioscoop kwam, moest ik van mezelf eerst het boek lezen.
gelukkig heb ik dat gedaan, want het is super leuk en spannend.
ondertussen ben ik bezig in deel 3, ik heb ze wel in het engels gelezen en soms was het wel lastig.
De film was trouwens ook geweldig

Leest als een trein. Alleen overduidelijk door een jonge vrouw geschreven. De liefdesgeschiedenis is daarom soms wat vervelend. Verder is het verhaal en sfeer best sterk. Veronica Roth beheerst de kunst van het weglaten.

Zoals zoveel young adult boeken leest dit als een trein. Echt vernieuwend is het helaas niet. De overeenkomsten met de Hunger Games zijn zo sterk dat het zelfs wat afbreuk doet aan het leesplezier. De hele stijl van de wereld is bijna gekopieerd van Panem, de wereld in de Hunger Games. De stijl van het verhaal vind ik wel leuk. Zo volg je de belevenissen van Beatrice, een klein, tenger meisje, dat tegen de gevaren in deze wereld moet opboksen. Redelijk cliché, maar onderhoudend genoeg. De tienerromantiek is niet erg interessant, maar voor tienermeisjes vast prima te verteren. Er zitten wel wat hiaten in het verhaal waar erg makkelijk aan voorbij wordt gegaan.
Als je fan bent van apocalyptische, futuristische wereldbeelden met actie en tienerromantiek is dit een boek voor jou.

Samenvatting:
Beatrice (Tris), een zestienjarig meisje uit de Zelfverloocheningsfactie, is afwijkend en besluit over te stappen naar de Onverschrokken factie. Ze is klein en lijkt niet geschikt voor de training die ze daar krijgen. In de eerste fase moeten ze vechten, dat lukt haar uiteindelijk redelijk. Ze blijkt een stuk dapperder dan anderen verwachtten en lijkt heel wat in haar mars te hebben. Dat ze afwijkend is moet ze voor iedereen verzwijgen, omdat de paar mensen die het weten zeggen dat het gevaarlijk is. In fase twee komt het afwijkend zijn juist van pas, daarin moeten ze in een simulatie hun angsten overwinnen. Afwijkenden kunnen de simulatie manipuleren en zijn zo in het voordeel. Four, haar instructeur komt er zo achter dat ze afwijkend is. Hij blijkt een oogje op haar te hebben en beschermd haar dus. Er ontstaat een prille liefde. In de groep aspiranten bestaat sterke vijandelijkheid. Vooral tussen Tris en Peter. Peter probeert samen met Drew en Al om haar in de Kloof te gooien. Four redt haar op het nippertje. Al was verliefd op Tris en schaamt zich, hij pleegt zelfmoord.
Tris ontdekt een complot tegen de Zelfverloocheningsfactie, die de stad regeren. Eruditie en Onverschrokkenheid willen hen uitroeien. Tris gaat naar haar broer Caleb, die is overgestapt naar Eruditie, om hem te waarschuwen en te vragen hoe het zit. Ze wordt gesnapt en bijna wordt ontdekt dat ze afwijkend is.
De derde fase in de opleiding is het angstlandschap. Hierin moeten de aspiranten met al hun angsten afrekenen. Vervolgens krijgen ze net als alle Onverschrokkenen een zendertje in hun lichaam gespoten. Tris wordt eerste bij het examen, haar vrienden Will en Christina worden zesde en zevende.
Die nacht blijkt waar de zendertjes voor bedoeld zijn. De leidster van de Erudieten, Jeanine, heeft een programma gemaakt, waarin ze alle Onverschrokkenen in een simulatie aanstuurt. Zo zijn ze willoos en zet Jeanine ze in als leger tegen de Zelfverloochenaars. Tris is als afwijkend niet beïnvloed, net als Four, die eigenlijk Tobias heet. Zij gaan samen de strijd aan, maar worden gepakt. Tris wordt door Jeanine bijna verdronken, maar haar moeder redt haar en sterft daarbij. Tris voert een missie aan naar de computers van de simulatie in het hoofdkwartier van Onverschrokkenheid. Daar sterft haar vader, maar weet zij de computers de bereiken. Four blijkt ze nu te besturen nadat Jeanine hem toch heeft weten te hypnotiseren. Ze weet hem los te breken uit de simulatie en samen stoppen en stelen ze het simulatieprogramma. De moordpartijen eindigen abrupt, maar chaos heerst. Tris, Caleb, Tobias en zijn vader Marcus en Peter vluchten naar de factie Vriendschap en hier eindigt het verhaal.

Jammer vind ik dat wanneer een resultaat van een simulatie handmatig ingevoerd moet worden, dit blijkbaar kan inhouden dat diegene afwijkend is. Dat hier nauwelijks iets mee wordt gedaan vind ik te makkelijk. Maar het is dan ook een tienerboek. Verder wordt er nogal makkelijk in een paar zinnen verteld dat alle Onverschrokkenen een zendertje moeten dragen zodat ze altijd te volgen zijn. Beetje vreemd.