menu

Na Střeše je Mendelssohn - Jiří Weil (1960)

Alternatieve titel: Mendelssohn op het Dak

mijn stem
3,75 (10)
10 stemmen

Tsjechisch
Psychologisch / Oorlog

228 pagina's
Eerste druk: Československý Spisovatel, Praag (Tsjechoslowakije)

Praag 1939. Julius Schlesinger heeft van de woedende Reichsprotektor Heydrich persoonlijk het bevel gekregen om het standbeeld van Mendelssohn uit de galerij van componisten op het dak van het concertgebouw te verwijderen. Maar de SS-officier heeft hoogtevrees en geen idee welk standbeeld dat van Mendelssohn is. Dus geeft hij twee Tsjechische werklieden opdracht om het beeld met de grootste neus omver te trekken. Maar de mannen leggen het touw om de nek van Richard Wagner, de favoriete componist van Hitler! Schlesinger probeert zijn fout goed te maken met de hulp van een geleerde jood. Maar eenmaal op het dak meldt Dr. Rabinovich dat hij geen verstand heeft van standbeelden, die volgens de joodse traditie niet mogen worden gemaakt. En dat Felix Mendelssohn bij zijn geboorte gedoopt is en door hem dus niet als jood wordt beschouwd. Maar Heydrich wil onmiddellijk resultaat zien.

zoeken in:
avatar van eRCee
3,0
De plotomschrijving klinkt echt geweldig. Hilarisch maar waargebeurd voorval dat ook kort beschreven wordt in HhhH.

3,5
En de gebeurtenis waar HhhH hoofdzakelijk over gaat wordt in dit boek juist kort beschreven.

De roman zelf viel me een beetje tegen. De passages over het beeld van Mendelssohn zijn interessant en met een mooie licht ironische toon geschreven. De verteller concentreert zich echter niet alleen op het knullige gebeuren rondom het neerhalen van het beeld, maar infiltreert ook in de gedachten van allerlei personages die er (zijdelings) iets mee te maken hebben. Gaandeweg dwaalt hij verder af, en ergens halverwege de roman verdwijnt Mendelssohn nagenoeg helemaal uit beeld. Aan het einde blijkt wel dat niemand het er goed vanaf heeft gebracht.

Op zich vind ik dit wel een aardig vertelprocede, omdat zo van een paar handen vol mensen wordt beschreven hoe ze de oorlog proberen door te komen. De gedachtes van de personages waren echter wel erg zwart/wit, en vooral de nazi's waren heel karikaturaal. Niet heel vreemd gezien de directe betrokkenheid van Weil, maar als literatuur vond ik het te simpel.

avatar van eRCee
3,0
Licht tegenvallend inderdaad. Mendelssohn op het dak is opgedeeld in hoofdstukken waarbij telkens andere figuren worden gevolgd en wellicht dat dit bijdraagt aan het gevoel dat het boek wat stroef loopt. Overigens vond ik de vertaling ook niet geweldig. De anekdotische vertelwijze is aardig, en hoewel het mooiste verhaal over het beeld van Mendelssohn vrij snel op de achtergrond raakt duikt er in vrijwel elk hoofdstuk wel weer een beeld op. Inhoudelijk is het soms, zoals RealTom al stelt, wat simpel en zwart-wit, met bijvoorbeeld in de laatste pagina's een zin als "er zijn vele manieren om de strijd met de Dood aan te gaan, en de beste manier is gewapenderhand". Misschien dat je de recensenten van The New York Times, The Independent en Philip Roth hiermee pleziert ('Met een nawoord van Philip Roth' prijkt er in grote letters op de kaft, en dat blijken twee bladzijden met biografische info over Weil te zijn), maar binnen de Europese oorlogsliteratuur is er zonder veel moeite beters te vinden.

avatar van thomzi50
3,5
RealTom schreef:
Gaandeweg dwaalt hij verder af, en ergens halverwege de roman verdwijnt Mendelssohn nagenoeg helemaal uit beeld. Aan het einde blijkt wel dat niemand het er goed vanaf heeft gebracht. (...) Op zich vind ik dit wel een aardig vertelprocede, omdat zo van een paar handen vol mensen wordt beschreven hoe ze de oorlog proberen door te komen. De gedachtes van de personages waren echter wel erg zwart/wit, en vooral de nazi's waren heel karikaturaal.


Dit verwoordt mijn mening helder: het is een interessant boek, maar gaandeweg krijgt het karikaturale de overhand, en ik vind ook dat Weil te veel (bij)personages introduceert en namens hen te veel invult: hoe overzichtelijker de roman is, in dat prachtige begin rondom het (slopen van) het Mendelssohn-beeld, hoe beklemmender ik het vind, wat ook zo goed werkt in combinatie met de lugubure, fraai beschreven WO2-setting. Stukje bij beetje verloor ik vervolgens meer van mijn aandacht, het einde kostte me - hoewel er mooie stukken in staan - enigszins tot mijn schrik best veel moeite om door te komen.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:54 uur

geplaatst: vandaag om 08:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.