Die Sixtinische Verschwörung - Philipp Vandenberg (1988)
Alternatieve titel: Het Sixtijnse Geheim
Duits
Thriller
283 pagina's
Eerste druk: Lübbe,
Bergisch Gladbach (Duitsland)
Een merkwaardige ontdekking bij de restauratie van de Sixtijnse kapel verontrust de gemoederen: een aantal afbeeldingen is van lettercodes voorzien, waarvan in eerste instantie de betekenis onduidelijk is. Maar al gauw lijken ze te verwijzen naar een oeroude samenzwering, die zijn schaduw zelfs nog over het heden werpt. Tijdens zijn speurtocht naar een verklaring stuit kardinaal Jellinek in de geheime archieven van het Vaticaan op een document met een vernietigend geheim dat de leer van de katholieke kerk op zijn grondvesten doet trillen. Hebben we hier te maken met een late wraakoefening van Michelangelo ten opzichte van Gods vertegenwoordiger op aarde?
en aan de inhoud te zien zitten er ook wel een paar gelijkenissen in het verhaal...
Aangezien dit boek veel ouder is lijkt het me toch zo dat ALS er gepikt is dat gedaan is door Brown of zijn uitgever. Maar je kan natuurlijk gelijk hebben...
En niet alleen dat. Lees "Sirkelens Ende - Tom Egeland" maar eens. Egeland schrijft in het nawoord van latere edities dat hij blij is dat zijn boek twee jaar eerder verscheen dan Da Vinci.
En aangezien het boek ondertussen al vele jaren ongelezen in de kast stond, ben ik hier maar in begonnen. Geen idee of ik The Da Vinci Code vandaag de dag ook nog goed zou vinden maar het mag duidelijk zijn dat ik met dit hersenspinsel van Philipp Vandenberg niet veel kon. Hoewel het mysterie rond de inscriptie van Michelangelo op zich nog wel intrigeert, is de uitwerking veel minder te noemen. De manier waarop Vandenberg zijn pagina's vult met ellenlange opsommingen van de titels van één of andere kardinaal of clericus... Het zijn stukken waar ik snel eens diagonaal heb doorgelezen. Maakt op zich ook weinig uit aangezien de intrige redelijk simpel wordt gehouden (serieus, je moet gewoon de letters van rechts naar links lezen in plaats van van links naar rechts..) en uiteindelijk met een heuse sisser afloopt. Jellinek ondervindt weinig tegenwerking (het stuk waar hij ontdekt dat hij tegen een mysterieuze schaker schaakt en niet tegen Stickler is wel erg slecht) en uiteindelijk blijkt het allemaal een droom/fantasie te zijn. Ik haat zo'n eindes.
Lastig te beoordelen dit. Vandenberg zijn stijl is eenvoudig en leest vlotjes weg, maar a) de vele opsommingen en b) het geforceerde interessant doen door er een hoop Latijnse spreuken tussen te steken (ik heb het na 4 of 5 keer opgegeven om altijd naar de vertalingen te gaan kijken achteraan het boek) zorgen ervoor dat intrige zijn schwung mist. Had in ieder geval meer in gezeten naar mijn gevoel. De Dan Brown boeken ga ik ook maar even laten voor wat ze zijn denk ik.
2*