menu

Kinderen van Moeder Aarde - Thea Beckman (1985)

mijn stem
4,07 (128)
128 stemmen

Nederlands
Jeugdboek
Sciencefiction

350 pagina's
Eerste druk: Lemniscaat, Rotterdam (Nederland)

Zes eeuwen na de Derde Wereldoorlog. De aarde is door een kernoorlog gekanteld en bijna verwoest. Het ijs op het vroegere Groenland, dat nu Thule heet, is gesmolten en het land heeft een heerlijk klimaat. De mensen leven in harmonie met de prachtige natuur. Het land wordt door vrouwen geregeerd, zonder leger, zonder wapens. Op een dag verschijnt een onbekend expeditieschip in de fjord. Algauw blijkt dat de opvarenden van het schip, afkomstig uit het Badense Rijk, van plan zijn Thule te veroveren. Bij een land zonder wapens, geregeerd door vrouwen, moet dat toch niet moeilijk zijn! De Badeners stuiten echter op onverwachte tegenstand.

zoeken in:
4,0
Kos
Begin van een mooie trilogie. In mijn jeugd vond ik het geweldig.
De plaatjes van de andere delen mogen jullie zoeken .

4,0
Ik had inderdaad ook al gezocht naar goede plaatjes bij deze boeken. Deel 2 heb ik thuis liggen, dus als we weer een scanner hebben, kan ik deze wel inscannen.

Wat betreft het boek, ik vond het in mijn jeugd inderdaad ook heel erg mooi en ik toen ik laatst een stukje las vond ik dat nog steeds.

4,5
Geweldig boek! Ik kan het blijven lezen!
4,5*

5,0
Gewoonweg prachtig boek. Heb het 4 x gelezen en ben het nog niet beu...

5,0
Prachtig boek.
paar jaar geleden absoluut het beste boek wat ik ooit had gelezen.
Deze zomer heb ik hem weer een keer gelezen, nog steeds een geweldig thema. super.

avatar van Guinie
5,0
Mooi boek.

avatar van Chungking
4,5
nog eens herlezen, en het blijft gewoon een pracht van een (jeugd)boek

hier en daar misschien wat naief, maar het is gewoon een goed (verteld) verhaal met een kern van oprecht mooie ideeën en idealen

avatar van Jason82
4,5
Vorige week tijdens een korte vakantie opnieuw gelezen. Ik had het als kind al gelezen, ik denk dat het 20 jaar geleden was. Het grappige is dat ik in mijn hoofd een heel andere voorstelling van dit boek had. Blijkbaar las ik het als kind anders. Daarmee zeg ik niet dat het geen goed boek is, want dat is het absoluut wel!

De sfeer wordt goed neergezet en Beckman neemt je weer helemaal mee in een mooi verhaal! Het is makkelijk om je fantasie de vrije loop te laten en zelf in gedachten rond te lopen in het mooie Thule...

4,5 ster

4,0
In één ruk uitgelezen. Een fantastisch basisgegeven en mooi in zijn grootsheid, tot in de kleine details. En dat het hier en daar wellicht wat naïef, pamfletterig en eendimensionaal aandoet is het boek vergeven. Daar komt het boek mee weg, omdat het zo goed geschreven is.

Dik 4*

4,5
Schitterend boek wat verteld is vanuit oogpunt van de Thulenen. Je blijft lezen.

4,5
Vaag had ik weleens van dit boek gehoord. Geen idee dat dit het eerste deel van een trilogie was en nog minder dat het sciencefiction voor kinderen betrof. Zeker dat laatste had wel meteen mijn interesse toen ik erachter kwam. Dit boek leest werkelijk als een trein, heel prettig geschreven. Het verhaal zit goed in elkaar en is nog net zo actueel als 30 jaar geleden. Kinderen halen misschien niet alles eruit. Dit is daarom een prima boek om uitgebreid met een hele klas mee aan de slag te gaan (hoewel het misschien een beetje te dik is). Eigenlijk is de verhaallijn geschreven rondom een grote aanklacht tegen de toenmalige en ook huidige maatschappij. Thema's als milieu, natuur, overbevolking, welvaart(sverdeling), industrialisatie, religie, gendergelijkheid, het monetair stelsel, militarisering en kolonisatie komen aan bod. Mooi om in zo'n 'simpel' verhaal met de neus op de feiten te worden gedrukt. Een wereld als Thule lijkt een utopia, maar erover lezen is erg prettig.

Samenvatting:
Na de Derde Wereldoorlog is de aarde door natuurrampen enorm veranderd. Er zijn weinig overlevenden. Eeuwen later heerst op Thule (Groenland) de Konega over haar volk. Leidinggevende posities zijn voor vrouwen, die worden niet meer aan mannen toevertrouwd. Christian is de zoon van de Konega en hij is verliefd op Thura, een gewoon meisje. Zijn vader is verdwenen toen hij jong was. In Europa is in de eeuwen na de rampen het Badens rijk ontstaan. Een machtig, oorlogszuchtig land. Geleerde Kunz is achter het bestaan van Groenland gekomen en organiseert een expeditie. Zij komen met een stoomschip aan in Gothab, de hoofdstad van Thule. Thule heeft geen leger, of ordediensten, alles is van iedereen, er heerst gelijkheid. De soldaten van het schip zorgen direct voor onrust, ze vallen meisjes lastig en jagen op wild, wat verboden is.
De Konega vertrouwt de Badeners niet, Christian is wel geïnteresseerd. Kunz probeert de jongen voor zich te winnen. Op een expeditie door de wildernis leert Christian de ware aard van de Badeners kennen. Ze willen Thule exploiteren en beschouwen alles al als van henzelf. Leven van mens of dier is voor hen niet zo van belang. Rajo, de vader van Christian, blijkt nog te leven en sluit zich weer bij hem en de Konega aan om de Badeners te verjagen. Thura blijkt een zeer dapper meisje dat de soldaten meermaals te slim af is. De Konega besluit dat de Badeners niet weg mogen omdat ze dan meer mensen naar Thule zullen brengen. Ze evacueren Gothab en blokkeren de baai. Thura raakt gewond, maar het schip zinkt en de actie lukt. De Badeners kunnen niet meer weg en worden in de gemeenschap opgenomen. Rajo en Christian claimen meer rechten voor mannen. Christian mag met Thura trouwen.

avatar van J.Ch.
3,5
Een poosje terug heb ik in een vlaag van nostalgie de trilogie van Geef me de ruimte! herlezen, en dat was me eigenlijk wel goed bevallen. Nu mocht de Thule-trilogie eraan geloven.

Om maar meteen met het grootste kritiekpunt te beginnen: Beckman is nergens heel subtiel. Misschien gaat je dat nou eenmaal storen als je als volwassene een jeugdboek leest; ik kan me in ieder geval niet herinneren dat ik me er vroeger zo aan gestoord heb. Beckman begint met een donderpreek van jewelste, waarin de wereld zo ongeveer vergaat door wat mensen (= met name Amerikanen en Europeanen) haar hebben aan gedaan. Vervolgens neemt ze de tijd om Thule als het paradijs op de geresette aarde te schilderen, en haar bewoners als lieve bloemenkinderen. De Thulenen zijn stuk voor stuk vrolijke, vrijgevige mensen die elke gelegenheid te baat nemen om de schoonheid van de natuur te bezingen - dat werd me af en toe te veel. De later geïntroduceerde Badeners zijn dan weer een stereotiep bloeddorstig en verdorven volk, waarbij het me deze keer opvalt dat hun namen wel heel duidelijk Duits zijn. Nu behoor ik inmiddels niet meer tot de doelgroep, dus misschien is het niet aan mij om hierover te oordelen, maar zou het verhaal niet een heel stuk sterker zijn als de tegenstellingen wat minder uitgesproken waren?

Ook de personages zijn niet allemaal even subtiel uitgedrukt. Christian vind ik nog steeds wel sympathiek, maar Thura is eigenlijk gewoon heel saai. Ze is stoer natuurlijk, maar dat is het dan ook wel. Hannah-Dottir krijgt als enige Thuleense een smet op haar blazoen (haar onwil om gewonde Badeners te helpen) maar dat wordt nergens echt interessant. De geheimzinnige vaderfiguur Rajo komt ook niet helemaal goed uit de verf. Professor Kunz is een van de weinige personages die een duidelijke ontwikkeling doormaakt. Verreweg de interessantste in het hele boek is echter de Konega Armina-Dottir. Meer dan elk ander personage is zij een eigen persoon met veel verschillende kanten die soms met elkaar in tegenspraak lijken te zijn. Ze is liefdevol maar kan hard zijn, vertrouwt op haar intuïtie maar neemt heel rationele beslissingen. Ze is de Badeners telkens te slim af slaagt er steeds in om ervoor te zorgen dat ze zichzelf in de problemen brengen. Hoe slim haar slinkse plannen zijn vond ik elke keer weer leuk om te lezen.

Wat ik overigens erg kan waarderen is de moeite die Beckman heeft genomen om de Thuleense samenleving in te richten. Ze heeft er een soort feministisch-communistische samenleving geschapen met een aantal interessante ideeën. Het concept van straffen middels een systeem van stempels in het gezicht heb ik bijvoorbeeld altijd ingenieus gevonden. Sowieso denk ik dat de wereld erg gebaat zou zijn bij samenlevingen waarin (meer) vrouwen het voor het zeggen hebben, een standpunt dat overigens vandaag vast niet zo gedurfd is als in 1985. Wel is het nog steeds actueel. Ook sluit het boek goed aan bij de huidige klimaatangst - het zou eigenlijk een dezer dagen in een nieuwe druk (met een gemoderniseerde omslag...) moeten verschijnen.

Behalve de ideeën over zorg voor de natuur en de rol van vrouwen in de samenleving is Kinderen van Moeder Aarde ook gewoon de moeite van het lezen waard omdat het verhaal goed in elkaar zit. De subtiliteit ontbreekt dus, maar het plot zelf is behoorlijk slim. Het duurt even voor het verhaal goed op gang komt, maar tegen het eind wordt het dan wel echt spannend. Al met al helemaal geen straf om dit te herlezen, en verrassend actueel.

avatar van Lalage
5,0
Thea Beckman vertelt dit verhaal op een meeslepende manier. Ze legt alles goed uit en gebruikt geen moeilijke zinnen. Ik vind het wel fijn dat ik niet naar dingen hoef te raden. Er zijn wel een paar dingen die ik minder realistisch vind. Vlak na de oorlog worden wel mismaakte kinderen geboren, maar daarna is er al snel geen invloed meer is van stralingsziektes. De communicatie in het Engels gaat wel heel soepel, terwijl de taal zich duizend jaar lang onafhankelijk op twee werelddelen heeft ontwikkeld. En soms is het taalgebruik in dialogen te formeel, maar dat valt me alleen in het begin op. Daarna is het zo spannend dat ik vooral verder wil lezen en minder stilsta bij de schrijfstijl.

Het is heerlijk om te lezen over het paradijselijke Thule, waar mensen zo vreedzaam samenleven. Ik vind dit een fantastisch mooi boek.

Kinderen van Moeder Aarde – Thea Beckman | Lalagè leest - lalageleest.nl

Ik houd er niet van, als er schrijvers een beetje te dol worden op 'preken'. Als je niet al te veel nadenkt, leest dit verhaal gewoon als een avonturenboek... maar denk nu eens na: iemand is er voor gaan zitten om haar ideale land te ontwerpen. De schrijfster spuwt in dit boek haar gal en het is net alsof zij vindt dat háár ideale land, hèt ideale land is.
Is dat waarom iemand zou willen schrijven? Om opvattingen te spuien? Of om lezers idealen op te dringen? Ikzelf erger mij vooral aan dit boek. De proza is venijnig, voor mij zit er iets betweterigs aan. (Is mijn leeservaring bij veel Thea-Beckmanboeken.) Ik vraag me gewoon steeds af, waarom je het nodig zou vinden om een verhaal te schrijven, waarin je eigen mening over iets (in dit geval, over hoe de samenleving zou moeten zijn) de werkelijkheid is; en dat die werkelijkheid dan ook echt véél beter is dan alles wat de lezer kent. Vraag me af wat dat zegt over de aard van de auteur... ('Ik-weet-'t-beter-en-jij-bent-dom.')
Nee, dit is het niet voor mij. Ga maar tegen iemand anders preken.

Gast
geplaatst: vandaag om 05:24 uur

geplaatst: vandaag om 05:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.