Buitenstaanders - Renate Dorrestein (1983)

Een prachtig boek dat vooral over twee interessante vragen gaat: wat is werkelijkheid en wat is normaal? Geschreven in een zeer vlotte stijl, die bijdraagt bij de mysterieuze sfeer. Ik ben dus erg positief over het boek.

Had dit boek echt al jaren in de kast liggen. Vaak er in begonnen, maar nu eindelijk echt uitgelezen.

En ja... Vaag boek. Zoals Eny het ook zegt: 'Wat is werkelijkheid en wat is normaal?' Ik heb tijdens het lezen regelmatig terug gelezen - iets wat ik tijdens het lezen niet vaak doen - dit in de hoop om het verhaal beter te snappen. Uiteindelijk snap ik het verhaal wel, maar ik vind het wel een raar verhaal.

Een zeer opmerkelijk en zeer apart boek en ook nog een debuut. Als debuut is het zonder meer geslaagd te noemen. In een makkelijk leesbare stijl laat de schrijfster ons kennis maken met een 'normaal gezin' op vakantie en een vreemd, 'gek gezin' dat thuis in een afgelegen huis woont aan het water, tamelijk ver weg van de bewoonde wereld. En dat 'gekke gezin' is werkelijk een 'over the top' gezin. Er zit geen normaal gezinslid tussen en het maakt daarom ook wel de indruk een 'fantasy' gezin te zijn, te vreemd om waar te zijn. Maar deze mensen hebben wel allemaal ook goede eigenschappen, goed zijn voor elkaar en voor anderen. En leg dat dan naast het 'normale gezin' waar man en vrouw een moeizame relatie hebben met elkaar en twijfelen aan elkaar en hun relatie. En de mogelijke moraal van het verhaal: bezie gekken/psychisch gestoorden als mensen en ga respectvol met hen om. En misschien zijn ze dan zo gek nog niet. Er zitten wel wat slordigheidjes in het boek, maar als debuut, respect.

Mijn eerste kennismaking met het oeuvre van Dorrestein en vooralsnog ben ik alles behalve enthousiast.

'Buitenstaanders' is vooral heel erg chaotisch waarbij korte uitingen van verschillende personages elkaar in rap tempo opvolgen waardoor het vrijwel onmogelijk werd voor mij om betrokken te raken bij het verhaal of de karakters.

Het constante herhalen van zinnen, gebeurtenissen en vooral heel erg veel namen die in spervuur op me afgevuurd werden, zorgde eigenlijk alleen maar voor veel irritatie tijdens het lezen.

Het verhaal is behoorlijk moralistisch, maar eindigt dan alsnog met een soort 'het was maar een droom-einde'... , vreselijk.

Ik kan hier helemaal niks mee. Ik ben zeker bereid ander werk van Dorrestein nog een keer een kans te geven, maar dit was geen geslaagde leeservaring.