The Happy Prince and Other Stories - Oscar Wilde (1888)
Alternatieve titel: De Gelukkige Prins en Andere Verhalen
Engels
Verhalenbundel
Sprookje / Natuur
175 pagina's
Eerste druk: Ward, Lock and Company,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
De eerste van twee bundels sprookjes die Oscar Wilde schreef. De vijf verhalen in 'The Happy Prince and Other Stories' hebben een christelijke ondertoon, maar zitten vol met bijtend cynisme en onderhuids commentaar op de Britse samenleving: het titelverhaal gaat over het meest prachtige standbeeld van Engeland, dat iedere dag met zijn robijnen ogen uitkijkt over alle misère in de stad; 'The Nightingale and the Rose' gaat over een nachtegaal die zich opoffert voor de liefde van een arme student; 'The Selfish Giant' over de tuin van een kwaadaardige reus, en de kinderen die daar spelen; 'The Devoted Friend' gaat over de fantastische vriendschap tussen een rijke molenaar en een arme tuinman; en 'The Remarkable Rocket' over de prachtigste vuurpijl aller tijden, en de aanloop naar zijn letterlijk hoogtepunt.
Zijn het sprookjes? Het zijn in ieder geval verhalen met pratende dieren (en standbeelden, en stukken vuurwerk), maar ik zou dit niet aan elke willekeurige kleuter willen voorlezen. Ik denk dat die er ook weinig van zou snappen. De verhalen zijn altijd ironisch en soms zelfs cynisch, en eindigen niet met een 'nog lang en gelukkig'. In tegendeel, de verhalen zijn vaak behoorlijk wrang.
Wilde combineert die wrangheid met een boel humor en weet het zo voor elkaar te krijgen dat je in een verhaal van een paar bladzijden zowel zou kunnen huilen als hardop lachen. Daarnaast weet hij ook nog eens maatschappijkritiek erin te stoppen en staat er op elke bladzijde wel een zin die het onthouden waard is. Kom maar op met de volgende serie korte verhalen.
De sprookjes zijn fris, grappig, lief, hard, grauw en emotioneel tegelijkertijd.
The Happy Prince en The Nightingale and the Rose zijn mijn favoriete sprookjes uit deze bundel. Wilde weet goed te spelen met symboliek en het dierenrijk. Hij creëert sympathie voor zijn karakters en schuwt een diepere laag niet. Hoewel deze er soms wel erg bovenuit springt, stoort deze nergens en dat is wat me enorm aanspreekt in deze verhalen. Wilde wil ons iets vertellen, maar geen moraal opdringen; iets wat we helaas veel te vaak juist wél lezen in andere sprookjes.
Wilde zou Wilde niet zijn als klasse, gender en theater niet ook een grote rol zouden spelen in zijn verhalen en ook met The Happy Prince slaat hij hiermee weer de spijker op zijn kop. Fantastische bundel, 4,5*.