A Kind Man - Susan Hill (2011)

Het lijden van een onbaatzuchtig mens. Of zoals Susan Hill met 'A Kind Man' (2011) een parabel schreef over goedheid in een imperfecte wereld. Hoe blijf je trouw aan je eigen morele kompas als hebzucht, egoïsme en bitterheid gerechtvaardigd voelen? Hill schetst een naamloos plattelandsdorp in een tijd niet zo ver van ons vandaan, waar de industrialisatie al op gang is gekomen maar een sterke christelijke dorpsmoraal nog levens bepaalt. Tommy en Eve Carr hebben een weinig spannend huwelijk, maar ze putten hun levensgeluk uit de kleine geluksmomentjes die de sleur doorbreken. De Carr's worden echter tweemaal getroffen door het noodlot: eerst wanneer hun oogappel Jeannie Eliza sterft en daarna wanneer Tommy's lichaam wordt verteerd door kanker. Misschien is hun oneerlijke financiële situatie nog wranger dan het ziekteproces zelf. Alles wat ze hebben opgebouwd dreigt weg te vallen door het wegvallen van de kostwinner, terwijl ze niet eens de middelen hebben om hem te helpen met palliatieve zorg.

Maar 'A Kind Man' (2011) neemt een magisch-realistische wending als Tommy's ziekte opeens verdwijnt als sneeuw voor de zon. Hij ontwaakt als een gezonde man en ontdekt zelfs dat hij een warmte uitstraalt waarmee hij andere mensen kan genezen. Zijn nieuwe situatie zou hem in potentie de rijkste man kunnen maken van het dorp. Een gave of een vervloeking? Andere dorpelingen verzamelen zich voor de deur van de Carr's in de hoop op genezing wanneer ze zelf alle hoop zijn verloren. Ook zij hebben geld noch middelen om medische zorg te krijgen. Kan Tommy een goed mens blijven als hij zijn gave inzet voor de verbetering van de gemeenschap? Of gaat er iets fundamenteel verloren als hij een financiële vergoeding terugverwacht voor zijn innerlijke goedheid? Het armoedeconflict komt in 'A Kind Man' (2011) beter uit de verf als het nog om een gitzwarte sociaal-realistische sfeerschets gaat. Met de toevoeging van een paranormale kracht raakt de korte roman geforceerd aan religieuze symboliek. Het helpt ook niet dat innerlijke conflicten - zoals geloof versus wetenschap of onbarmhartig versus zelfverrijking - enorm scherp tegen elkaar worden afgezet.