Ja / Nee - Renske de Greef en Jan Hoek (2005)
mijn stem
4 stemmen
Nederlands
Autobiografische Roman
277 pagina's
Eerste druk: Vassallucci,
Amsterdam (Nederland)
Renske is een 1,86 meter lange, blonde partygirl die aanbeden wordt door jongens en niet om aandacht verlegen zit. Jan is iets kleiner, iets introverter en hij heeft iets meer moeite om aandacht te krijgen. Toch zijn Jan en Renske vrienden. Sterker nog, beste vrienden. In het dubbelboek Ja/Nee geven Jan en Renske ieder hun visie op de bijzondere vriendschap die zij met elkaar hebben.
0
geplaatst: 22 november 2006, 23:11 uur
Hier heb ik veel plezier aan beleefd. Het is simpel doch doeltreffend geschreven. Beide auteurs hebben hetzelfde verhaal geschreven, maar vanuit hun eigen standpunt. En het geheel is losjes gebaseerd op hun eigen leven, inclusief het gebruik van hun eigen namen in het boek, wat het extra interessant maakt.
Kwalitatief zijn beide gedeeltes van het boek gelijk, vind ik. Al lijkt Renske me 'in real life' wel de meest interessante persoon van de twee.
Je moet trouwens van een directe schrijfstijl houden om het boek te kunnen waarderen. Er komt in het boek nogal wat sex voor, en het beestje wordt gewoon bij zijn naam genoemd. Het taalgebruik kan voor tere zieltjes wat hard aankomen.
Het boek lijkt me verder vooral leuk voor mensen onder de dertig.
Kwalitatief zijn beide gedeeltes van het boek gelijk, vind ik. Al lijkt Renske me 'in real life' wel de meest interessante persoon van de twee.
Je moet trouwens van een directe schrijfstijl houden om het boek te kunnen waarderen. Er komt in het boek nogal wat sex voor, en het beestje wordt gewoon bij zijn naam genoemd. Het taalgebruik kan voor tere zieltjes wat hard aankomen.
Het boek lijkt me verder vooral leuk voor mensen onder de dertig.
0
miepke
geplaatst: 23 november 2006, 17:50 uur
SUPER BOEK 
ik heb echt zooo dubbel gelegen, maar dan vooral om de stukjes van renske; hoe ze naar het leven kijkt
de verhalen van jan waren lekker lollig en sarcastisch
Vooral het gedeelte bij de diertuin was geweldig
echt super
5*
ik heb echt zooo dubbel gelegen, maar dan vooral om de stukjes van renske; hoe ze naar het leven kijkt
de verhalen van jan waren lekker lollig en sarcastisch
Vooral het gedeelte bij de diertuin was geweldig
echt super
5*
0
geplaatst: 3 september 2008, 10:21 uur
Heel leuk ja. Vooral erg eerlijk allemaal. Ik vond het erg geloofwaardig. Ik voelde me echt een voyeur tijdens het lezen; iets wat ik zelden heb. Zelf heb ik niet echt heel veel met hun cultuurtje en dat maakt het ook zo extra knap. Qua stijl vond ik het ritme en het hoge tempo zeer aangenaam. Er zijn me echter niet echt zinnen bijgebleven. Moge dit boek wat meer aandacht krijgen!!
4 sterren.
4 sterren.
0
geplaatst: 28 mei 2012, 11:40 uur
Zeer prettig leesbaar boek, dat inhoudelijk ook z'n goede kanten heeft.
Sinds Rashomon weten we al dat er niet een waarheid is, en hier wordt dat in zijn meest eenvoudige vorm gegoten. Tweemaal hetzelfde verhaal, vanuit twee personen verteld. En hoe lees je dat? Ikzelf heb het eerst het gedeelte van Hoek gelezen, daarna van De Greef. En wat vind je dan van beide personen. Is dat anders dan wanneer je de verhalen in een andere volgorde had gelezen? Ongetwijfeld.
Bonne, Hoeks stuk vond ik wel de betere van de twee. Niet enkel omdat ik mezelf herkende in hem, en veel sympathie voelde, maar vooral omdat het zo heerlijk geschreven was, in een prachtig ritme. Het liep als een stuk keurig door. Dan was het stuk van Renske net iets minder prettig geschreven. Dat is dan ook haar stijl, met bijzinnen, gedachten en woordjes tussendoor, maar het leest wat minder. Net als haar column soms in NRC Next.
Inhoudelijk is het wel prima. Natuurlijk met de grote vraag, wat is de waarheid, maar ook verhalen over vriendschap en liefde, de twijfel van jongvolwassenen en een beeld van hun levens in het algemeneen. Op het eind denk je enkel, jammer dat het zo kort is.
Vooral door het stuk va Hoek een dikke 4*.
Sinds Rashomon weten we al dat er niet een waarheid is, en hier wordt dat in zijn meest eenvoudige vorm gegoten. Tweemaal hetzelfde verhaal, vanuit twee personen verteld. En hoe lees je dat? Ikzelf heb het eerst het gedeelte van Hoek gelezen, daarna van De Greef. En wat vind je dan van beide personen. Is dat anders dan wanneer je de verhalen in een andere volgorde had gelezen? Ongetwijfeld.
Bonne, Hoeks stuk vond ik wel de betere van de twee. Niet enkel omdat ik mezelf herkende in hem, en veel sympathie voelde, maar vooral omdat het zo heerlijk geschreven was, in een prachtig ritme. Het liep als een stuk keurig door. Dan was het stuk van Renske net iets minder prettig geschreven. Dat is dan ook haar stijl, met bijzinnen, gedachten en woordjes tussendoor, maar het leest wat minder. Net als haar column soms in NRC Next.
Inhoudelijk is het wel prima. Natuurlijk met de grote vraag, wat is de waarheid, maar ook verhalen over vriendschap en liefde, de twijfel van jongvolwassenen en een beeld van hun levens in het algemeneen. Op het eind denk je enkel, jammer dat het zo kort is.
Vooral door het stuk va Hoek een dikke 4*.
* denotes required fields.
* denotes required fields.