menu

The Dragonbone Chair - Tad Williams (1988)

Alternatieve titels: De Drakentroon | Memory, Sorrow & Thorn #1 | Heugenis, Smart en het Sterrenzwaard #1

mijn stem
3,68 (19)
19 stemmen

Engels
Fantasy

654 pagina's
Eerste druk: DAW Books, New York (Verenigde Staten)

Simon is een kokshulpje wiens dromen over grote daden en heroïsche oorlogen al vlug bewaarheid worden, wanneer de hoge koning van Osten Ard, Prester John, op sterven ligt. Zijn twee zoons willen de troon namelijk kost wat kost bestijgen, en nemen hun toevlucht tot steeds drastischere maatregelen.

zoeken in:
Gajarigon
Begin van de Heugnis Smart & het Sterrenzwaard reeks, maar tegelijk ook het minst sterke deel (naar mijn mening). Het begin is ietwat te lang, en de rest van het boek staat vooral in voorbereiding van later komt. De schrijver heeft er dan ook 8 jaar in gestoken om dit te schrijven, omdat 'ie dan ook meteen de hele verdere gebeurtenissen moest vastleggen.

avatar van Grovonion2
3,5
Ik herinner me dat ik dit een heerlijke fantasy reeks vond. Er zijn wel meer van dit soort fantasy-epen te vinden. Deze steekt er bovenuit dankzij een soort van ruw realisme.

avatar van Bruno_6
3,5
George R. R. Martin heeft dit boek duidelijk gelezen. Wat mij persoonlijk vooral aanspreekt is het taalgebruik van Tad Williams. Zeer goede sfeerschepping en mooie beschrijvingen.

3,0
Ik heb er lang over gedaan, enkele maanden zelfs, wat wel wijst op de dikte van deze pil maar ook op het stroeve begin van dit boek. Ik herinner me nog dat ik in mijn jeugd Schaduwgrens en Schaduwspel had gelezen van Tad en dat ik daarvan een keer 180 pagina's op 1 dag had gelezen. Dat was dus wel een goede pageturner maar dat had ik hier nooit echt. Ik heb me er wel echt moeten aanzetten in het begin. Naarmate het boek vorderde kom je er wat meer in maar wennen doen die ellenlange zinnen van Tad eigenlijk nog steeds niet helemaal. Ongelooflijk hoeveel vergelijkingen en metaforen er in dit boek staan. De ene al beter dan de andere. Het is ook het meest complexe fantasy boek dat ik al gelezen heb. Nu zijn dat er niet ontelbaar veel, iets van een 25-30 denk ik maar toch.

Wat ik in dit boek vond ontbreken was wat romance. Ook was er niet veel humor, nu was ik dat al wel gewoon geworden door de Elfenreeks van Bernhard Hennen (die ik hiervoor las) want dat was ook zelden lachen. Ik mistte ook emotionaliteit en drama. Geen enkele dood of gebeurtenis leek mij voorlopig iets te doen. Qua worldbuilding natuurlijk masterclass maar toch hoop ik dat ik als lezer me iets meer kan gaan inleven in de personages. Voorlopig vind ik Isgrimnur denk ik het fijnste personage. Simon stelt de ene vraag na de andere maar de wereld hangt zo te zien wel van hem af. Miriamele is ook wel aardig. Toch benieuwd naar deel 2 waar ik hopelijk iets minder lang over ga doen.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:58 uur

geplaatst: vandaag om 18:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.