menu

Harry Potter and the Half-Blood Prince - J.K. Rowling (2005)

Alternatieve titel: Harry Potter en de Halfbloed Prins

mijn stem
4,24 (732)
732 stemmen

Engels
Jeugdboek
Fantasy

490 pagina's
Eerste druk: Bloomsbury, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Het land wordt geteisterd door vreemde rampen en aanslagen, en hoewel het hartje zomer is hangt er een hardnekkige, onheilspellende mist. In de Ligusterlaan zit Harry Potter ’s avonds laat ongeduldig op de komst van professor Perkamentus te wachten. Wat kan er zo belangrijk zijn dat Perkamentus hem bij de Duffelingen op komt zoeken en dat niet wachten kan tot Harry’s terugkeer naar Zweinstein? Zou het iets te maken hebben met de oude profetie die Harry aan het eind van zijn vijfde schooljaar gehoord heeft? Harry’s zesde jaar op Zweinstein begint ongebruikelijk, als Voldemort opnieuw aan kracht wint en de werelden van Dreuzels en tovenaars zich steeds meer met elkaar vermengen...

zoeken in:
2,5
Leuk vermaak, niet meer, niet minder. 2,5 dus.

avatar van donnie darko
4,5
Nou, ik vind dit toch nog steeds het beste boek dat ik ooit heb gelezen. Ik weet dat het een beetje een flauw boek is, en dat het zeker niet het best geschreven boek ooit is, maar ik vind het gewoon geweldig. Vooral dit deel vind ik memorabel, alle passages vond ik geweldig. Hele mooie verhaallijnen, en harry die samen is met Ginny. Bovendien vond ik het einde echt verschrikkelijk erg. Ik heb echt een traantje gelaten. Ik vond het zo erg, dat ik er dagen niet goed van ben geweest, en dat heb ik nog nooit gehad bij een boek.

5*, dikverdiend, dit boek. En dit wordt de nummer 1 in mijn top 10

4,0
Op de derde na het beste boek wat mij betreft. Met name de geschiedenis van Voldermort doet veel vragen opwekken en maakt me erg benieuwd naar het laatste boek en de laatste honderd pagina's heb ik met kippenvel gelezen. Langt geleden dat dat gebeurde...

4*

avatar van dutch2.0
4,0
Ook Harry Potter deel 6 was de moeite waard. The Half Blood Prince trekt de lijn door van The Order of the Phoenix: groot spektakel wordt bewaard voor het eind, verder is het een ingetogen en relatief traag werk.

Met The Half Blood Prince heeft Rowling opnieuw een flink risico genomen. Er zijn nauwelijks spannende elementen (die er zijn worden nauwelijks concreet) en confrontaties zijn er ook niet echt. Maar ook ontbreken thematische rode draden, zoals die er in de voorganger wel waren. Gelukkig is er wel een andere rode draad, en die blijkt goddank prima te werken: de onderdompelingen in the Pensieve.

Bij het lezen van The Half Blood Prince werd ik iedere keer heel gelukkig als Harry een perkament van Dumbledore kreeg met een uitnodiging voor ‘bijles’. De rondwandelingen in het verleden maken van deze Potter bijna een raamvertelling, waarbij het verhaal over de jeugd van Voldemort steeds weet te boeien. En natuurlijk is het prachtig hoe alle lijntjes uiteindelijk samenkomen (hoewel ik de finale iets minder vond, met al die horrorclichés).

Ook mooi in deze Potter is hoe Harry’s liefdesleven zich ontwikkelt. Mooi, ontroerend en erg herkenbaar (zelfs voor een lezer die de puberteit al een tijdje achter de rug heeft). En natuurlijk is er zoals altijd plenty ruimte voor humor, waarbij ik vooral heb gelachen om de belevenissen rond de Quidditch-wedstrijden (Ginny die de commentator uit zijn verschoning vliegt, Luna’s 'deskundige' commentaar).

Kortom, het was weer genieten. Op naar deel 7

Maar eerst nog iets anders.

Een voorbeeldje van Rowling’s vakmanschap

Vreemd om te bedenken dat al deze avonturen nooit zo hadden aangeslagen als een minder goed schrijfster dan Rowling zich over de materie had gebogen. Avonturen verzinnen is één, die avonturen op een leuke, spannende en overtuigende manier kunnen opschrijven is een heel ander verhaal.

Een van de dingen waar Rowling heel goed in is, is het kwartje laten vallen op het juiste moment. Wat ik daarmee bedoel is dat je op pagina 4 iets leest wat pas op pagina 8 zijn betekenis krijgt. Als lezer krijg je dan het plezierige idee dat je iets ‘ontdekt’ wat eerder in de tekst verstopt zat.

Dit is een van de moeilijkere onderdelen van schrijven, eigenlijk een soort literair koorddansen. Je moet er namelijk voor zorgen dat de lezer het element van pagina 4 niet is vergeten als hij bij pagina 8 is, maar je mag dat element ook niet zo sterk accentueren dat de lezer vanaf pagina 4 al in afwachting is van wat er nog gaat komen. Als je het op pagina 4 hebt over rode, gele en groene auto’s die het hoofdpersonage passeren, gaat er geen belletje af als er op pagina 8 een lijk wordt gevonden in een groene auto. Als het personage wordt gepasseerd door een knalrode wagen met een bezonnebrilde gangster achter het stuur, dan verwacht je het lijk op pagina 8. Wat je dan kunt doen is het hoofdpersonage laten passeren door een auto met een grappige sticker op de zijkant. En als dan op pagina 8 en lijk wordt gevonden in een auto met een grappige sticker…...

In The Half Blood Prince staat hier een mooi voorbeeld van.

Op pagina 218 staat dat Harry tijdens de les Potions langs een ketel loopt en dan iets ruikt: Somehow it reminded him simultaneously of treacle tart, the wooden smell of a broomstick handle en something flowery he thought he might have smelled in the Burrow. Als lezer heb je geen idee wat er aan de hand is, maar op pagina 221 vertelt Hermione dat het gaat om Amortentia. Dat is een potion dat voor iedereen anders ruikt, namelijk naar de geuren waarvan hij houdt. Als lezer valt dan het kwartje: dus Harry rook het hout van zijn Quidditch-bezem en de geur van The Burrow, het huis van de Weasley’s waar hij zo dol op is.

Maar Rowling fopt de lezer. Want wat staat er op pagina 229 over Harry: he caught a sudden waft of that flowery smell he had picked up in in Slughorn’s dungeon. He looked round and saw that Ginny had joined them.

En dan valt er opnieuw een kwartje bij de lezer, een kwartje waar deze lezer best ontroerd door was. En dat hem voor de zoveelste keer deed beseffen dat Rowling echt een zeer ambachtelijk schrijfster is.

avatar van tommykonijn
5,0
Prachtig boek.. wederom! Ik heb nu alle Harry Potter boeken gelezen (ik lees wel deel 7 nog een keer om het helemaal af te ronden, maar die heb ik al eens gelezen). Het is van begin tot eind weer een spannend verhaal. Vooral de fragmenten tussen Harry en Perkamentus zijn heel leuk. Met als hoogtepunt natuurlijk de grot. En ook de informatie over Marten Vilijn die wordt vrijgegeven is erg interessant. Verder zijn er weer heel veel vernieuwde dingen maar ook heel veel verwijzingen naar de vorige 5 delen. Romantiek als spanning wordt erg goed afgewisseld en dat levert een geweldig resultaat dat ik eigenlijk alleen maar kan belonen met de volle score. Net zoals alle andere boeken!

Een fenomenale reeks waar deze perfect tussen past. Mijn complimenten

5*

Gast
geplaatst: vandaag om 12:08 uur

geplaatst: vandaag om 12:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.