Duivelsblauw - Jeanine Erades (2012)

Zeer mooi, middeleeuws, verhaal. Het is boeiend vanaf de eerste pagina. Daarbovenop is het ook nog leerzaam. Ik heb hier zeer van genoten.

Ik heb dit boek reeds gelezen tijdens de Corona periode, maar door omstandigheden toen eigenlijk te vluchtig gelezen.
Nu heb ik er alle tijd voor genomen en het verhaal heeft me nog meer gepakt.
De start is sowieso ruw, en neemt je mee in het leven van een gezin met een dominante vader, onderdanige moeder en twee kinderen….Thierry, hun oudste en zwaar gehandicapt zoon waar de vader niets van moet weten, en waar hij zich voor schaamt, dus wordt Thierry opgesloten in een soort kerker. De jongste zoon Armand is een egoïstische gevoelloze persoon die enkel aan zichzelf denkt, en er is dochter Sophie, een slim en gevoelig meisje, die zich de zorgen om Thierry zeer aantrekt, zij is de enige die hem genegenheid geeft.
In dit verhaal draait veel rond de pastel verwerking, waar ook Sophie interesse voor heeft, maar in die tijd mocht een meisje/vrouw niet slim zijn of ze riskeerde haar leven.
Als ze gruwelt van de huwelijkskandidaat die haar vader voor haar op het oog heeft bedenkt ze een plan zodat ze aan dit huwelijk kan ontsnappen, helaas heeft haar plan grotere gevolgen en wordt Sophie door haar vader naar een klooster gestuurd.
Ik vind het verhaal het meest boeiend en interessant vanaf de periode dat Sophie in het klooster terecht komt.
Ook de periode na het klooster is leerzaam maar vaak wreed.
De godsdienstoorlog tussen de katholieken en de protestanten, vreselijk.
Ik ben katholiek opgevoed, en zal altijd geloven in God, Jezus en hopelijk dat er iets moois is hierna,,,,,maar ik heb al langer vraagtekens en bedenkingen bij de kerk, de Paus en alles wat er bijhoort. Ik noem het misbruikers van het geloof.
Gelukkig gaat het boek ook over liefde en genegenheid.
Het is een prachtig verhaal….5* waard.

Moet opeens aan iemand denken die ook Thierry heet.