menu

The Great Gatsby - F. Scott Fitzgerald (1925)

Alternatieve titel: De Grote Gatsby

mijn stem
3,69 (241)
241 stemmen

Engels
Psychologisch / Sociaal

189 pagina's
Eerste druk: Scribner, New York (Verenigde Staten)

De jonge effectenverhandelaar Nick Carraway bevindt zich in een welvarende omgeving van glitter en glamour in de jaren '20. Hij ziet de wereld van de enorm rijke, maar eenzame Jay Gatsby in elkaar storten. Gatsby heeft namelijk maar één doel, zijn vroegere liefde terugwinnen.

zoeken in:
2,5
Ik snap eerlijk gezegd niet wat hier nou zo geweldig aan is. Allerlei mensen (tot en met professoren aan toe) lopen er mee weg, maar ik vond het niet echt veel soeps.

avatar van Dexter
3,5
Al met al toch een aardig boekje, moet ik zeggen. Het leest erg lekker weg, heeft enkele erg leuke personages die de tijdsgeest adequaat representeren, de symboliek (betreffende de beruchte 'American Dream') is niet van de lucht en zorgt voor enkele mooie passages. Het karakter Gatsby doet me op enkele punten denken aan Jo Stoyte, uit wat mij betreft een waar meesterwerkje uit de Amerikaanse/Britse literatuur: Huxleys 'After Many a Summer'. Het zou me eigenlijk ook niet veel verbazen als Huxley zijn karakter hierop gebaseerd zou hebben.
Naast Gatsby, zijn de karakters van Daisy en Tom ook wel eigenaardig te noemen; hun egoïsme en hedonistische levenshouding brengen bij mij precies de reactie op die Fitzgerald op zijn tijdsgenoten gehad moet hebben: walging.
Door deze pluspunten en het geringe aantal bladzijden zou je het boekje gerust eens mogen lezen; het wordt nou eenmaal gezien als A Great American Novel.

Maar ondanks dit alles weet The Great Gatsby op vrijwel geen enkel vlak zijn verwachtingen in te lossen. Daarom ben ik het ook helemaal eens met aegrons post, ik vind het ook raar dat zoveel leraren en professoren het geweldig vinden. Toegegeven, om je een beetje in te kunnen leven in 'the roaring twenties' of 'the jazz age' (VS in de jaren 20), doet dit boekje zijn taak. Maar om nu te zeggen dat het mooi is, dat juist dat er voor zorgt dat dit een meesterwerk zou moeten zijn; nee. Hoeveel (terechte) klassiekers schetsen niet een authentiek tijdsbeeld en schrijven op een verbluffende manier? Het zijn niet voor niets andere schrijvers uit het realisme en het modernisme die tot mijn favorieten behoren. Fitzgerald kan daar met deze novelle helaas niet aan tippen.

The Great Gatsby is nu al de tweede zogenaamde 'Great American Novel' die me niets doet. Ik zal het nog eens met twee anderen proberen - Catcher in the Rye en Moby-Dick, die al een tijdje liggen te verstoffen -, maar volgens mij moet ik het voortaan gewoon houden op romans met een mindere reputatie. Die doen me vaak stukken meer.

avatar van mjk87
4,0
Zeer boeiend boek, en meer dan vermakelijk, maar wat alle literatoren hier nu werkelijk dat éne briljante in zien, dat zie ik niet.
Er is een mooie sfeer neergezet, en de drukkende hitte van de zomer, en de natte dagen van regen tussendoor, komen elk moment heel beeldend, haast voelbaar over. Dit alles in een zeer prettige stijl: goed leesbaar zonder vervelende zinsconstructies en niet het gaan van hak-op-de-tak (iets wat ik laatste tijd enkele malen tegenkwam.) Het engels zelf opzich is niet heel briljant (ben mooier engels tegengekomen), maar het is ook niet heel nodig.
Daarnaast enkele interessante personages die de benodigde diepgang mee krijgen. En soms lijken die personages een beetje flatcharacters, maar ik heb eerder het idee dat het mensen zijn met een erg leeg leven in hun zoektcht en leven naar rijkdom en status (In La Dolce Vita kwam ook zo een beeld naar voren).
En als gezegd, erg vermakelijk. Ik verveelde me geen moment, het las als een trein en geen woord of zin teveel staat erin.
4*

avatar van Pageturner
4,5
Terwijl ik dit boek las verscheen er in de gezagdragende krant Het Laatste Nieuws een reportage over het festival Tomorrowland, waarbij men enkele meisjes interviewde die in peperdure kleren op het festival verschenen, opgemaakt als een kerstkalkoen, en zo'n 500 euro aan drank spendeerden ('maar geen bier, da's zo marginaal'). Toen drong het pas tot me door dat Fitzgerald met The Great Gatsby een boek heeft geschreven dat 87 jaar na zijn verschijnen nog steeds brandend actueel is.
The Great Gatsby vertelt het verhaal van Nick Carraway, een man die eigenlijk van bescheiden komaf is en terechtkomt in de maalstroom van snobisme en decadentie bij zijn buurman, de legendarische Jay Gatsby. De ontelbare mensen die hij over de vloer krijgt zijn enkel geïnteresseerd in uiterlijk, genot, m'as-tu vu, oppervlakkig keuvelen en zichzelf haveloos drinken. Mensen die eigenlijk een heel leeg leven lijden, die eigenlijk totaal eenzaam zijn. Nick slaat dit allemaal gade, verzet er zich niet tegen, maar doet er ook niet echt aan mee.
The Great Gatsby is een boek om op een bloedhete zomerdag te lezen . Dat wil niet zeggen dat het een zon-zee-strandromannetje is, maar dat het verhaal dan zoveel beter tot zijn recht komt. Fitzgerald zet een meesterlijke sfeer neer van een broeierige, stoffige, puffende zomer vol afgunst, verraad en overspel. Net als een film noir dus eigenlijk, maar dan één die in stralende Technicolor opgenomen is. Een meesterlijk verhaal dat meesterlijk verteld is, met schitterende dialogen en personages die je bijblijven, want kennen we immers niet allemaal mensen als de gasten van Gatsby? Een tijdloze en terechte klassieker.

3,5
The Great Gatsby is volgens velen de beste Amerikaanse roman van de 20ste eeuw. Het werd dan ook hoog tijd om eens aan het werkje te proeven en met ongeveer 120 pagina's was het geen opgave om tegenop te zien. Na één leesbeurt valt het mij wel enigszins tegen en ik zie er niet echt iets geniaals in.

Natuurlijk wordt er een aardige sfeer neergezet en is het maatschappijkritisch. Met name dat laatste punt zal hebben meegedragen aan de roem die het heeft verkregen. Maar de karakteromschrijvingen vind ik wat vluchtig en de dialogen erg rechtlijnig. De schrijver gaf destijds aan dat dit zijn meesterwerk moest worden en heeft het boek dan ook veelvuldig bijgeschaafd. In mijn ogen heeft dat er toe geleidt dat het bij tijd en wijle meer leest als een non-fictie werk dan een roman.

Zowel het begin als het einde vond ik vrij sterk dus misschien moet ik nog eens een tweede poging wagen. De hoofdpersoon is eigenlijk iemand om medelijden mee te hebben en dat is waarschijnlijk precies de bedoeling van de schrijver. Het grote aantal verfilmingen geeft in ieder geval aan dat het verhaal tijdloos is en nog steeds inspirerend is voor veel mensen.

3,5*

avatar van metalfist
3,5
Het was Bob Dylan die met een stuk uit zijn nummer Ballad of a Thin Man (You've been through all of. F. Scott Fitzgerald's books. You're very well read. It's well known) het eerst mijn aandacht legde op de schrijver F. Scott Fitzgerald. Een tijd daarna besloot Woody Allen hem te laten opdraven in Midnight in Paris en kwam ik hem ook nog eens tegen in A Moveable Feast van Ernest Hemingway. Hoog tijd dus om eens te gaan zien waarom deze mensen die ik hoog heb zitten het nodig vonden om de schrijver op de één of andere manier in hun oeuvre te verwerken.

Ik heb 3 boeken van Fitzgerald liggen (deze, Tender Is the Night en The Love of the Last Tycoon) en dan eigenlijk wat op goed geluk deze gekozen. Jammer genoeg heb ik een paar jaar geleden de verfilming van Baz Luhrmann gezien en dat is eigenlijk naar mijn gevoel een vrij getrouwe verfilming waardoor het nieuwe er hier wat vanaf was. Wat overblijft is een erg vlot geschreven boek (meerwaarde trouwens om het in het Engels te lezen aangezien de stijl van Fitzgerald erg leuk leest), maar waar de klassiekerstatus me wat van ontgaat. Toegegeven, The Great Gatsby bevat wel een aantal interessante elementen. De jaren '20 van vorige eeuw spreken sowieso tot mijn verbeelding en hoewel de mengeling van decadentie, mensen die op zoek zijn naar een doel in hun leven en de Grote Liefde een interessante mix is, staat Fitzgerald bij sommige gebeurtenissen gewoon te weinig stil. Mijn Penguin versie telde uiteindelijk maar een 170 pagina's en daar had gerust iets meer uitweiding in mogen zitten. Het laatste hoofdstuk na de dood van Gatsby is echter van een schoonheid die Fitzgerald daarvoor nooit wist te benaderen.

Triestig eigenlijk dat Fitzgerald de heropleving van het boek zelf nooit meer heeft meegemaakt. Bij zijn dood in 1940 beschouwde hij zich als een mislukkeling en dacht hij dat zijn oeuvre vergeten was. The Great Gatsby kende echter een serieuze opleving in de Tweede Wereldoorlog en verkreeg sindsdien zijn nu gekende status. Een status die in mijn ogen wat overgewaardeerd is, maar ik ben toch benieuwd naar de rest van zijn werk.

3.5*

avatar van HankMoody
4,5
"Can't change the past? Why, of course you can."

Een geweldige roman op verschillende levels. The Great Gatsby is in de kern een romantisch verhaal dat misschien wel een echo heeft van Romeo & Juliet maar het is wel veel meer dan dat. Het beschrijft extravagante feesten van Gatsby die niemand eigenlijk echt kent maar beschrijft die zaken en die decadentie op een manier dat heel poëtisch is en tegelijkertijd afstandelijk. Je wilt er deel van uitmaken en tegelijkertijd is het allemaal behoorlijk leeg en walgelijk. Fitzgerald heeft een fantastische stijl en vooral ook omdat dit in 1925 wel heel vooruitstrevend geweest moet zijn al heeft zijn roman past veel later erkenning gekregen volgens mij.

Het personage van Gatsby wordt ook uitstekend neergezet. Hij wordt helemaal nergens beschreven behalve zijn glimlach en de pakken die hij draagt. Zeer mysterieus en enigmatisch maar ook omdat hij old sport blijft zeggen zeer eigenzinnig. Hier zitten veel thriller elementen in verwerkt. Jammer genoeg heb ik ook eerst de film gekeken van Baz Luhrmann waardoor de kop van Leonardo Dicaprio de hele tijd kwam opzetten maar voor de rest heeft de film niks verpest. De film is heel oppervlakkig ten opzichte van het boek. De film heeft de stijl van Fitzgerald in mijn ogen niet weten over te nemen.

Maar behalve dat is het einde behoorlijk raak. Behoorlijk melancholisch en zwaarmoeidg maar wel raak op een bepaalde manier. Alle arme personen gaan dood en de rijke personen gaan door met leven alsof er niets aan de hand is. Tom, Jordan en Daisy zijn personen die helemaal nergens iets om geven. Dromers als het ware zoals Gatsby verliezen en mensen die nergens om geven winnen. Er zit ook iets in over een triestheid als je dertig wordt. Als je dertig wordt dan heb je al helemaal niks meer om over te dromen.

Behalve de kritiek op mensen die heel veel geld hebben en de tijd besteden hoe ze willen wat de Amerikaanse droom is in essentie spreekt deze roman je heel veel aan op persoonlijk niveau. Een boek dat je meerdere keren kan lezen.

avatar van eRCee
3,5
Een boek uit 1925 met meer dan 200 stemmen hier, dan weet je dat je het over een echte klassieker hebt. In dat licht zou je kunnen zeggen dat het boek wat tegenvalt, maar toch heb ik dat gevoel eigenlijk niet. The great Gatsby is gewoon een fijn leesbaar en goed boek. Ik houd wel van een subjectieve vertelinstantie die zichzelf als observator opwerpt van het morele failliet van de anderen, zoals Fitzgerald ook doet met z'n verteller. De geschiedenis van Gatsby zelf krijgt alleen vanuit dit perspectief het reliëf dat het moet hebben: noch een alwetende verteller, noch een ik-perspectief vanuit Gatsby had dat kunnen bewerkstelligen. Het boek kent ook wel een paar mooie ideeen, zoals dat rijkdom een mens adelt (uiterlijk althans). Niks mis mee dus en ook de verfilming met Carrey Mulligan trekt me wel. Het voornaamste wat je op The great Gatsby toch kan afdingen is z'n status, want het boek is niet werkelijk bijzonder (vergelijk The sun also rises van een jaartje later, met 40 stemmen hier, een unieke beschrijving van het nihilistisch hedonisme uit het interbellum).

avatar van Jason82
3,5
Met dit boek was, voor mij althans, wat vreemds aan de hand. Een tijd lang dacht ik: " klassieker? Voor mij niet in ieder geval". En dan sla ik het boek dicht na de laatste pagina, laat ik het enkele dagen rusten en denk steeds meer; dit was een bijzondere leeservaring. Prettig beschreven vanuit de door eRCee al benoemde observator, voltrekt zich een liefdesdrama van ongekende proporties eigenlijk. Totaal niet het verhaal wat ik verwacht had, maar boeiend was het zeer zeker. Het verleden repareren blijkt minder eenvoudig dan gedacht, ook al doe je nog zo je best en geef je alles wat je in je hebt. Treurig eigenlijk, maar prachtig beschreven.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:04 uur

geplaatst: vandaag om 07:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.