menu

The Art of Fielding - Chad Harbach (2011)

Alternatieve titel: De Kunst van het Veldspel

mijn stem
3,66 (46)
46 stemmen

Engels
Psychologisch

496 pagina's
Eerste druk: Little, Brown and Company, New York (Verenigde Staten)

Westish College, een kleine universiteit aan de oever van Lake Michigan. De jonge, getalenteerde honkballer Henry Skrimshander is voorbestemd om een ster te worden. Maar wanneer tijdens een wedstrijd een routineworp van zijn hand verkeerd uitvalt, nemen vijf levens een andere wending.

zoeken in:
avatar van liv2
3,0
Volgens The New York Times is De kunst van het veldspel een van de beste romans van het jaar. Amazon.com riep het uit tot het beste boek van 2011.

avatar van mjk87
Volgens DWDD nu ook. Eerst nog maar eens Friday Night Lights (non fictie) lezen als sportboek

avatar van centurion81
4,0
Zag 'm ook voorbij komen bij DWDD....Smeets was iig lyrisch!

avatar van Donkerwoud
Ik wil hem inderdaad ook graag lezen n.a.v. het item bij DWDD.

avatar van Pythia
3,0
Het begint met eenvoudig Engels, maar als je niet erg vertrouwd bent met de Amerikaanse termen in baseball en colleges wordt het verderop toch pittiger en kun je misschien beter voor de vertaling kiezen.

avatar van Pythia
3,0
Heerlijk verhaal over baseball en baseballspelers.
Wel echt Amerikaans met het verloop en de sentimenten van een soap. Dus ook met afwisselend een extra verhaallijn erdoorheen (die ik niet erg geloofwaardig vind). En een snufje Melville voor de literaire glans.
Ik zou het baseball verhaal zonder al die franje sterker hebben gevonden.
De diepere betekenis van de naamgeving van de personages is me nog niet duidelijk, maar je noemt iemand niet per ongeluk Arsch.
Mart Smeets heeft niettemin gelijk: het leest lekker weg.

avatar van Pythia
3,0
ps.
De voor de hand liggende metafoor:
Het Leven geeft je grondballen - zie je op tijd waar ze komen en hoe verwerk je ze - The Art of Fielding.

Melchert
Wonderbaarlijk dat dit boek zoveel geprezen wordt. Het is een aardig verhaal, maar de manier van schrijven is wat knullig. Het doet mij denken aan the world according to garp, mart Smeets vind het een goed boek, dat zegt genoeg. Ik schenk het aan de bieb vab het zkh waar ik werk.

Melchert
Ik ken persoonlijk maar een goed boek wat honkbal als thema heeft. Underworld, van delillo.

avatar van centurion81
4,0
Ik heb erg genoten van The Art of Fielding. Een boek dat me een aantal nachten wat uren gekost heeft omdat ik het niet weg kon leggen.

Kan me wel vinden in wat Pythia zegt. Ook ik vond de sentimenten soapy aandoen en ik vond het baseballverhaal met Henry en Mike met afstand de meest interessante verhaallijn.

Wat ik één van de sterkste punten in het boek vond was de sfeer die er opgeroepen wordt van het wat kneuterige, afgelegen maar gezellige Westish College. Een plek waar ik best nog eens naar terug wil keren.

Maar boek van het jaar of literair hoogstandje? Nee, dat niet.

4*

3,5
De Amerikaanse highschool cultuur lijkt in dit boek sterk neergezet te worden. In ieder geval kan het zonder meer mee in de rits tv series en boeken die over dit onderwerp geschreven zijn. Waar het boek vooral literaire pretenties heeft zijn de onderlinge relaties van de personages. Ik vind vooral de relatie tussen Owen en de rector van het college magistraal beschreven.

Daarnaast lijkt honkbal niet het hoofdthema te zijn. Juist het beoefenen van een sport zelf, waar de genialiteit van een topsporter zit (zonder zichtbaar na te denken handelen), wordt uitermate sterk beschreven en lijkt een belangrijker thema dan honkbal zelf. Het honkbal is een middel, maar had net zo goed voetbal kunnen zijn, met als hoofdpersoon een (jonge) Lionel Messi.

avatar van liv2
3,0
Ben nu meer dan halfweg, maar ik stoor me aan het bekakte, semi-intellectuele toontje waarmee de personages elkaar aanspreken. Niet alleen het toontje, maar ook de 'voornaamheid' waar men hier elkaar bejegent vind ik maar niets. Versta me niet verkeerd, ik zeg niet dat mensen elkaar de kop moeten inslaan of mekaar grofweg verbaal moeten afmaken , maar toch hoop ik dat dit zal gebeuren Maar, driewerf helaas, volgens mij zit dit er niet aan te komen .....

avatar van liv2
3,0
Ik las ergens over dit boek: 'zonder kennis van het honkbalspel is dit een matig tot goed boek , met kennis een fantastisch boek'. Wel, ik geloof dit. Zoals Nooiert zeer treffend stelt wordt het gegeven 'topsport' en de opofferingen die hiermee gepaard gaan goed weergegeven. Ook de smalle lijn lukken/falen en de psychologische impact van éénmalig falen kunnen voor een topsporter nefast zijn. Allemaal goed weergegeven. Tot hier het goede nieuws jammer genoeg.
Al de rest, de ongeloofwaardige verhaallijnen ( soap inderdaad) , gekunstelde personages, gebrekkige weergave van 'verhoudingen', om dan nog niet te spreken over het 'tenenkrommend' (ik gebruik dit woord niet graag, maar nu wel), einde deden voor mij de deur dicht. Ik begrijp langs geen kanten waarom dit boek zo'n overweldigende recencies heeft gekregen. Nogmaals, het topsportgegeven, zeer goed. Maar al de rest: beschamend slecht, of beter gezegd: geen peper.

avatar van FaustoCoppi
2,5
Erg matig. Duurt zo'n bladzijde of driehonderd voordat er dramatisch gezien wat interessante dingen gebeuren. Het boek toont vooral de kracht van marketing. Vorig jaar deed De Bezige Bij dat met Bonita Avenue(ook een goed geschreven, maar 'lege' roman). Maar het is okay: als de uitgeverij met dit soort acties boeken blijft uitgeven die niet direct een groot publiek bereiken vind ik dat prima.

4,0
Lekker verhaal. Leuk ook dat sport een rode draad is, zeker als je zelf sportief bent. Sommige wendingen in het verrhaal zijn wat zijn wat vreemd, maar het heeft me toch wel wat avonden /nachten wakker gehouden.

avatar van thomzi50
3,5
Vreemd, ja, dat dit boek zo hoog wordt aangeslagen, dat het wordt gezien als een literair meesterwerk, dat de auteur er schijnbaar tien jaar aan heeft gewerkt. Want ik vind het toch vooral een soap. De setting - het universiteitsleven, het honkballen - is weliswaar goed getroffen en wordt beeldend geschreven, maar ik vind veel van de plotwendingen gezocht en voorspelbaar (een dodelijke combinatie, het einde was bijvoorbeeld flink ondermaats), en ik vond het springen van perspectief eerder een trucje dat dan het de reikwijdte van het geheel werkelijk vergrootte. Nee, sluit me aan bij liv2 en veel bovenstaande sprekers. Een boek dat ik weliswaar gemakkelijk uitlas, maar waar ik écht niet veel bijzonders in kan ontdekken.

avatar van dutch2.0
3,5
Heerlijk om te lezen, lastiger om te beoordelen. Om met het eerste te beginnen: The Art of Fielding leest lekker weg (Harbach kan ook echt wel schrijven), de personages zijn sympathiek genoeg, de verhaallijnen zijn zodanig sterk dat je wilt weten hoe het afloopt, en dan zijn er ook nog wat uitstapjes naar Melville en andere literaire grootheden. Waarbij een andere schrijver (John Irving) nooit wordt genoemd, maar zijn schaduw is overal te bekennen in dit boek.

Wat het alweer een stuk minder maakt, is het gebrek aan originaliteit. Het lijkt alsof Harbach een stuk of wat personages in de mal van het Amerikaanse sportdrama heeft gemikt, en rustig achteroverleunend zag wat dat opleverde. Werkelijk niets aan dit boek is origineel, of het nu om de personages, verhaallijn of uitwerking van de thema's gaat.

Wat het boek lastig te beoordelen maakt is het baseballgebeuren. Toevallig schreef ik kort geleden bij dit boek iets over het belang van details en dat sommige schrijvers zich verliezen in jargon. Dat doet Harbach hier. Een zin als Amherst pieced together a hit batsman, a single and a sacrifice fly to tie the game is voor een baseballliefhebber gesneden koek, maar voor hen die de sport niet kennen is het een stuk lastiger. En dit boek staat vol met dergelijke zinnen.

Voor mij niet zo'n probleem. Ik ben dol op baseball (net als Henry Cardinalsfan) dus voor mij was het prima te volgen. Maar voor niet-baseballfans staat er naar mijn smaak te veel baseball in. Wat er meteen voor zorgt dat dit niet een psychologisch drama is tegen een baseballachtergrond, maar een baseballdrama.

Kortom, een Irving-light van behoorlijke kwaliteit, maar een literaire sensatie kan ik er ook niet in zien.

avatar van Pythia
3,0
Ik heb nog niets gelezen van Melville.
Raskolnikov schreef bij Billy Budd, and Other Prose Pieces van Herman Melville:
Raskolnikov schreef:
Het boek valt door de moderne lezer niet te lezen zonder in de mannelijke vriendschapsbanden homoseksuele toespelingen te lezen. Dit wordt geen enkele maal expliciet gemaakt, maar de afwezigheid van vrouwen op het schip lijkt de interactie tussen mannen onderling danig te beïnvloeden. Iets wat me bij Moby Dick ook al opviel. Een van de meer interessante aspecten, en mogelijk een reden waarom het boek in later tijden alsnog opgepikt is.

Nu begrijp ik waarom Melville zo prominent aanwezig is in "The Art of Fielding" van Chad Harbach.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:50 uur

geplaatst: vandaag om 15:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.