menu

The Quincunx - Charles Palliser (1989)

Alternatieve titels: De Quincunx | The Inheritance of John Huffam | De Erfenis van John Huffam

mijn stem
4,26 (115)
115 stemmen

Engels
Historisch

788 pagina's
Eerste druk: Canongate, Edinburgh (Verenigd Koninkrijk)

In de negentiende eeuw leidt een Engelse jongetje met zijn moeder een rustig bestaan op het platteland. Over zijn vader weet hij niets en zijn moeder wil hem pas later over het geheim van zijn afkomst vertellen. Als zij bedreigd worden door vijanden uit het verleden vluchten zij naar Londen, maar ook daar kunnen zij niet aan hun belagers ontsnappen...

zoeken in:
Ebenezer Scrooge
Of de volgende, een grappige deze keer:

Master Johnnie heeft op het terrein achter zijn huis een ontmoeting met Mr Pimlott, de tuinman,
die daar bezig is met mollen vangen.
De eenmaal gevangen mollen stroopt hij, en van de vachtjes maakt hij voor zichzelf een jas.
Master Johnnie vraagt Mr Pimlott hoe hij de mollen vangt.
De oude man antwoordt:

'De enigste menier is dajje hem ze eigen laat vangen. Dit is een van ze eigen gaten, snap je,
dus hij is niet bang voor een val. Dus ik graaft binnenin een gat - daarvoor is die mollespaai -
en onderin zet ik een knip met een veer en dan doen ik er allemaal blaren en grond overheen.
En als ik genocht heb opgepast komt de ouwe mollekop naar wurmen zoeken en dan doettet
pang en dan zittie met z'n poot of met z'n snoet gevangen. En dan maggie kleermaker speulen
en een nieuw jassie voor mijn maken.'


En dan weer Master Johnnie:

Een ogenblik lang stelde ik me voor hoe een gevangen mol met een naald en draad in zijn
kleine pootjes erop los naaide en ik lachte ongelovig.

Ebenezer Scrooge
En deze, Master Johnnie gaat slapen:

Nadat ik me behaaglijk onder de dekens had genesteld, hoorde ik de wind zachtjes kreunen,
terwijl hij rond het huis joeg en deuren en luiken liet rammelen alsof hij een weg zocht om
binnen te dringen. Met een bliksemschicht die mijn kamer met een spookachtig wit schijnsel
deed oplichten, zodat mijn ogen nog verblind waren toen het weer duister werd, barstte het
onweer uiteindelijk los. Terwijl de donderslagen boven mij daverden kwam de eerste
onverwachte stortbui en de regen kletterde tegen de rinkelende ruiten alsof er handenvol
kiezelstenen tegenaan werden gesmeten. Ik dacht aan de velden met platgeslagen graan
die ons huis omringden en aan de muisjes en vogels die nu verschrikt onder het natte stro
zaten weggedoken.


Scrooge krijgt zin om z'n nest in te duiken...

avatar van Jord
4,5
De Quincunx, wat een onderneming is het geworden voor me. Door actief te zijn op deze site herkende ik de titel, toen ik de paperback in een tweedehands boekwinkeltje zag. Voor 1,50 heb ik de pil op de kop getikt.
Uiteindelijk ben ik anderhalf jaar zoet geweest met De Quincunx, verdeeld over drie leesperioden. Door andere bezigheden en drukte in m'n hoofd lukte het me maar niet om het boek direct uit te lezen. Maar de beschrijvingen van het 19e-eeuwse Engeland en Johnnies zoektocht fascineerden me wel. Ontzettend knap geschreven boek, waarin meer verstopt zit dan ik er in 1 leesbeurt uit heb weten te halen.

Prettig was ook het Nawoord van de auteur achterin het boek, waarin hij zijn teleurstelling beschrijft over een aantal recensies die weliswaar positief waren, maar waarin de diepere lagen van het werk niet onderkend werden.
Mooi vond ikzelf de parallel met het opkomend darwinisme in de 19e eeuw: Johnnie wordt geboren in een ingewikkelde wereld waarin voor zijn geboorte al heel veel belangrijke ontwikkelingen hebben plaatsgevonden. Beetje bij beetje vergroot hij zijn kennis door de geschiedenis te analyseren, oude uitgangspunten te laten varen, zoals darwinisten ook deden om de waarheid te achterhalen.

Als ik ooit besluit het boek nog eens te lezen, dan zal ik vooral letten op het perspectief van het boek. Natuurlijk maak je het grootste deel van het verhaal mee vanuit het oogpunt van Johnnie maar niet helemaal. Sommige delen worden uit andere sprekers/personages verteld. Wat is daar precies de functie van?

Ik heb bewondering voor Palliser. 4,5*

avatar van liv2
4,5
Wordt op 8 november terug heruitgebracht in vertaling door Prometheus.

avatar van Donkerwoud
Toch maar eens gaan lezen dan!

avatar van liv2
4,5
Donkerwoud schreef:
Toch maar eens gaan lezen dan!



Het boek was idd nergens meer te krijgen in de handel. Zelfs in de bibliotheken niet meer hier. Moest het zelf speciaal uit de centrale depot aanvragen. Het was het enige nog niet versleten exemplaar in gans de provincie Atwerpen....

avatar van psyche
3,0
psyche (crew)
liv2 schreef:

Het boek was idd nergens meer te krijgen in de handel. Zelfs in de bibliotheken niet meer hier. Moest het zelf speciaal uit de centrale depot aanvragen. Het was het enige nog niet versleten exemplaar in gans de provincie Atwerpen....


Ik heb hem voor mijn verjaardag gekregen, tweedehands via Bol.

Nog steeds ben ik de Quincunx met plezier aan het lezen. Lekker (ont)spannend ...

avatar van Donkerwoud
De openbare bibliotheek in Den Haag heeft gelukkig gewoon de Engelstalige versie.

avatar van psyche
3,0
psyche (crew)
Arkadi schreef:

Ik ben nog niet heel ver maar vind dit boek op een vrij simpele en eenvoudige manier een verhaal vertellen. Ik vind dat eigenlijk tot nu toe wel een verademing. Gewoon vertellen wat er gebeurt en daar verder geen filosofische/psychologische grondslag achter leggen. Vermaak me wel tot nu toe.


cactus jack schreef:
Na het lezen van dit boek had ik nogal een dubbel gevoel. Enerzijds een groot aantal prachtige gedeeltes, waarbij ik met name denk aan de beschrijving van John's tijd op de "school" van Quigg en zijn periode in het "gekkenhuis". Ook de passages in het ondergrondse Londen (met de Digweeds en later ook bij Silas Clothier) zijn bijzonder.

Daarentegen vond ik de hoofdstukken, voornamelijk handelend over de verschillende familie-relaties en de juridische aspecten samenhangend met de testamenten en het codicil van Jeoffrey Huffam nogal taai om door te komen. Soms zeer verwarrend en daarbij opvallend hoe John uit dit alles steeds zo snel zijn konklusies trekt.

Dus zoals al aangegeven voor mij kwalitatief en gevoelsmatig zeer wisselend.

Uiteindelijk kom ik tot 3,5*.


Ik ben het met vorige meningen eens.
Grote delen van deze roman zijn goed leesbaar en laagdrempelig geschreven waarbij Palliser mooi Victoriaanse danwel Dickiaanse sferen oproept. (Ont)spannend ook.
Helaas zijn er hiernaast hoofdstukken en gedeelten die één brij zijn van namen en juridische kwesties; vooral wanneer gebeurtenissen door personages aan John 'verteld' worden. Deze passages komen geforceerd over.
De stambomen aan het eind van ieder 'boek' helpen, net als een namenlijst achter in de roman.
Ik heb me echt meermaals afgevraagd waarom dit 'nodig' is voor het verhaal. Kortom, wat zijn beweegredenen van Palliser?
Daarbij dacht ik af en toe hè, wie is hier aan het woord of klopt dit wel?
Na de roman heb ik het nawoord van de auteur gelezen, zo werd mij e.e.a. duidelijk over zijn motieven.
Dit voegde voor mij niet heel veel toe, behalve dan dat mijn vragen 'terecht' waren. Tegelijkertijd bleven ze min of meer onbeantwoord. Als dit geheel, zoals ik begrijp o.m. ontstaan is uit een schrijfexperiment waarbij het geheel later in een mathematische structuur is gegoten om alles 'passend' te maken; waarbij ook een verborgen verhaal/patroon gevonden kan worden - of niet; mwah, daar ben ik niet enthousiast over. Ik ga het zeker niet nog eens lezen om dat te onderzoeken.

3*

avatar van liv2
4,5
Pfew, wat een intensieve opgave is het voor me geworden. Omdat ik op voorhand wist dat dit een ingewikkeld boek zou worden ( toch een namenlijst van meer dan 100! personages), en omdat ik eens wou testen of ik na mijn methode alles zou kunnen doorgronden, heb ik vanaf bladzijde 1 zelf een schema (overzicht bijgehouden) van personages, gebeurtenissen, alles heb ik bijgehouden. Ik ben geëindigd met 4 A4 vellen, voor en achterkant. Naargelang het boek vorderde moest ik bij sommige stukken bij elke bladzijde mijn schema raadplegen. En niet zomaar er eventjes naar kijken, nee echt bestuderen, samen met de bijgevoegde stambomen, om alles te kunnen volgen. (Ik kan wel zeggen dat ik het zonder had opgegeven) Gevolg hiervan was dat ik zeer goed kon volgen, alle familiebanden doorhad enz.
Maar er zijn hiaten (opzettelijk aangebracht door de schrijver?). De grootste hiaten zijn de weggescheurde bladzijden uit Mary's dagboek, (wat daar instond kan je als lezer nooit met stellige zekerheid te weten komen,) en het ontbreken van namen in de stambomen, alsook, volgens mij leeftijden die niet kloppen volgens het verhaal....Dus, hoe het juist allemaal is gegaan kan je ,volgens mij, als lezer nooit achterhalen, je kan enkel speculeren...
.
Is dit erg? ja en nee. Het is vervelend dat je in het ongewisse wordt gelaten maw je zou graag een 'Aha-erlebnis' krijgen maar die komt er nooit en dat is een beetje frustrerend. Maar langs de andere kant, moet dit eigenlijk? Je bent veel meer met het boek bezig juist omdat het geen voorgekauwde hap is. En ik kan je verzekeren, soms met barstende hoofdpijn tot gevolg. Je moet soms echt jezelf opleggen te stoppen met nadenken, te stoppen met mogelijkheden te verzinnen, te stoppen met denken dat de oplossing te voorschijn zal komen.

Wat je wel moet doen is genieten van dit prachtig geschreven boek, met een sfeerschepping die weergaloos is. Ronduit fantastisch . Sommige gedeelten zijn om duimen en vingers af te likken, heel meeslepend geschreven. Andere gedeelten zijn zeer taai (en volgens mij zonder eigen schema) niet te volgen. Enfin, ik zou ze niet hebben kunnen volgen, dat weet ik wel zeker.
Ik heb speciaal een dag gewacht om mijn beoordeling te formuleren omdat ik even alles moest laten bezinken.
Ik vond het een zeer unieke leeservaring, heel intensief, soms te', maar dat heb ik louter mezelf aangedaan natuurlijk. Als laatste, was het nou al die moeite waard? Ja, toch wel. Ik heb er alles uitgehaald wat er voor mij inzat. Toch ben ik blij dat het voorbij is, 800 bladzijden in zeer kleine druk is misschien toch wel een beetje van het goede teveel. In alle geval een boek dat me heel mijn leven zal bijblijven. En dat zegt toch veel.

Ik heb hier niet mijn invulling van het verhaal willen neerzetten omdat ik anders misschien mensen in 'een richting' stuur , mijn richting, en dat is niet de bedoeling als je het nog moet lezen. Dus , ik wil gerust mijn bevindingen uitwisselen maar niet hier.

avatar van psyche
3,0
psyche (crew)
Ik ben blij Liv, dat je er zo'n plezier een hebt beleefd, met zo'n studie nog wel.

liv2 schreef:
Ik heb hier niet mijn invulling van het verhaal willen neerzetten omdat ik anders misschien mensen in 'een richting' stuur , mijn richting, en dat is niet de bedoeling als je het nog moet lezen. Dus , ik wil gerust mijn bevindingen uitwisselen maar niet hier.


Hebben we gedaan, ik vond het nogal verrassend, briljant eigenlijk, bijna voor het oprapen ...
(daarmee wel degelijk een aha-erlebnis)
Waarbij de argumenten zonder die studie niet zo inzichtelijk waren geweest, vermoed ik.

Nu ga ik hem helemaal nooit meer lezen

avatar van liv2
4,5
Ik ook niet, dat is pure tijdverspilling denk ik ....

avatar van rilajem
5,0
Ik ben super blij dat ik hem uitgelezen heb, ik was wel beetje bang dat het boek niet echt toegankelijk voor mij was (leesbaar) maar toch is het me helemaal gelukt. Goeie boek, zeker moeite waard om te lezen.

avatar van Vinejo
5,0
Staat in mijn top 3 van boeken die ik de laatste 20 jaar heb gelezen. Uitgelezen op drie dagen(!!), en achteraf moeten afkicken.

5,0
Een van de allerbeste en spannendste boeken die ik gelezen heb.

avatar van AOVV
4,5
Geweldig epos van Charles Palliser, van Dickensiaanse allure zelfs. De setting, in het Victoriaanse Engeland, helpt daar natuurlijk wel bij. Toch wel bijzonder dat dit boek in 1989 werd uitgegeven; Palliser geeft hier blijk van een geweldig inlevingsvermogen, want de sfeerschepping is minutieus, en de personages lijken wel uit het leven gegrepen. Ook de maatschappijkritiek van Palliser is duidelijk en scherp, soms zelfs onomwonden; daar kan ik me wel in vinden.

Het verhaal begint nog vrij simpel, maar wordt algauw een zich steeds verder uitbreidend complex kluwen van leugens en bedrog, intriges, verraad, wanhoop, angst en pijn. Fraai is ook hoe je de hoofdpersoon ziet opgroeien van een naïef, verwend kind tot een intelligente, zelfbewuste jongeman met verantwoordelijkheidszin. Het einde van het verhaal is behoorlijk open, wat ruimte voor interpretatie laat; meerdere scenario's zijn volgens mij mogelijk.

Ik ben een trage lezer, en heb bijgevolg heel wat tijd gespendeerd aan deze pil. Het was echter volledig de moeite. De Quincunx is, althans wat mij betreft, één van die boeken die je gelezen moet hebben.

4,5 sterren

5,0
Ik heb dit boek toen ik elf was gelezen, (zat eind groep acht). Ik heb altijd al veel gelezen en op een gegeven moment had ik de meeste boeken thuis gelezen. Ik vroeg aan mijn vader of hij nog boeken had en hij reikte me de Quincunx aan. Hij vertelde me dat hij die als twintiger had gelezen. Ik ben er acht weken (voor mij best lang, aangezien ik dikke boeken normaal in minder dan een dag uitlees) zoet mee geweest en het was een reis die ik nooit zal vergeten. Het was best een moeilijk boek, ingewikkelde verhaallijn, vreemde woorden die ik nog niet kende..
Toch een van de mooiste verhalen die ik ooit heb gelezen.

Toen ik hem uit was, zag ik mijn vaders naam aan de binnenkant van het boek stond, geschreven met pen. Ik vroeg aan hem of ik mijn naam onder de zijne mocht schrijven, dat mocht. Daarom heeft het boek ook een emotionele waarde voor me, moet ik bekennen. Ik ben van plan het binnenkort opnieuw te lezen, nadat ik klaar ben met het schrijven van mijn eigen boek. Ik hoop dat als ik zelf kinderen krijg, zij die dezelfde liefde voor lezen hebben als ik en mijn vader en dit boek ook ooit zullen lezen.

In de quincunx lees je niet alleen hoe de hoofdpersoon groeit in de loop van het verhaal, je voelt het. De spanning die telkens weer opliep nadat je een bladzijde omsloeg en een nieuwe twist je het verhaal uit een ander oogpunt laat bekijken.

Anderhalf jaar nadat ik het boek heb gelezen gaat er nog geen dag voorbij zonder dat ik nog even nadenk over de Quincunx en haar prachtige, complexe plot. Ik raad dit boek zeker aan en ik hoop dat ze nog een lange tijd niet vergeten zal worden.

5 sterren, een eindig aantal. De Quincunx, een oneindig fascinerend verhaal, die je zelfs nadat je het uit hebt nog niet loslaat.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:22 uur

geplaatst: vandaag om 08:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.