Berlin - Theodor Plievier (1954)

Het eerste deel is mischien nog wel het beste wat Plievier geschreven heeft; van de Russische doorbraak aan de Oder tot de capitulatie van de stad, twee dagen na de dood van de Führer. De ondergang van de grote leider van het Derde Rijk wordt nauwkeurig beschreven. Huiveringwekkend is Plievier zijn beschrijving over wat de Russen in de bunker aantreffen. Het tweede deel van de roman vind ik dan weer zijn minste werk. De beschrijving van de totstandkoming van de DDR is gortdroog. In beide delen speelt August Gnotke een rol, die we kennen van 'Moskou' en 'Stalingrad'; de voormalige sergeant en strafsoldaat heeft eerst een geheime opdracht van de sovjets om de 'Weerwolf'-beweging te localiseren en keert zich later in het tweede deel tegen zijn nieuwe meesters. Kolonel Zecke en sergeant-majoor Loose vind ik ook memorabele personages. Kolonel Zecke moet in de laatste weken van de oorlog het veilige Praag verlaten voor het bedreigde Berlijn. Hij krijgt een hopeloos bevel en wordt gevangen genomen. Later laat Plievier hem tegenover zijn sovjet-ondervragers zijn visie over het kapitalisme en het communisme geven. Paul Loose komt van het front en wordt later per abuis de laatste overlevende van de Führerbunker, daar waar de Russen alleen maar lijken aantreffen.