Blauwe Maandagen - Arnon Grunberg (1994)
mijn stem
170 stemmen
Nederlands
Psychologisch
270 pagina's
Eerste druk: Nijgh & Van Ditmar,
Amsterdam (Nederland)
Het verhaal behandelt enkele jaren uit het leven van een jongeman, een ware antiheld. Het eerste deel beschrijft zijn bestaan op de middelbare school, de relatie met zijn vriendinnetjes en het joodse gezinsleven. Deze hoofdstukken worden gekenmerkt door de effectieve humor waarmee de mislukking op school, het sterven van de vader en het uitraken van de liefde worden beschreven. Het tweede deel van de roman vertoont een aanmerkelijk grauwere sfeer. Het leven van de hoofdfiguur bevat twee constanten: alcohol en hoeren. Deze twee vermogen echter geen oplossing te bieden voor zijn eenzaamheid en radeloosheid. Humor en cynisme blijven het redmiddel in zijn naargeestig bestaan.
0
geplaatst: 22 oktober 2006, 14:33 uur
Een onvergetelijk debuut
Tijdens het lezen van "Blauwe Maandagen" maakte ik voor het eerst kennis met het genie dat Arnon Grunberg heet. Dit boek neemt de lezer mee op reis door een wereld vol eenzaamheid, beleefd door de ogen van een zwaar contactgestoorde adolescent, die worstelt met het volwassen worden en keer op keer faalt in het vinden van oprechte genegenheid. Humoristisch en aangrijpend tegelijk.
Maartje Bronkhorst, Amsterdam
Tijdens het lezen van "Blauwe Maandagen" maakte ik voor het eerst kennis met het genie dat Arnon Grunberg heet. Dit boek neemt de lezer mee op reis door een wereld vol eenzaamheid, beleefd door de ogen van een zwaar contactgestoorde adolescent, die worstelt met het volwassen worden en keer op keer faalt in het vinden van oprechte genegenheid. Humoristisch en aangrijpend tegelijk.
Maartje Bronkhorst, Amsterdam
0
psyche (crew)
geplaatst: 23 maart 2007, 20:29 uur
Ik heb wel eens het idee dat Grunberg òf verguisd òf bejubeld wordt. Ik vind hem met de voorgaande gebruiker minstens geniale ideeën hebben. Ik kan me wel vinden in de contactgestoordheid van veel van zijn personages. Ik weet niet meer zeker in welk boek(je) het was, volgens mij in een van de verhalen van zijn alter ego Marek van der Jagt, ik heb eens midden in de nacht keihard liggen lachen om een absurd verhaalfragment : waar iemand oppert dat de hoofdpersoon door zijn ouders toch eens meegenomen moest worden naar een psychiater. Men zegt wel eens dat genialiteit en gekte dicht bij elkaar liggen... Ik hou wel van die uitspraak/gedachte.
0
geplaatst: 28 juni 2007, 14:12 uur
Ik vond het vooral erg humorisctisch. Aangrijpend was het ook wel, maar niet zo aangrijpend als 'de asielzoeker'. Dat vond ik toch wat hechter geconstrueerd, dit was me af en toe iets te fragmentarisch. Het leest een beetje zoals een dagboek. Vooral door het personale perspectief. Dat zorgt ook voor een wat melancholisch sfeertje. Al met al was dit wel weer een goede Grunberg. Vier sterren.
0
geplaatst: 16 november 2007, 00:21 uur
Grunberg levert met zijn debuut "Blauwe Maandagen" een boek over liefde en eenzaamheid. De hoofdpersoon, Arnon, is constant op zoek naar liefde en wordt daarbij eigenlijk alleen maar eenzamer. Hij vindt zijn troost in de alcohol en in hoeren. Dit alles wordt beschreven op de voor Grunberg zo kenmerkende wijze waarin droge humor de boventoon voert.
Toch is dit een mindere (zo niet de minste) van Grunberg's romans doordat het verhaal zwak is door de zeer geconstrueerde (de vorige reactie merkte dit ook al op) en voorspelbare gebeurtenissen. Bovendien is ook het personage Arnon minder sterk en geloofwaardig dan de hoofdpersonen in zijn latere werk
Toch is dit een mindere (zo niet de minste) van Grunberg's romans doordat het verhaal zwak is door de zeer geconstrueerde (de vorige reactie merkte dit ook al op) en voorspelbare gebeurtenissen. Bovendien is ook het personage Arnon minder sterk en geloofwaardig dan de hoofdpersonen in zijn latere werk
0
geplaatst: 30 oktober 2008, 23:14 uur
Ik vond het op een gegeven moment echt zo banaal worden dat ik een zekere walging begon te voelen. Hierna ook nooit meer een roman van zijn hand opgepakt.
0
geplaatst: 31 oktober 2008, 09:53 uur
Donkerwoud schreef:
Ik vond het op een gegeven moment echt zo banaal worden dat ik een zekere walging begon te voelen. Hierna ook nooit meer een roman van zijn hand opgepakt.
Ik vond het op een gegeven moment echt zo banaal worden dat ik een zekere walging begon te voelen. Hierna ook nooit meer een roman van zijn hand opgepakt.
Wijze woorden. O wat was het boek goed en geestig! Allemaal jokkebrokkerij. Misschien dat ik op een blauwe maandag 'Tirza' ga lezen.
0
geplaatst: 31 oktober 2008, 10:01 uur
botersmaak schreef:
Wijze woorden. O wat was het boek goed en geestig! Allemaal jokkebrokkerij.
(quote)
Wijze woorden. O wat was het boek goed en geestig! Allemaal jokkebrokkerij.
0
geplaatst: 3 april 2009, 07:38 uur
Het boek begon heel sterk, maar gaandeweg zakte het als een mislukte souffle in. Al dat gedoe met al die meisjes, dat interesseerde me echt helemaal niet. Alle hoofdstukken begonnen ook op elkaar te lijken.
0
geplaatst: 12 april 2009, 14:06 uur
Ik vond het eigenlijk helemaal niet zo fragmentarisch of ergerlijk herhalend. Natuurlijk, de scènes stonden wat los van elkaar, en ze leken veel op elkaar, maar het droeg mijns inziens allemaal juist bij aan de volwassenwording/hoofdontwikkeling (of juist het gebrek daaraan) van de hoofdpersoon. Ook vond ik het einde, in al haar eenvoud, ontroerend, en ik bemerkte daar dat ik toch een bepaalde band met het (deels herkenbare) hoofdpersonage had gekregen. Vond Grunbergs schrijfstijl echter nog niet zo sterk als in latere werken.
0
Michael1992
geplaatst: 22 december 2009, 20:21 uur
In feite had ik, met de kennis die ik al van het werk van Grunberg had, niets anders dan dit debuut kunnen verwachten. Dit is letterlijk het begin van alles. Veel van wat later nog zou terugkomen,in het deel van zijn oeuvre dat voor De Asielzoeker kwam en ook in De Joodse Messias, heeft hier duidelijk al zijn oorsprong gevonden in wat een spraakmakend debuut geweest moet zijn. De stijl is nog niet wat het zou worden maar niettemin leest het allemaal vlot en is het vaak genieten blazen van de te rake observaties die hij toen al kon maken.
4.0*
4.0*
0
geplaatst: 30 mei 2012, 20:38 uur
Eigenlijk kan ik hier helemaal niks zinnigs over zeggen. Vond het niet echt soepel lezen; vermoeiend vaak ook en de gebeurtenissen vind ik niet interessant en de humor was maar sporadisch leuk maar op een gegeven moment was het alleen nog maar naar de hoertjes gaan en wordt het heel erg nihilistisch en maakt dit boek wat ik niet echt heel boeiend vind toch redelijk sterk en maakt het wel indruk.
0
geplaatst: 3 augustus 2013, 21:02 uur
Onvoorstelbaar dat Grunberg dit heeft geschreven toen hij pas 22 of 23 jaar was. Dat zie ik er niet veel doen. Omdat het grotendeels autobiografisch is maakt het boek je des te nieuwsgieriger. Die Grunberg is ook wel een apart figuur. Het boek is vooral aan het begin, met die fijne van-de-hak-op-de-tak-stijl heerlijk fris en vaak erg grappig.
Verder is het ook erg droevig allemaal natuurlijk. Het is duidelijk dat de ouders van Arnon tijdens de oorlog een trauma hebben opgelopen, ook al wordt daar niet eens met zoveel woorden aandacht aan besteed. Arnon is een aparte jongen geworden aan wie het leven op een pijnlijke manier een beetje voorbij is gegaan. Hij is bepaald geen knuffelbeer in zijn gedrag, maar ik leefde echt enorm met hem mee. Sowieso zit het boek vol met allerlei eenzame figuren
Verder is het ook erg droevig allemaal natuurlijk. Het is duidelijk dat de ouders van Arnon tijdens de oorlog een trauma hebben opgelopen, ook al wordt daar niet eens met zoveel woorden aandacht aan besteed. Arnon is een aparte jongen geworden aan wie het leven op een pijnlijke manier een beetje voorbij is gegaan. Hij is bepaald geen knuffelbeer in zijn gedrag, maar ik leefde echt enorm met hem mee. Sowieso zit het boek vol met allerlei eenzame figuren
0
geplaatst: 20 februari 2014, 02:07 uur
Een Prul. Punt. Ga er verder ook geen woorden aan vuil maken.
0
geplaatst: 21 februari 2014, 17:43 uur
solutions123 schreef:
Een Prul. Punt. Ga er verder ook geen woorden aan vuil maken.
Een Prul. Punt. Ga er verder ook geen woorden aan vuil maken.
Je hebt er al woorden aan vuil gemaakt. Dat je het prul vindt is jouw recht maar de meerwaarde is altijd om te horen waarom jij het prul vindt!
0
geplaatst: 25 maart 2018, 00:55 uur
Typisch Generation X. Gaat nergens over, geen spanning, geen emotie, banaliteit troef. De generation X is niet meer van deze tijd. Grünberg enorm omhooggeprezen door de media en recensenten, maar hij heeft veel woorden nodig om niets te vertellen.
0
geplaatst: 25 maart 2018, 00:58 uur
psyche schreef:
Ik heb wel eens het idee dat Grunberg òf verguisd òf bejubeld wordt. Ik vind hem met de voorgaande gebruiker minstens geniale ideeën hebben. Ik kan me wel vinden in de contactgestoordheid van veel van zijn personages. Ik weet niet meer zeker in welk boek(je) het was, volgens mij in een van de verhalen van zijn alter ego Marek van der Jagt, ik heb eens midden in de nacht keihard liggen lachen om een absurd verhaalfragment : waar iemand oppert dat de hoofdpersoon door zijn ouders toch eens meegenomen moest worden naar een psychiater. Men zegt wel eens dat genialiteit en gekte dicht bij elkaar liggen... Ik hou wel van die uitspraak/gedachte.
Ik heb wel eens het idee dat Grunberg òf verguisd òf bejubeld wordt. Ik vind hem met de voorgaande gebruiker minstens geniale ideeën hebben. Ik kan me wel vinden in de contactgestoordheid van veel van zijn personages. Ik weet niet meer zeker in welk boek(je) het was, volgens mij in een van de verhalen van zijn alter ego Marek van der Jagt, ik heb eens midden in de nacht keihard liggen lachen om een absurd verhaalfragment : waar iemand oppert dat de hoofdpersoon door zijn ouders toch eens meegenomen moest worden naar een psychiater. Men zegt wel eens dat genialiteit en gekte dicht bij elkaar liggen... Ik hou wel van die uitspraak/gedachte.
Grünberg is niet geniaal. Dat etiket mag echt alleen voor de groten gebruikt worden en is veel te veel eer voor Grünbergje
0
geplaatst: 1 november 2018, 22:38 uur
Niet onaardig, fijne stijl ook. Korte zinnen, veel herhaling, ik houd daar wel van. Al is dit door gasten als Bukowski en Fante toch wel beter gedaan.
0
geplaatst: 2 september 2019, 15:44 uur
Humoristisch - blij vlagen hilarisch - boek.
Op de eerste bladzijde wordt met "We aten braadworstjes. Hij zei dat God niet op een braadworstje meer of minder keek. God misschien niet, maar mijn moeder wel." de stijl van schrijven die ik erg kan waarderen ingeleid.
Absolute hoogtepunt van het boek is voor mij hoofdstuk Tina. Het vervolg van het boek is helaas wat eentonig qua gebeurtenissen. Dat geloof ik op een gegeven moment wel.
De humor uit het boek doet me erg denken aan die uit Tsatsiki van Moni Nilsson-Brännström die ik als kind meerdere malen met tranen van het lachen heb gelezen.
Op de eerste bladzijde wordt met "We aten braadworstjes. Hij zei dat God niet op een braadworstje meer of minder keek. God misschien niet, maar mijn moeder wel." de stijl van schrijven die ik erg kan waarderen ingeleid.
Absolute hoogtepunt van het boek is voor mij hoofdstuk Tina. Het vervolg van het boek is helaas wat eentonig qua gebeurtenissen. Dat geloof ik op een gegeven moment wel.
De humor uit het boek doet me erg denken aan die uit Tsatsiki van Moni Nilsson-Brännström die ik als kind meerdere malen met tranen van het lachen heb gelezen.
0
geplaatst: 5 oktober 2019, 10:59 uur
Het eerste deel gaat nog wel, het tweede deel vond ik gewoonweg een stuk minder. De stijl is ook wel oké en het leest makkelijk weg, dan ligt verveling niet snel op de loer. Maar ik had hier vrij weinig mee. De hoofdpersoon is een apathische lapzwans en dat is sowieso niet mijn favoriet, maar ook komt er nogal eens herhaling in voor, zeker al die meisjes met wie hij betaalde seks heeft. Soms wel grappig geschreven, maar als geheel te veel van het goede en te veel van hetzelfde. Ik zou hier ook niet per se Grunberg in hebben herkend gezien zijn verdere oeuvre. 2,5*.
0
geplaatst: 8 oktober 2019, 14:38 uur
mjk87 schreef:
maar ook komt er nogal eens herhaling in voor, zeker al die meisjes met wie hij betaalde seks heeft. Soms wel grappig geschreven, maar als geheel te veel van het goede en te veel van hetzelfde.
maar ook komt er nogal eens herhaling in voor, zeker al die meisjes met wie hij betaalde seks heeft. Soms wel grappig geschreven, maar als geheel te veel van het goede en te veel van hetzelfde.
Ik vraag me wel af of Grunberg dan echt zo vaak naar de hoeren ging vroeger? Iemand?
0
geplaatst: 8 oktober 2021, 16:12 uur
HankMoody schreef:
Ik vraag me wel af of Grunberg dan echt zo vaak naar de hoeren ging vroeger? Iemand?
Escortvrouwen, kennelijk, klinkt al heel anders. Hier zegt ie d'r zelf wat over: klik.Ik vraag me wel af of Grunberg dan echt zo vaak naar de hoeren ging vroeger? Iemand?
0
JoeCabot
geplaatst: 9 oktober 2021, 16:07 uur
Grunberg was amper 23 toen hij dit boek schreef. Dat merk je natuurlijk wel, en dat bedoel ik niet per se negatief. Blauwe Maandagen ademt onbezonnenheid. Veel calculatiewerk is er niet aan voorafgegaan, de auteur pent gewoon neer wat in hem opkomt.
Het levert een roman op die vandaag nog steeds erg “fris” aanvoelt, met een hoop kleurrijke personages. Grunberg schrijft heel simpel, hij gebruikt geen woord te veel, en toch is het leuk om te lezen.
Groots zou ik dit werkje echter niet noemen. Blauwe Maandagen kan m.i. zeker niet tippen aan Kartonnen Dozen (Lanoye), die andere Nederlandstalige coming-of-age-klassieker uit dezelfde periode.
3,5*
Het levert een roman op die vandaag nog steeds erg “fris” aanvoelt, met een hoop kleurrijke personages. Grunberg schrijft heel simpel, hij gebruikt geen woord te veel, en toch is het leuk om te lezen.
Groots zou ik dit werkje echter niet noemen. Blauwe Maandagen kan m.i. zeker niet tippen aan Kartonnen Dozen (Lanoye), die andere Nederlandstalige coming-of-age-klassieker uit dezelfde periode.
3,5*
0
geplaatst: 10 oktober 2021, 20:30 uur
ZAP! schreef:
(quote)
Escortvrouwen, kennelijk, klinkt al heel anders. Hier zegt ie d'r zelf wat over: klik. Thanks! Ik zeg hoeren of nachtvlinders maar nooit escortvrouwen. Ik heb het gelezen maar ik weet nog steeds in hoeverre dit boek gebaseerd is op fantasie of werkelijkheid.
* denotes required fields.
* denotes required fields.