Ik kan mij uitstekend vinden in de mening van Dutch 2.0. Scheelt mij weer wat typewerk. Ik was niettemin iets minder verrast over de kwaliteit van dit boek. Ik kende de Witcher-videogames al en daar vallen de goed uitgewerkte karakters en de grijze moraal eveneens op. Zoals Dutch terecht zegt, springt hier in het oog dat herkenbare elementen, uit onder meer sprookjes, zijn verwerkt tot een eigenzinnig geheel.
Daarenboven vind ik het hoofdkarakter sterk gekozen. Gerald lijkt een deconstructie te zijn van de typische fantasy-held. Verre van een idealist. Eigenlijk gewoon een soort mythische ondierverdelger.
Onderbetaald en ondergewaardeerd. Daarenboven is het niet altijd duidelijk of het doelwit echt een monster is of dat zijn opdrachtgever verhulde motieven heeft. Het karakter is verder verre van onaantastbaar. Tijdens het raamwerk van deze verhalenbundel zit hij nota bene in een veredelde ziekenboeg.
Ten slotte valt nog op dat 'The Last Wish eigenlijk nooit pretentieus is en juist veel humor bevat. Het werkt ontwapenend. Als de schrijver dan toch een (al dan niet) subtiele sociale observatie maakt, komt dat des te harder aan. Zo'n quote als de onderstaande blijft mij bijvoorbeeld wel bij:
"People," Geralt turned his head, "like to invent monsters and monstrosities. Then they seem less monstrous themselves. When they get blind-drunk, cheat, steal, beat their wives, starve an old woman, when they kill a trapped fox with an axe or riddle the last existing unicorn with arrows, they like to think that the Bane entering cottages at daybreak is more monstrous than they are. They feel better then. They find it easier to live.”
dutch2.0 schreef:
De wereld waarin we terecht komen lijkt op Pratchett's Discworld, met zijn monsters, magie, ruige kroegen, foute tovenaars, en wat niet meer. Ook de nadruk die hier ligt op al te menselijke zwakten heeft wel wat van Pratchett
Klinkt als een goede reden om een van zijn boeken eens te gaan lezen.