menu

Geef Me de Ruimte! - Thea Beckman (1974)

mijn stem
3,95 (124)
124 stemmen

Nederlands
Jeugdboek
Historisch

406 pagina's
Eerste druk: Lemniscaat, Rotterdam (Nederland)

Marije is vijftien als ze Brugge ontvlucht om aan haar verachte verloofde te ontkomen. Op haar gevaarlijke tocht naar het Zuiden ontmoet ze de jongen van haar leven, een zanger, met wie ze door het rumoerige Frankrijk trekt. Al jaren woedt daar de Honderdjarige Oorlog met Engeland. Maar de tijden veranderen: tegenover schitterende ridders die van toernooien dromen, komen steeds meer boeren en stedelingen te staan, goed geoefend voetvolk, bekwame boogschutters. De steden gaan zichzelf beschermen, bewapenen hun burgers; een nieuwe onafhankelijkheid wordt geboren, een andere tijd breekt aan.

zoeken in:
4,5
Dit is het eerste boek dat ik las van Thea Beckman. Eerst dacht ik dat haar schrijfstijl wat tegen zou vallen, aangezien ik een aantal jaar terug een poging ondernam 'Kruistocht in spijkerbroek' te lezen (wat dan uiteindelijk niet meeviel).
Onlangs raadde een kennis me aan dit boek te lezen. Ik begon wat aarzelend, omdat een klein lettertype mij soms kan weerhouden van lezen, maar naarmate het verhaal vorderde, hoe meer verder wou. Het avontuur, de reizen, de oorlog en de interessante personage's die de hoofdpersonages tegenkomen maakte het voor mij meer dan de moeite waard.
Nu op naar het tweede deel van deze trilogie!

was vroeger enorme fan van thea beckman en jan terlouw... zou ze opnieuw moeten lezen... zijn er hier mensen die reeds jeugdliteratuur opnieuw gelezen hebben??? valt dit dan erg tegen of is het enkel een beetje nostalgisch??

Erg mooie trilogie. Ik heb deze boeken pas gelezen toen ik rond de 25 was, maar ook op die leeftijd blijft het erg boeiend. Ik zou ze zeker nog eens herlezen.

4,5
Ik heb het boek nog niet zo lang gelezen. Het eerste boek dat ik las van THea Beckman was kruistocht in spijkerbroek. Dat boek vond ik ook heel mooi en ik wou een nieuw boek proberen van thea Beckman. En dat werdt Geef me de ruimte. En echt ik heb er geen spijt van dat ik het heb gelezen.
supper!

Spijtoptant
Struan schreef:
Erg mooie trilogie. Ik heb deze boeken pas gelezen toen ik rond de 25 was, maar ook op die leeftijd blijft het erg boeiend. Ik zou ze zeker nog eens herlezen.


Ik heb ze een jaar of 6 geleden pas gelezen, toen ik al ver over de 30 was.

Heerlijk leesvoer inderdaad, ook voor volwassenen !

(En omdat het zich afspeelt in een gebeurtenis (100-jarige oorlog) waarover in de geschiedenislessen in Nederland niet veel vermeld wordt, nog leerzaam ook !)

elfje schreef:
was vroeger enorme fan van thea beckman en jan terlouw... zou ze opnieuw moeten lezen... zijn er hier mensen die reeds jeugdliteratuur opnieuw gelezen hebben??? valt dit dan erg tegen of is het enkel een beetje nostalgisch??


Ik herlees bij tijd en wijle wel eens wat jeugdboeken.
Soms valt het erg tegen, soms kan je precies navoelen wat je er vroeger goed aan vond.

4,5
Ik lees ook wel eens boeken van Jan terlouw en van Theabeckman. En ik vind het leuke boeken. Ookal zijn het oudeboeken. Veel kinderen van mijn leeftijd (14) lezen Carry slee en zo maar dat vind ik niet zo heel leuk.

avatar van J.Ch.
3,5
Jaren geleden heb ik zo ongeveer alles gelezen wat Thea Beckman geschreven heeft. Onlangs voelde ik de behoefte om een historisch, avontuurlijk verhaal te lezen, en toen kwam deze trilogie weer in mijn herinnering naar boven.

Wat ik nog wist? Dat de hoofdpersoon ergens een gewonde man opduikelt, dat ze gezamenlijk rondtrekken in een huifkar, dat ze naar Mont Saint-Michel gingen, en dat op een gegeven moment iemand de baard in de keel krijgt. Maar bovenal heb ik Bertrand Du Guesclin onthouden. Niet zozeer zijn naam, wel zijn lelijkheid en hoe stoer hij was.

Gelukkig blijft het boek ook jaren later nog steeds heel genietbaar. De schrijfstijl lijkt gericht op de jeugd en af en toe ligt het er wat dik bovenop, maar de thema's die worden aangesneden zijn allesbehalve kinderachtig. De bloederige details en rottende lijken na een veldslag worden ons niet bespaard. Maar is dat niet juist wat dit soort boeken opwindend maakt? Er zijn veldslagen, af en toe wordt er een kasteel belegerd of wordt iemand gevangen genomen, er sluimert altijd wel ergens een complot, de Pest waart rond... Genoeg aan de hand daar, in de veertiende eeuw.

De hoofdpersoon laat me eigenlijk koud. Ik kan me niet herinneren of dat vroeger ook zo was, maar nu erger ik me er aan dat ze zo mooi is, zo getalenteerd, zo geliefd... Iets teveel een engeltje voor mijn smaak. Berton de Fleur is al beter, maar Du Guesclin is nog steeds mijn held. Lelijk, lomp, armoedig en ongeletterd, en toch ieders enige hoop. Met z'n slimme boerenverstand.

Dan kom ik bij nog een klein probleem... In het boek wordt meermaals aangehaald dat God aan de kant van het verstand staat en domheid afstraft. Ik denk dat ik ook aan de kant van het verstand sta. De Fransen komen over als chauvinistisch, pompeus en vastgeroest in nutteloze tradities (met uitzondering van Du Guesclin, natuurlijk), terwijl de Engelsen praktisch en sluw zijn. Natuurlijk hebben ze niets te zoeken in Frankrijk, maar als je ziet hoe dom de Fransen zich gedragen op het slagveld is het niet meer dan verdiend dat ze verslagen worden. Marie-Claires lyrische liefde voor Frankrijk kan ik dan ook niet delen.

Maar ik wilde een historisch, avontuurlijk verhaal, en dat heb ik gekregen. Geef me de ruimte! (wat een vreselijk dramatische titel trouwens) leest heerlijk makkelijk weg, er gebeurt van alles, het wordt nooit saai, en ik wil zo graag weten hoe het ook alweer verder gaat (vooral met Bertrand Du Guesclin) dat ik het volgende deel in de trilogie alvast in huis heb gehaald. Is een goed teken, lijkt me.

4,0
Na jaren weer eens een boek van Thea Beckman uit de kast gehaald. Niet alleen een welkome afwisseling op studieboeken en pittige SF, maar ook omdat ik dit soort boeken weinig gelezen heb toen ik er de juiste leeftijd voor had. Tegen het einde van de basisschool las ik veel liever boeken over de tweede wereldoorlog. Ook in dat genre vind je goede boeken, maar (achteraf gezien natuurlijk) ook veel pulp. Verder ben ik dit soort kinderboeken gaan verzamelen sinds mijn vrouw zwanger raakte.

Maar goed, Geef Me De Ruimte, dus. In de eerste plaats al een leuk boek, omdat het over de in Nederland nauwelijks belichte honderdjarige oorlog gaat. Geschiedenis begint hier blijkbaar vanaf de tachtigjarige oorlog. Thea Beckman hanteert een fijne schrijfstijl, waarbij geen woord overbodig is. De situaties worden duidelijk geschetst. Soms laat ze haar vertelstijl los om kort en bondig historische uitleg te geven. Daardoor wil het verhaal nog wel eens snelle sprongen maken. Een gevaarlijke manier van schrijven, maar Beckman houdt zich heel goed staande.

Verder kan ik me wel aansluiten bij mijn bovenbuurvrouw. De hoofdpersonages weten mij ook niet uitzonderlijk te boeien. De avonturen van Marie-Claire, Berton de Fleur en Mattis zijn verre van vervelend, maar de personen zelf missen flair. Bertrand du Guesclin daarentegen, maar ook Moro en de Franse (koninklijke) adel doen dat wel. Zij krijgen redelijk veel aandacht. Dit boek is zeker leuk om te lezen, maar als klassieker vind ik het toch wel een klein beetje tegenvallen. Toch zou ik kinderen wel degelijk aanraden, omdat ze een goed beeld krijgen van het leven ten tijde van de honderdjarige oorlog.

avatar van dallben
4,0
Mooi geschreven en vermakelijk boek ten tijden van de Honderdjarige Oorlog van Thea Beckman.

Als historicus(in-spé) moet ik wel even aankaarten dat een aantal zaken niet historisch correct waren. Er wordt genoemd dat tijdens de pest-uitbraak de geestelijkheid de benen nam, in werkelijkheid bleef de geestelijkheid tot het einde toe de besmette personen verzorgen, hetgeen er voor zorgde dat in de jaren 1350 vrijwel de hele geestelijkheid stierf in west Europa...

Ook heb ik me op den duur een beetje zitten ergeren aan het overdreven Franse nationalisme dat steeds om de hoek komt kijken, met name van Marie-Claire. Nationalisme bestond overigens niet (dat is een 19e eeuwse uitvinding), al was haat voor de Engelsen wel algemeen goed tijdens deze oorlog.

avatar van manonvandebron
4,0
geplaatst:
In deze historische jeugdroman neemt Thea Beckman je mee naar de veertiende eeuw. In de eerste helft van de Honderdjarige Oorlog leed Frankrijk enkele zware nederlagen. Er komen historische figuren in voor, waaronder Bertrand du Guesclin, een herenboer die de wapens opnam tegen Engeland en hiervoor geridderd werd. Voor een jeugdboek wordt de harde realiteit van de oorlog onverbloemd weergegeven.

De titel duidt op het verlangen naar vrijheid. Marije vlucht van Brugge naar Frankrijk om aan een gearrangeerd huwelijk te ontkomen. Later moet ze met haar companen uit een gevangenis ontsnappen. In een periode van meer dan tien jaar maakt ze een proces van zelfontplooiing door. Datzelfde geldt voor de nog jongere Mattias, met wie jeugdige lezers zich kunnen identificeren. Ze krijgen gezelschap van twee trouvères, die hun de passie bijbrengen voor dichten en musiceren.

Wie niet sterk is, moet slim zijn. Onze helden gebruiken liever listen dan bruut geweld. Een boer en een nar kunnen dapperder zijn dan een aristocraat. Tieners konden genieten van een spannend verhaal, en leerden tegelijk wat bij over geschiedenis.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:04 uur

geplaatst: vandaag om 06:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.