Miss Peregrine's Home for Peculiar Children - Ransom Riggs (2011)

De Bijzondere Kinderen van Mevrouw Peregrine

Lang heb ik dit boek zien liggen in de boekhandel en hoewel de cover mijn aandacht telkens trok, heb ik het nooit gekocht. Echter, toen ik hoorde dat Tim Burton dit boek zou verfilmen en even later de eerste trailer werd uitgegeven, heb ik het boek toch gekocht. Aanvankelijk werd ik afgeschrikt door de kleine letters onder de titel: Young Adult. Ik vreesde dat dit een kinderlijk verhaaltje zou zijn. Nou, ik kon er niet verder naast zitten.

Volledige recensie:
REVIEW: De Bijzondere Kinderen van Mevrouw Peregrine – Ransom Riggs – Iben's World - wp.me

't Is alweer een tijdje geleden dat ik een boek helemaal uit heb gelezen, maar met Miss Peregrine is het me dan toch weer eens gelukt. Niet dat ik dit een bovengemiddeld goed boek vind, maar als tussendoortje vind ik dit prima te verteren.

De absolute meerwaarde ten opzichte van soortgelijke (young adult) boeken komt vooral door die typische oude foto's die Riggs gebruikt om het verhaal wat kruidiger te maken. De verwachtingen die Riggs hierdoor schept worden alleen niet helemaal ingelost. De foto's zijn sfeervol genoeg, maar het verhaal is dat allerminst: lezers die zich snel de stuipen op het lijf laten jagen kunnen dit boek gerust nog om 11 uur 's avonds lezen. Hierdoor krijg je eigenlijk geen hoogte van wat de schrijver wil: wil hij mij laten griezelen of gewoon een aardig avonturenverhaal vertellen?

Riggs begint veelbelovend en neemt ruim de tijd om het mysterie op te bouwen, maar als hoofdpersoon Jacob eenmaal met Peregrine en haar bijzondere kinderen in contact is gekomen ebt een groot deel van de spanning weg en laat de rest van het verhaal zich wel uittekenen. Daarnaast brengt Riggs weinig creativiteit aan de dag als het op de personages aankomt: de bijzondere kinderen worden niet uitgediept en hebben amper karakter, en hoofdpersoon Jacob wordt al vroeg in het boek neergezet als een weinig sympathiek rijkeluiszoontje dat zich blijft afvragen waarom hij toch geen vrienden heeft - een vraag waar de lezer hem al snel antwoord op kan geven lijkt me.

Ondanks het vlakke verhaal heb ik 'm toch uitgelezen. Wellicht dat dat komt doordat Riggs een bijna filmische schrijfstijl heeft, waardoor het toch vlot weg leest.

Dit eerste deel van een trilogie is een grote aanloop naar een spannend verhaal over de bijzondere kinderen. Je kunt ze ook zien in het boek, want Ransom Riggs heeft oude foto’s gebruikt als illustraties bij het verhaal. Dat werkt heel goed en het is erg origineel.

Miss Peregrine’s home for peculiar children – Ransom Riggs | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com