Gerron - Charles Lewinsky (2011)

Interview in de NRC. Twee quotes:

‘Dit is geen boek over Joden, dit is een boek over theater”

„De taal in mijn roman 'Het lot van de familie Meijer' was landelijk, met trage, lange zinnen. Maar Gerron komt uit Berlijn. Dus uiteindelijk heb ik voor hem een Berlijnse toon gevonden. Een grootsteedse toon. Gevat, onbeleefd, vol woordspelingen en pointes. ‘Liever een vriend verliezen dan een pointe’: Berlijners zeggen dat.”

De leesteleurstelling van het jaar voor mij. Na Melnitz en de lovende kritieken had ik heel wat verwacht van dit boek, maar Gerron blijkt een taaie worsteling te zijn. Dat komt denk ik vooral door de schrijfstijl, die desastreus uitpakt. Zoals Lewinsky in de quote hierboven al aangeeft probeert hij het boek te schrijven op een Berlijnse toon (de ik-verteller is Kurt Gerron, de joodse acteur en regisseur die in Theresienstadt een propagandafilm moest draaien voor de nazi's). Dat resulteert in een gekunstelde stijl, die bestaat uit korte zinnen, veel herhaling, mislukte punchlines en als afsluiting van elke alinea een reflecterend bedoelde maar slechts irritatie opwekkende opmerking. Daarnaast wordt het verhaal gefragmenteerd en traag verteld, met teveel uitweidingen en oude herinneringen. Tegen het einde was ik wat meer gewend geraakt aan de manier van schrijven, maar dan nog zijn het meer de historische gebeurtenissen die indruk maken dan de manier waarop deze roman die voor het voetlicht brengt. Wat mij betreft een mislukt boek.

Overigens zijn op youtube fragmenten te zien van de uiteindelijke film, dat is wel echt een aanrader als je Gerron gelezen hebt. Zie hier.

Al hetgeen je aanhaalt zijn nu net de dingen waarop ik afknap in een boek. Denk niet dat ik hem ga lezen