menu

The Murder of Roger Ackroyd - Agatha Christie (1926)

Alternatieve titel: De Moord op Roger Ackroyd

mijn stem
3,75 (36)
36 stemmen

Engels
Detective

221 pagina's
Eerste druk: W. Collins, Sons & Co., Glasgow (Verenigd Koninkrijk)

Het verhaal speelt zich af in het fictieve dorp King's Abbott in Engeland. Dr. James Sheppard, de dorpsdokter, is de verteller in het boek. Mrs. Ferrars, een rijke weduwe van wie gezegd wordt dat ze haar man vermoord heeft, sterft. Het lijkt een ongeval, tot Roger Ackroyd, een weduwnaar die een oogje op Mrs. Ferrars had, aan Sheppard een bekentenis doet. Zij heeft tegenover hem de moord op haar man toegegeven, en ook gezegd dat ze daarmee werd gechanteerd. Haar dood was zelfmoord. Kort hierna wordt Ackroyd zelf vermoord aangetroffen. Poirot, die net in het dorp is komen wonen, begint aan het onderzoek...

zoeken in:
avatar van the Cheshire cat
3,5
Lang geleden dat ik iets van Agatha Christie las. Typisch trouwens dat telkens wanneer ergens een moord plaatsvindt, iemand wordt vergiftigd, met een bijl de schedel ingeslagen of iets dergelijks, Hercule Poirot in de buurt is. Je zou haast gaan denken dat de pientere Belg zelf achter al die moorden zit.
Een beetje stoffig soms, maar wat wil je met een boek van bijna honderd jaar oud, over het geheel genomen ook wat braafjes, het woord 'bloed' is geloof ik nergens gevallen. Maar de taal is erg rijk en mooi, in tegenstelling tot hedendaagse misdaadromans. Ingewikkeld is het boek niet echt, maar je kunt bij zo'n vernuftig plot niet even afdwalen, je moet je hoofd erbij houden.
Door boeken als Murder on The Oriënt Express en Death on The Nile die zulke verrassende ontknopingen hadden, wist ik dat ik alles kon verwachten. Alle personages zijn in wezen potentiele daders. Zelfs de kat zou het gedaan kunnen hebben, bij wijze van spreken. Daar had ik me nu dus een beetje op ingesteld en misschien kwam de ontmaskering daardoor niet geheel als een verrassing.

De onbetwiste Koningin van de Misdaad.

avatar van manonvandebron
5,0
Whodunits worden wel eens afgedaan als een genre dat je snel en tussendoor leest voor de ontspanning, maar bij Agatha Christie is de intrige soms zo nauwgezet geconstrueerd dat je het tien jaar later met evenveel plezier kunt herlezen, zelfs al weet je nog wie de moordenaar is. Het draait namelijk niet enkel om de vraag wie het gedaan heeft, maar ook om een twintigtal kleine mysteries die allemaal met elkaar verbonden zijn. Wie pleegde dat telefoontje? Waar komt dat stukje witte stof vandaan? Waarom stond die stoel op een andere plaats? Het is een ingewikkelde puzzel waarin elk detail van belang is.

Deze Poirot is misschien wel de meest ingenieuze detectiveroman ooit. Hij speelt zich af in King's Abbot, een fictief plattelandsdorpje waar de Belgische detective z'n oude dag door wil brengen met het kweken van pompoenen. Natuurlijk wordt er een moord gepleegd, en wel op een klassieke locatie: een landhuis met inhalige familieleden, een militair uit de koloniën en een uitgebreide ploeg huishoudelijk personeel. Algauw kun je een lijstje opstellen van verdachten met hun motieven en alibi's.

In zo'n dorpje wordt veel geroddeld. De buurvrouw van Poirot is Caroline Sheppard, een alleenstaande bejaarde met een uitgebreid informatienetwerk met dienstmeisjes, de melkboer enz. Zij zou geïnspireerd zijn door de grootmoeder van Agatha Christie, en vertoont gelijkenissen met de latere Miss Marple. Haar broer, Dr. James Sheppard, neemt de rol op zich van ik-verteller, nu Hastings naar Argentinië vertrokken is.

Het komt erop aan het verleden te reconstrueren. De gebeurtenissen die de aanleiding vormden tot de moord komen druppelsgewijs aan het licht, teruggaande tot een jaar voordien. Agatha Christie wist hoe ze de lezer kon misleiden met valse aanwijzingen, doodlopende sporen en red herrings. Je moet er steeds rekening mee houden dat een getuige kan liegen. Tijdens een ernstige politieondervraging zit misschien geen enkele nuttige aanwijzing, maar in het volgende hoofdstuk, tijdens een gesprek in de tuin over pompoenen, zit ergens een cruciale aanwijzing gecamoufleerd als terloopse opmerking.

Als verteller geeft Dr. Sheppard de gebeurtenissen objectief weer, al gebruikt hij soms een spottende toon om karaktereigenschappen te beschrijven. Hij liegt nergens, al kan hij wel een leugen citeren in de directe rede. Soms verzwijgt hij een kleinigheid door bijvoorbeeld tien minuten over te slaan op een cruciaal moment. Hoofdstuk 5 is het herlezen waard als je de ontknoping eenmaal kent, want daarin zitten enkele aanwijzingen op een subtiele manier verwerkt. Het is het ideale midden tussen denksport en literatuur, met een dosis spanning, humor, romantiek en psychologie.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:31 uur

geplaatst: vandaag om 12:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.