menu

A Nyugalom - Attila Bartis (2001)

Alternatieve titel: Rust

mijn stem
4,50 (1)
1 stem

Hongaars
Psychologisch

285 pagina's
Eerste druk: Magvetö, Boedapest (Hongarije)

Andor Weér, een vijfendertigjarige schrijver, woont met zijn moeder Rebeka in een klein appartement. Ooit was zij een gevierd toneelspeelster in Boedapest maar nu zet ze geen voet buiten de deur. Andor kan geen weerstand bieden aan haar maniakale tirannie en ondanks het feit dat hun relatie ontaardt in een hel van haat, onderdrukking en leugens is hij niet in staat haar in de steek te laten. Maar als Andor de mooie en zorgzame Eszter ontmoet is het liefde op het eerste gezicht, en hij besluit Eszter aan zijn moeder voor te stellen.

zoeken in:
avatar van Geerard
4,5
Zo nu en dan struin ik het internet af naar nieuwe inspiratiebronnen voor boeken. Een paar weken terug ontdekte ik het worldliteratureforum en dan met name deze pagina: noem de 15 beste boeken van 2000 t/m 2014. Al snel zag ik er een paar van mijn aller-aller-aller-favorietste boeken tussen staan terwijl ik de overige titels niet gelezen had of zelfs nog nooit gezien had. Ik wist dat dit mijn nieuwe inspiratiebron was geworden.

De vijfendertig jarige schrijver Andor Weer heeft zijn moeder, waar hij zijn hele leven mee in een crypte heeft gewoond, begraven. Emotioneel compleet uitgeblust, besluit hij zijn herinneringen aan haar op te schrijven. De herinneringen zijn kort, gescheiden door een enkele wit regel, en zijn ondergebracht in 1 hoofdstuk. In eerste instantie gaan de herinneringen nog over recente gebeurtenissen zoals de begrafenis, maar via associaties lopen de herinneringen al snel alle kanten op, door verschillende tijdsvlakken heen, kris kras door elkaar. Zo krijgen we steeds meer te weten over de ontsporing van het gezin (dat intact nog aangevuld werd met vader en tweelingzus(je)), maar vooral over de brandende sporen die de moeder in haar zoon heeft achtergelaten. Tegelijkertijd wordt met treffende voorbeelden een achtergrond geschetst van een ontspoorde Hongaarse maatschappij waarin je leven zoals je die kende van de een op de andere dag voorbij kon zijn, alleen maar omdat je niet voldeed aan de maatschappelijke norm. In het licht van het hoofdverhaal kan je je vervolgens gaan afvragen in hoeverre een maatschappij verantwoordelijk gehouden kan worden voor persoonlijke drama’s. Of gaan sommige individuele acties zo ver, dat begrip onmogelijk wordt?

‘Een goed verhaal’, zei ze, ‘alleen moet je authenticiteit en obsceniteit niet met elkaar verwarren.'

Dit zal hij zich goed gerealiseerd hebben tijdens het schrijven, dacht ik. De personages en de gebeurtenissen zijn zo afstotelijk dat het gevaar bij elke nieuwe herinnering dreigt om te verdrinken in obsceniteit, dacht ik. Maar dit gebeurt nergens, dacht ik. Met vorm, realisme en talent krijg je zelf nog sympathie voor de grootste klootzakken, dacht ik. En pas bij de laatste regel voelde ik dat die sympathie groter was dan ik tijdens het hele boek aan mezelf heb durven toegeven, dacht ik.

...stilte...
Tja, je kan op de gekste manieren een boek ontdekken.
Ik zie in die lijstjes Austerlitz van W.G. Sebald veel genoemd worden en van Krasznahorkai Seiobo there below (maar dat zal nog wel even duren voordat er een vertaling is).
Dit boek van Attila Bartis klinkt in ieder geval veelbelovend!

avatar van Geerard
4,5
Ik heb Austerlitz net klaar liggen, mede dankzij jouw enthousiaste bericht bij het boek zelf. Het is het derde boek dat ik lees wat hoog staat aangeschreven staat op die website en daarna ga ik meteen door met de volgende lichting, al zal ik er vast ook wel nog een Hongaars boek tussen stoppen, want daar komt echt grandioze literatuur vandaan. Het zijn vaak van die boeken die niet alleen maar tijdens het lezen beklemmend zijn, maar ook nog lang na het lezen af en toe je gevoelswereld binnen komen kruipen. Heerlijk! Ik heb vandaag de hele dag flarden in mijn hoofd gehad van dit boek. Daarom dacht ik: laat ik de uitgever eens mailen om te vragen of ze ook zijn meest recente en naar het schijnt nog betere boek, A vége, gaan vertalen. Maar helaas: omdat Rust niet zo goed verkocht was als gehoopt en goede Hongaarse vertalers schaars schijnen te zijn, hoeven we er op korte termijn nog niet op te hopen.

...stilte...
Ook vertaald door Mari Alföldy is De bezitlozen van Borbély Szilárd.
Als je klaar bent met die Hongaren valt er in Latijns-Amerika ook nog veel te ontdekken Geerard. Schrijvers als Onetti, Sabato, Rosa en Ramos zullen je vast ook aanspreken...maar doe vooral rustig aan

avatar van eRCee
Leuke site wel, maar je hebt het gevoel dat het nogal een incrowd is met zoveel op elkaar lijkende lijstjes. Niettemin is m'n nieuwsgierigheid gewekt met betrekking tot sommige titels.

(Als brug richting de Latino's zou ik Geerard nog Javíer Marías willen aanraden. Wanneer ik je berichten en stemmen de laatste tijd volg, dan zou ik zeggen dat je houdt van ambitieuze, nogal hermetische boeken met een complexe stijl waarin er geen rechtlijnig verhaal is. Dus dan adviseer ik direct voor een van de twee meesterwerken van zijn hand te kiezen: Jouw gezicht morgen of Zo begint het slechte. De hierboven genoemde Rosa voldoet ook helemaal aan die beschrijving trouwens.)

...stilte...
Het boek van Attila Bartis heb ik besteld Geerard. Als jij het goed vind dan zal het mij ook wel bevallen dacht ik zo...en de titel gaf de doorslag.

Ik ga hem ook lezen. Ben benieuwd!

avatar van Geerard
4,5
Leuk hoor al dat zichtbare enthousiasme. Ik hoop dat jullie er in ieder geval net zo geraakt door worden als ik.

...stilte..., mooi dat je De Bezitlozen (is de Messias al vertrokken?) aanraadt, want dat is precies het boek dat ik al mee wilde nemen in de volgende lichting. Samen met Harmonia Caelestis van Péter Esterházy en De Levensloper van Peter Nadas, dus ik houd het nog even bij de Hongaren. Maar daarna eRCee (mooie omgeving geef je daar van mijn smaak), begin ik met Zo Begint het Slechte van Javier Marias, en met een beetje mazzel ga ik meteen door met Diepe Wildernis: De Wegen van João Guimarães Rosa, want daar heb ik nu al zoveel mooie dingen over gehoord en gelezen. Wat een goede vooruitzichten zeg! Bedankt voor de tips allemaal

...stilte...
Inmiddels heb ik het boek al ontvangen (het is gemakkelijk en goedkoop te vinden). Het heeft een mooi zwart boekomslag met een klein wit veertje op de voorkant.
Een kleine teleurstelling is wel dat het niet door Mari Alfōdi is vertaald, maar zij kan natuurlijk niet alles wat uit Hongarije komt voor haar rekening nemen. Ik ga er wel gelijk aan beginnen!

...stilte...
Geerard ik heb het (even) weggelegd. Het is een eerlijk boek, prikkelend en grappig. Maar toch begon het me na 75 bladzijden te vervelen en wanneer ik dat gevoel krijg kan ik er gewoon niet mee verder. Als ik het vergelijk met het aangrijpende De bezitlozen van Borbély Szilárd (die ook van Roemeense afkomst is en die hebben het niet makkelijk in Hongarije), dan heeft dat boek in zijn eenvoud en ongekunsteldheid mij gewoon veel meer te bieden. En dat aangrijpende mis ik bij Bartis.
Nu leg ik wel vaker een boek even terzijde. Zo ga ik nu weer verder met Over helden en graven van Ernesto Sabato dat ik onderbroken heb voor dit boek. Sabato is een schrijver die me blijft intrigeren juist omdat ik hem raadselachtig vind en niet goed begrijp. En bij Atilla Bartis krijg ik het gevoel dat ik het allemaal al weet. Het is misschien zo (en ik moet denken aan jou opmerking bij Sebald's Austerlitz) dat ik te oud ben voor dit boek en het dertig jaar geleden boeiender had gevonden.
Het kan zijn dat ik er ooit weer eens in verder ga, maar voorlopig laat ik het even...rusten.

avatar van Geerard
4,5
Jammer ...stilte.... Wie weet kom je nog eens terug bij dit boek. Ik heb het vaker gelezen, dat je in eerste instantie afhaakte, om vervolgens alsnog bij een hoog oordeel uit te komen. Aan de andere kant: het kan natuurlijk gewoon zo zijn dat ondanks onze hoge overlap in literatuur interesses, er ook verschillen zijn

Dat begrijpen was voor mij hier juist wel een grote prikkel om door te willen lezen. De situatie waarin de hoofdpersoon zit is zonder twijfel ongezond te noemen. Hoe onbegrijpelijk is het dat hij bij zijn moeder blijft wonen? Hoe onbegrijpelijk is het hoe hij zichzelf en andere vrouwen behandeld? Hoe hij zich door anderen laat behandelen? Dat is bijna niet te begrijpen, zelfs niet als je als lezer toegang hebt tot al zijn gedachtes. En toch: door de flashbacks uit zijn verleden, de beschrijvingen van de maatschappij waarin hij leeft, zijn reacties en beschouwingen op alles dat gebeurd; aan het einde voelde het voor mij dat ik hem begreep en dat ik misschien wel hetzelfde had gedaan in zijn situatie. Ik had waarachtig sympathie gekregen voor de intens onsympathieke (!) persoon die hij is. Dat gevoel, toen ik de laatste zin las, had ik nog niet eerder bij een boek zo sterk ervaren. Erg indrukwekkend.

...stilte...
Ik weet niet hoe je het voor elkaar krijgt Geerard, maar nu maak je me weer nieuwsgierig!

avatar van Geerard
4,5
Bedankt voor het compliment, maar misschien moet je mijn recensie bij Absalom, Absalom! nog eens lezen, want ik wil liever dat je daar aan begint ?

Gast
geplaatst: vandaag om 16:53 uur

geplaatst: vandaag om 16:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.