menu

Narcostaat Mexico: Hoe de Drugsmaffia de Macht in het Land Heeft Overgenomen - Cees Zoon (2011)

mijn stem
4,17 (3)
3 stemmen

Nederlands
Politiek / Sociaal

316 pagina's
Eerste druk: Meulenhoff, Amsterdam (Nederland)

In de Mexicaanse drugsoorlog vallen meer doden dan in Afghanistan. De oorlog wordt door leger, politie en de kartels onderling op wrede wijze uitgevochten: lijken die aan een touw onder een viaduct hangen, lichamen die uit vliegtuigjes worden gegooid en plastic zakken vol lichaamsdelen, dikwijls voorzien van een narcoboodschap. Mexico ontbijt dagelijks met een overdaad aan gruwelijke beelden. Jarenlang is gewaarschuwd voor de Colombianisering van Mexico, maar die is allang voltooid: Mexico is een narcostaat geworden. De narcos hebben bovendien hun stempel gezet op de hedendaagse Mexicaanse cultuur. De taal is erdoor veranderd en er is een compleet nieuw muziekgenre ontstaan: de narcocorridos of drugsballades, waarin de drugsbazen als helden worden toegezongen. In de literatuur en de film is de drugscultuur het dominante thema geworden.

zoeken in:
avatar van Raspoetin
4,0
"Legaliseren van drugs de enige uitweg"

Mark van den Brink


In het nieuw verschenen boek Narcostaat Mexico: hoe de drugsmaffia de macht in het land heeft overgenomen schetst Cees Zoon een meer dan verontrustend en somber beeld van het verloop van de drugsoorlog die zich al een tijdlang in Mexico voortsleept en de laatste jaren zelfs is verergerd tot gruwelijke proporties. De projectvrijwilligers in Mexico van Peace Brigades International ondervinden dit aan den lijven en zetten zich in voor de begeleiding van verschillende mensenrechtenverdedigers.

De oorlog in Mexico heeft sinds de publiekelijke oorlogsverklaring van de Mexicaanse president Felipe Calderón vier jaar geleden aan de drugskartels al meer dan 35.000 dodelijke slachtoffers in zijn land geëist. Een aantal dat de oorlog in Afghanistan overstijgt en een dag zonder geweld is zelfs nieuwswaardig en haalt daarmee de krantenkoppen. Het Amerikaanse ministerie van Defensie waarschuwde dat Mexico de weg dreigt in te slaan van failed state en Hillary Clinton, minister van Buitenlandse Zaken, trok de vergelijking met het Colombia van twintig jaar geleden. Volgens Cees Zoon is de Colombianisering van Mexico al lang voltrokken en is Mexico verworden tot een 'narcostaat'. Een volgend doemscenario is volgens de Mexicaanse minister van Financiën, Gerardo Ruíz Mateos, niet ondenkbaar: “Als de oorlog tegen de georganiseerde misdaad niet snel wordt gewonnen, zal de volgende president van Mexico een drugshandelaar zijn.”

Freelance correspondent in Latijns-Amerika en hispanist Cees Zoon, die in Mexico-stad werkzaam is, beschrijft per hoofdstuk in zijn boek de facetten van de drugsoorlog die zich compleet hebben doordrongen in de hedendaagse Mexicaanse cultuur en daarmee haar samenleving. Alles en iedereen in het land heeft ermee te maken, of ze het willen of niet. Een heel hoofdstuk wordt gewijd aan de heropleving van de narcocorridos, oftewel de drugsballades, waarin de heldendaden van de drugsbazen worden bezongen. Naast de muziek zijn culturele zaken zoals literatuur, taal, film, kunst, mode, religie, politiek, voetbal en de economie allemaal beïnvloed door de drugswereld. Daar komt bij dat de drugsbazen in het land meer mogelijkheden bieden dan de Mexicaanse regering aan haar plaatselijke bevolking, die zwaar lijdt onder de extreme armoede, de gebrekkige werkgelegenheid, de politieke corruptie en een uitzichtloze toekomst. Werkloze jongeren zien vaak geen andere uitweg dan te kiezen voor de georganiseerde misdaad en geven zelfs te kennen bewondering te hebben voor de ‘narcos’ en hebben de ambitie om zelf ‘narco’ te worden. Ze kiezen voor het principe 'liever een dag geleefd als een koning dan als een rund door het leven te gaan'. Dat de meeste van de criminelen jong sterven doet er niet toe.

De Mexicaanse drugskartels laten zich omschrijven als de hydra, het meerkoppige monster waarbij voor iedere kop die wordt afgeslagen onmiddellijk twee of drie nieuwe terug groeien. Voor elke ‘capo’ die van een kartel wordt opgepakt, komt een ander voor in de plaats om deze vacante machtspositie in de drugshandel op te vullen en te verdedigen. Het gevolg is een nietsontziende bloedige oorlog waarbij de drugskartels elkaar en de Mexicaanse overheid bevechten. De drugsoorlog escaleerde nadat de Mexicaanse president Calderón na zijn verkiezingsoverwinning in juli 2006 de confrontatie met de drugskartels openlijk opzocht en het Mexicaanse leger inzette om de strijd te beslechten. Gesuggereerd wordt dat Calderón deze strijd begon om zo de aandacht van de beschuldiging van verkiezingsfraude tijdens de presidentsverkiezingen af te wenden. De politiekorpsen in Mexico, die zwaar worden onderbetaald door de regering, staan vaak op de loonlijst van criminelen en leveren hun medewerking aan de drugshandel. Talloze ex-politiemensen maken carrière in de drugswereld. Veel gemeenten hebben helemaal geen politieapparaat meer.

Feit is dat het Mexicaanse leger de oorlog aan het verliezen is. De drugskartels hebben zoveel macht dat ze hun eigen privélegers vormen, compleet met uniform. Ze zijn vaak beter bewapend en zoeken de strijd met het leger op. Amerika is daarbij de belangrijkste leverancier van wapens aan de kartels. Tienduizenden soldaten zijn sindsdien gedeserteerd en een groot deel is gerekruteerd door de kartels. Zolang de overheid niet de financiën van de kartels aanpakt en de armoede en de werkloosheid, ‘de kweekvijver van de narcos’, bestrijdt, zal de strijd tegen drugs altijd tot geweld leiden. Door middel van militair terreur en het zaaien van angst onder de Mexicaanse burgerbevolking krijgen de drugskartels haar greep op het land en zwicht de samenleving voor hun macht. ‘Niemand is meer veilig’ is alsmaar de nadrukkelijk boodschap.

De kern van het probleem van de drugsoorlog ligt bij de consumerende landen, concludeert Cees Zoon, en daarmee in het bijzonder het machtige buurland de Verenigde Staten en Europa. Mexico, die als doorvoerhaven dient voor de handel in drugs naar de Verenigde Staten, moet altijd een hoge prijs hiervoor betalen. Zolang de consumerende landen de drugsproductie en drugshandel niet zullen legaliseren zal er altijd enorm veel geld aan deze wereld te verdienen zijn en zal daarom ook nooit verdwijnen. Het legaliseren van de drugshandel zal echter waarschijnlijk nooit gebeuren omdat de wereldeconomie niet zonder de drugsgelden kan en sommige banken (vooral de Amerikaanse) innig deelnemen aan de witwaspraktijken van drugsgelden van de Mexicaanse kartels. “De honderden miljarden afkomstig uit de drugshandel hebben het economisch systeem overeind gehouden op het hoogtepunt van de wereldcrisis; sommige banken zijn er door gered.”

Gast
geplaatst: vandaag om 13:38 uur

geplaatst: vandaag om 13:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.