Brandlucht - Erik Vlaminck (2011)

In Brandlucht staan de Vlaams-Nederlandse expats in Canada centraal. Drie generaties vrouwen, elk met hun eigen waarheid delven elk op hun manier het onderspit. Alleen Linda, de jongste telg uit het driegeslacht, is nog niet helemaal beschadigd. Weer heeft dit boek (na suikerspin) me kunnen raken. Ik heb echt genoten van het empatisch vermogen waarin Erik Vlaminck zo raak maatschappelijke verschoppelingen kan neerzetten. Ik hou enorm van zijn manier van schrijven, recht voor de raap, geen onnodige uitwijdingen, maar met zo veel liefde en begrip voor elk personage. Toch denk ik dat het ‘Vlaamse’ karakter misschien storend kan zijn voor niet-Vlamingen. Sommige uitdrukkingen zoals ‘die-van-ons’ zijn typisch Vlaams, en juist door het gebruik hiervan moet ik altijd lachen. Deze uitdrukking wordt vooral gebruikt in volkse milieus en geschuwd en zeker niet gebruikt onder ‘intellectuelen’ Deze uitdrukking gebruiken is daar echt not-done! Dat zijn nuances die enkel een Vlaming begrijpt vrees ik. Toch een aanrader!!!

Ik deel je vrees niet.

Suikerspin zorgde voor een hoog verwachtingspatroon en Brandlucht is geenszins een teleurstelling gebleken.
Het boek heeft een met Suikerspin vergelijkbare opzet. Ook hier is in elk hoofstuk een hoofdpersoon aan het woord. De hoofdpersonen zijn Mina, haar dochter Elly en diens dochter Linda. En ook Mina’s man Gaston/Tony krijgt een hoofdstuk de tijd om zijn verhaal te doen.

Mina is een naar Canada geëmigreerde Nederlandse, Gaston een naar Canada geëmigreerde Belg. Beide hebben dan al de nodige ellende voor de kiezen gekregen.
Ze ontmoeten elkaar en trouwen. En uit dat huwelijk wordt Elly geboren.

In 14 hoofdstukken verschuift het perspectief telkens en kom je langzaam maar zeker te weten wat er gebeurd is en waarom. Mooi aan dit boek is dat niets is wat het in eerste instantie lijkt. Elk hoofdstuk biedt nieuw inzicht. En het is maar net vanuit wiens mond je het hoort. Wat slecht lijkt is in een later hoofdstuk goed. En andersom.

Ik vind het een ontzettend mooi geschreven knap geconstrueerd boek. Humor en tragiek gaan net als in Suikerspin hand in hand. Het mooie aan de beide boeken die ik van Erik Vlaminck las is dat ze geen fractie van een seconde vervelen. Elke zin voegt iets toe, totaal geen overbodig gezwam. De hoofdpersonen zijn ook niet van papier, maar leven echt, “gewoon volk” met ongewone levens. De personages zijn wederom personages met een stel geweldige bijrollen op de koop toe.

Persoonlijk hou ik er ook wel van dat zaken uit eerdere hoofdstukken later (soms subtiel, soms niet subtiel) terug komen. En ook daarin is Erik Vlaminck bedreven. Het verhaal omspant veertig jaar vreugde maar vooral verdriet. En net als in Suikerspin wordt het tegen het einde telkens erger. De gekte die eerst nog sluimert culmineert uiteindelijk in totale gevaarlijke gekte. Als de zon een beetje door lijkt te breken komt er een inkzwarte wolk tevoorschijn. Een rookwolk, vandaar die brandlucht. Klinkt zwaar en/of deprimerend, maar is het niet. Inderdaad, dat moet je maar kunnen. Erik Vlaminck kan het.

(Deze recensie staat op mijn eigen weblog, is dus geen plagiaat of zo).
http://abubakaridevries.wordpress.com

Brandlucht is gewoon een erg degelijke roman die wat mij betreft moeizaam op gang komt. De eerste passages grijpen me niet echt, ze schetsen een eerder saaie, stereotiepe setting waar man & vrouw jaren 60gewijs liever zonder elkaar zouden leven maar dat niet doen. In dit verhaal komt er dan toch een einde aan maar meer dan een noodzakelijke evolutie door het verhaal heeft dit op mij een sterk "en dan" gehalte. Het volgende ding gebeurt gewoon omdat de auteur de plot zo opbouwt.

Verder in het boek wordt het wel beter, al kan ik die Lize Spit vermelding hierboven begrijpen en ook hier geeft het mij een "doe normaal meisje" vibe.

Naar het einde van het verhaal speelt Vlaminck wat met verschillende standpunten op dezelfde situatie en hoe iemands ego een situatie anders laat beleven. Dat was behoorlijk knap uitgewerkt maar onvoldoende om het boek boven een degelijk als quotering te halen.

3*