Chaos - Esther Verhoef en Berry Verhoef (2006)

Dit boek bracht mij gedurende het lezen ervan in slaap en tijdnood!

Het is zo snel geschreven dat er op bijna elke pagina wel iets gebeurd zodat je het wil blijven lezen!

Niet geschikt voor mensen die niet van groftaal gebruik houden.. ik ben er daar niet 1 van!

Het zal wel nooit wat worden tussen mij en (Nederlandse) thrillers. Niet omdat ik geen actie kan behappen, maar omdat ze vaak zo irritant geschreven zijn. Dat geldt voor de 'literaire' thrillers die ik heb gelezen, maar ook voor dit werk.

Twee voorbeelden. Een hoofdstuk opent met de tijdsaanduiding 'klokslag kwart voor 1'. Wie heeft er ooit om kwart voor 1 een klok horen slaan? Een schrijver die in staat is om zoiets te noteren is gewoon op een onnozele manier bezig met taal.
Maar ook de verdeling tussen heden en verleden blijkt problemen op te leveren. Iemand rijdt 'met de snelheid van het licht' ergens weg. Beetje lomp taalgebruik, maar goed. Vervolgens wordt de hele voorgeschiedenis uitwerkt. Daarna worden we met het kopje 'een uur later' weer in het heden betrokken. En wat blijkt? Het personage rijdt nog steeds 'met de snelheid van het licht' weg van hetzelfde industriegebied. Is het industriegebied zo groot dat je er met de snelheid van het licht nog steeds een uur over doet?

Tegenover dit soort stunteligheden zou dan een spannend verhaal moeten staan. Mwah. Alex' achtergrond is nog wel interessant: de passages over zijn verleden als soldaat in Bosnië zijn sober en confronterend geschreven. Maar helaas moet deze ontwortelende geschiedenis worden gebruikt voor allerlei onwaarschijnlijke 'spannende' ontwikkelingen. Zo wordt het intrigerende deel onderdrukt door een belachelijk verhaaltje, waarbij de schrijvers op allerlei manieren proberen 'spanning op te wekken'. Handig om het procede duidelijk te maken aan scholieren, maar niet erg boeiend om te lezen.

Arme Bosnië veteraren die voor dit boek zijn geraadpleegd.