Ons Geluk - Gerard Walschap (1946)
Nederlands
Sociaal
247 pagina's
Eerste druk: P.N. van Kampen en Zoon,
Amsterdam (Nederland)
René Hox wordt hoofdredacteur van een tijdschrift voor Vlaamse christelijke amateur-schilders en komt zo in aanraking met het "burgermeisje" Leontine met wie hij trouwt. In hun liefde en huwelijk worden zij heen en weer geslingerd tussen geluk en verdriet, twijfel en zekerheid. Zijn schilderijen worden onzedelijk en goddeloos gevonden en veroorzaken grote moeilijkheden, maar door zijn vele opdrachten verwerven René en Leontine een zekere welstand. Overdag gaan ze voortdurend in de clinch; ze vechten als kat en hond, maar ‘s nachts volgen er de zaligste verzoeningen. Met zijn ouders mag René van Leontine geen omgang meer hebben, wel met zijn hypocriete schoonouders, die op de zak van hun schoonzoon teren. Op een reis naar Lourdes hoopt Leontine dat René zijn geloof weer vindt, maar er gebeurt iets heel anders...
Onder invloed van Nietzsche gaat René aan het bestaan van God twijfelen. Hij verwerpt de kleinburgerlijke maatschappij en de katholieke moraal. Als kunstenaar wordt hij veroordeeld omdat z’n schilderijen als obsceen ervaren worden.
Ondanks z’n dubbele crisis vindt hij alsnog een vorm van geluk, zodat de titel niet helemaal ironisch is. Grappig genoeg verwijt z’n toekomstige schoonzoon hem tegen het einde dat hij zelf te burgerlijk is. Daarmee is de cirkel rond.
Walschap doorspekt z’n zinnen met belgicismen als reclameren en kwansuis. Sommige citaten zijn niet politiek correct: “De neger kan zichzelf niet wit schrobben!” - maar dat moet je in een context zien. Het is een diepgravende roman over de tegenstelling tussen versteende en nieuwe ideeën.