Harry Potter and the Philosopher's Stone - J.K. Rowling (1997)

Erg leuk begin van de serie. Lekker vlot geschreven, fris en vrolijk. 3,5*

Deze heb ik gelezen, en meteen besloten dat heel dat Harry Potter gedoe niks voor mij was. Een banaal verhaal waar ik amper iets origineels in kon ontwaren, alles lijkt bijeengesprokkeld uit gelijksoortige verhalen en boeken. Nergens in het boek werd ik meegesleept of ontroerd, de schrijfstijl is ook weinig bijzonder (hoeft niet altijd, maar dan moet je wel iets te vertellen hebben) en de humor simplistisch. Ik hou erg van kinderboeken, maar dan moeten ze wel iets met me doen, dit liet me totaal koud.

Zoals eigenlijk iedereen las ik de allereerste Harry Potter ver voor de hype. En ik was meteen verkocht. De ongebreidelde fantasie, de speelse humor, de spanning; dit boek lezen is één groot avontuur. Ook bij herlezing blijft dit deel zo leuk door de aanloop, het gedeelte bij de Duffelingen. De ontwikkeling van gewone jongen tot tovenaar is heel erg sterk gedaan.

Hulde nog voor de Nederlandse vertaling. Die is lekker vrij en de alliteraties en woordspelingen vliegen je om de oren. Als ik de naam 'Zweinstein, hogeschool voor hekserij en hocus-pocus' lees moet ik altijd weer glimlachen.

Alle delen krijgen van mij een 4,5*. En daarmee mag je me gerust een fan noemen.

Leuk jeugdboek, en het begin van een geweldige reeks. Dit deel is nog lekker luchtig en speels, en er zit genoeg humor in verwerkt. Het verhaal begint gelijk leuk bij de Dursleys thuis. Het stukje waar Dudley begint te krijsen omdat hij voor zijn verjaardag één cadeau minder heeft gekregen dan vorig jaar, en dat uncle Vernon dan ook lekker droogjes zegt 'Little tyke wants his money's worth, just like his father' en hem dan een aai over zijn bol geeft is geniaal!. In de rest van het boek maak je kennis met de andere personages en met Zweinstein en met He Who Must Not Be Named. Een lekker vlot leesbaar boek voor jong en oud. Een leuk begin van de reeks maar volgens mij zeker niet de beste, er zouden nog betere delen volgen.

Mijn kennismaking met de Harry Potter reeks is op zich best aardig, maar dat komt vooral vanwege de vrolijke en magische sfeer die gedurende het hele boek aanwezig blijft. Qua plot is het eigenlijk een teleurstelling, omdat het de hele tijd meer van hetzelfde is. Ook de personages wisten mij nog niet echt te overtuigen.

In de eerste grofweg zeventig pagina's maak je kennis met de jeugdige Harry Potter. De manieren waarop Rowling sympathie probeert te winnen voor Harry zijn nogal extreem en ongeloofwaardig. Na een tijdje begon ik me hier serieus aan te ergeren. Op den duur wist ik wel dat Harry het niet best had bij zijn familie en het ging allemaal wat over de top.
Het wordt wat beter als Harry naar Hogwarts reist en Rowling wat creativiteit toont. Ze heeft een rijke fantasie en Hogwarts is best aardig uitgewerkt. Ook andere ideeën zijn heel aardig: Quidditch, het Forbidden Forest en de on-aardse bewoners van Hogwarts en omstreken. Het is heel leuk beschreven en hierdoor komt de wereld al aardig tot leven, maar in de beschrijvingen van de personages schiet Rowling nog wel duidelijk tekort. Als ik had geteld hoeveel personen als bleek werden omschreven, had ik heel wat vingers nodig gehad. Dat was ook een puntje waaraan ik me echt begon te ergeren.
De personages blijven verder nog wat oppervlakkig. Rowling kiest duidelijk voor wat meer vaart qua plot en dit komt de personages voorlopig niet echt ten goede, vooral omdat de gebeurtenissen nogal repetitief zijn: Harry ontdekt iets, gaat tegen de regels in, het loopt toch weer goed af en uiteindelijk komt hij als grote winnaar uit de strijd. Nogal voorspelbaar dus en misschien is dat ook niet zo onlogisch als je bedenkt dat dit boek toch vooral op de jeugd gericht is, maar ik vond het nogal weinig variëren. Gelukkig zit er nog wel de nodige humor in en blijft Rowling haar rijke fantasie met regelmaat tonen.
Het einde is dan ook precies in lijn met de rest van het boek, alleen komt er nu nog een wat moralistische ondertoon bij. Echt spannend vond ik het dan ook niet en het uiteindelijke gevecht was toch wel een kleine anti-climax.

Harry Potter and the Philosopher's Stone heeft een heerlijk magisch sfeertje en het hele idee rondom Hogwarts heeft best potentieel om heel interessant te worden in de rest van de serie. Voor de personages geldt dit ook, maar het gaat allemaal wat te snel in dit deel waardoor ze voorlopig nog niet echt lekker uit de verf komen. Het is op zich best vermakelijk, maar ik hoop wel dat Rowling zich in de komende delen gaat verbeteren.

* * *

Leesplezier voor jong en oud staat er achter op het boek.
Nu voel ik me toch té oud hiervoor om nou echt te genieten van dit boek.
Hocus pocus heeft nooit mijn interesses gewekt en Harry Potter zal daar geen verandering in gaan brengen.

Lang geleden heb ik een aantal Harry Potter boeken gelezen eigenlijk alleen omdat er toen de Harry Potter boom was en toen dacht ik "nou dan moet ik die boeken ook maar eens gaan lezen.''
Toen kreeg ik 4 van die boeken cadeau tijdens Kersmist en Sinterklaas en had ik er toch écht goed van genoten. Tijdens de koude winter op de bank met een chocomel. Uiteindelijk op de helft van het 4e boek afgehaakt.
Nu denk ik van laat ik de reeks even opnieuw lezen om ook de schijnbaar daverende finale mee te pakken van deze serie.

De schrijfstijl is niet noemenswaardig, de sfeer en nostalgie dat zit wel goed. Het verhaal zelf is enerzijds origineel anderzijds bij elkaar geraapte onzin. De karakters zijn goed maar wel overdreven en cliché. Harry is de typische hoofdfiguur waar je medelijden mee krijgt en hoopt dat hij krijgt wat hij verdient, Hermelien is de super student, Draco kan alleen maar een bleke klootzak zijn en bij Ron Wemel gaat het altijd weer over zijn armoedige situatie.

Het eerste boek heb je natuurlijk zo uit maar het verliep stroef en moeizaam. Meerdere keren dacht ik van laat ook maar met die blije Harry, droge Wemel en schrale Hermelien.
Maar goed, uitgelezen en even kijken of ik verder ga met de volgende delen.

Het inbouwen van een CD-speler en nieuwe boxen in m'n oude autootje had aardig wat werk gekost, maar twee maanden geleden kon ik dan eindelijk uitproberen waar het allemaal om te doen was: op weg naar werk of thuis lekker naar een boek kunnen luisteren. Omdat ik me nooit eerder aan een luisterboek had gewaagd en me afvroeg of ik me in het verkeer goed zou kunnen concentreren, kocht ik dit boek als eerste: ik had het lang geleden al eens gelezen en wist dat het geen boek was waar je alleen met volle aandacht naar kunt luisteren. Het was als een welkom weerzien op een feestje met oude bekenden. Ook complimenten voor Jan Meng, die het verhaal nog wat vlotter vertelt dan het al geschreven is en de personages levendig naar voren brengt. Ik had gedacht dat ik, als dit experiment goed beviel, eens een onbekend of serieuzer luisterboek zou kunnen proberen, maar inmiddels is deel twee besteld. 3,5*

Dit boek van J.K. Rowling leest voor mij ongelooflijk snel! Ik had ongeveer 3/4 dagen in gedachte genomen om het boek te lezen, terwijl ik het na een 12 uur stevig doorlezen toch al uit had!

Het boek zit vol avonturen die Harry Potter met zijn vrienden Ron Wemel en Hermelien Griffel beleeft. Er zijn leuke bijfiguren die zeker hun steentje bijdragen aan het boek. Verder zou ik gewoon zeggen, lees het boek zelf!

4,5* omdat het een ongelooflijk heerlijk boek is. Een 0,5* er vanaf omdat het af en toe nog wel eens in kinderlijke vorm geschreven is.

Het eerste deel van de serie Harry Potter, mijn favoriete serie. Vanaf boek twee heb ik steeds als een nieuw boek uitkwam de voorgaande delen herlezen. Na deel zeven nog wel eens de hele serie. Echt geweldige boeken.

Als tiener heb ik de boeken steeds in het Nederlands gelezen. De steen der wijzen is een perfecte introductie in de tovenaarswereld. De opbouw is goed waarbij er steeds weer wat nieuwe onderdelen/eigenaardigheden van de voor Harry onbekende wereld worden geïntroduceerd. Het knappe van dit boek en ook de rest van de boeken vind ik alle personen die er in voorkomen. Er is er niet één aan wie ik me erger. Natuurlijk is Draco Malfidus een eikel, maar wel één die perfect in het verhaal past.
Daarnaast hou ik altijd van kleine hints in verhalen of onopvallende zaken die later een grote rol spelen. Hier vind ik het mooi dat Nicolas Flamel heel nonchalant langskomt op de kaart bij de chocoladekikker in de trein. Later zijn Harry, Ron en Hermelien weken bezig om er achter te komen wie hij is. Uiteindelijk biedt een chocoladekikkerkaartje weer uitkomst.
Enig klein nadeel vind ik dat de beveiliging van de steen der wijzen op Zweinstein enigszins kinderachtig is. Dit is dan ook het eerste boek in de reeks en wat mij betreft nog het meest op kinderen gericht.

Het cijfer van het boek heb ik verhoogd van een 4 naar een 4,5 en wel hierom. Ik wilde al tijden de boeken eens in het engels lezen. Nu is daar het ideale excuus voor. Ik heb de Engelse versie gekocht met de illustraties van Jim Kay! Echt een ongelooflijke aanrader, wat is het heerlijk om dit boek te lezen met steeds weer prachtige tekeningen. Nadeel is, maar tegelijk toch ook weer die nostalgische spanning : er komt één boek per jaar uit. In 2016 The Chamber of Secrets. Dat wordt dus weer jaren in spanning wachten.

Herlezen in het Frans (om mijn Frans wat op te krikken). Gemerkt dat dit mij toch nog steeds heel erg intrigeert, was heerlijk weerzien met de personages. Kan niet wachten om de tweede te beginnen.

Over het algemeen vind ik de Nederlandse vertaling wel veel beter dan de Franse. Zoals ErCee vroeger reeds aangaf, veel speelser, daar waar de Franse toch voornamelijk een zuivere vertaling is (al kan het ook zijn dat ik sommige dingen gewoon niet heb meegepikt, omdat het niet mijn eerste taal is).

Wel halfje eraf naar 4* omdat ik er nu al van uitga, dat ik de rest wel nog een stuk beter ga vinden bij herlezing. Dit boek is voor een iets jonger publiek.

In 2021 probeer ik mijn eerste stapjes te zetten in de wondere wereld van science-fiction en fantasy. De ene maand lees ik een fantasyboek, de andere een science-fiction klassieker. Hoe beter te beginnen dan met een boek dat echt iedereen al gelezen heeft (in mijn omgeving dan toch in ieder geval), behalve ik?

Ik had de films al wel eens allemaal gezien, maar dat was in zo'n benevelde staat dat ik me daar dus echt helemaal niets meer van kon herinneren. Het luisteren van dit boek (ik kan de voorleeskunsten van Stephen Fry aan iedereen aanraden!) voelde dus eigenlijk als een eerste kennismaking, en die is me heel erg goed bevallen, al verwacht ik nog wel meer van de volgende boeken in de reeks.

Ik houd de reis voor je bij via mijn website. Als je nog goede aanraders hebt qua fantasy klassiekers houd ik me aanbevolen (science-fiction gaat wel lukken, maar tips zijn natuurlijk altijd welkom).

J.K. Rowling - Harry Potter en de Steen der Wijzen (1997) - boekuitroepteken.nl

Heeft duidelijk niet meer hetzelfde effect op mij als dat het vroeger had. Een liefdesdrankje waarvan de toverkracht lijkt uitgewerkt, zogezegd.
De grootste ergernis ligt misschien wel bij Harry Potter zelf, de beroemde zwerkbalheld die door iedereen op handen wordt gedragen. Personages als Sneep en Malfidus geven gelukkig nog wat tegengas.
"Schrale" Hermelien is zo'n onuitstaanbaar, braaf en betweterig geval. Daar had ik allang een Avada Kadavra spreuk op uitgeprobeerd, gewoon om te kijken of zoiets ook echt werkt.
Een straf- en beloningssysteem dat alleen maar voor uitsluiting en onderlinge strijd zorgt. Als bijvoorbeeld een leerling het antwoord weet op een vraag (altijd Hermelien) dan krijgt de betreffende afdeling extra punten, wanneer een leerling zich niet aan de regels houdt dan wordt de hele afdeling daar op afgerekend. Wat is dat voor een akelig en fascistisch puntensysteem?
Perkamentus die er op cruciale beslissende momenten nooit is... Professor Anderling tegen Harry, Ron en Hermelien: "Hij zit in Londen, Potter. Perkamentus is een groot tovenaar. Er wordt vaak een beroep op hem gedaan. En dat eeuwige gezeik van jullie is ie ook helemaal zat."
Dat laatste stond er natuurlijk niet, dat voegde ik er zelf in gedachten aan toe.
Over dieren wordt ook niet echt heel leuk geschreven vind ik; een schildpad die door een raam wordt gegooid, een kat die een schop verdient..
Maar goed, als je 't allemaal voor zoete koek slikt dan werkt het escapisme nog altijd uitstekend en de fantasie blijft hoe dan ook indrukwekkend, al heeft Rowling een hoop 'geleend' bij kinderboekenserie The Worst Witch van Jill Murphy.
De zinnen lopen lekker en de opbouw krijgt van mij een 9 3/4.