Des Journées Entières dans les Arbres - Marguerite Duras (1954)
Alternatieve titel: Hele Dagen in de Bomen
Frans
Verhalenbundel
Psychologisch
79 pagina's
Eerste druk: Gallimard,
Parijs (Frankrijk)
De moeder van Jacques, definitief een oude vrouw geworden, arriveert met het vliegtuig in Parijs. Ze wil vooral nog één keer haar zoon zien. Als kleine jongen wilde hij niet deugen. Hij verzuimde school. Zat hele dagen in de bomen te dromen en vogelnesten te jatten. De moeder is op een of andere manier schatrijk geworden. Haar zoon blijkt niets van zijn volwassen leven te hebben gemaakt. Hij leidt een onbestemd bestaan in het nachtleven op Montmartre en vergokt al het geld dat hij in handen krijgt. Toch blijft hij de lievelingszoon van zijn moeder, die niets slechts in hem wil zien. Champagne drinkend en Pêche Melba lepelend praat zijn moeder op hem in. Ze haalt herinneringen op, tracht zich met jeugdsentiment aan hem te binden. Maar Jacques is niet gelukkig met de komst van zijn moeder, wier rijkdom hem confronteert met zijn eigen leven en de afhankelijkheid van weleer. Hij voelt zich weer verglijden van man naar zoon. Tussen deze twee vuren zit Marcelle, de vrouw van Jacques die háár moeder nooit heeft gekend. Ze is een vondelinge, grootgebracht door de Armenzorg. Ze kan lezen, maar is verder laagopgeleid. Ze maakt lampenkappen voor de kost, en prostitueert zich. Deze bundel bevat ook nog de verhalen 'Le Boa', 'Madame Dodin' en 'Les Chantiers'
Er komt geen boom voor in deze novelle van Marguerite Duras, want het speelt zich volledig af in het nachtleven van Parijs:
De vogels voerden je ver weg, tot in de woestijnnachten van het leven dat hij zich verkozen had.
De novelle bestaat voornamelijk uit dialogen en vandaar ook dat er een toneelbewerking van is gemaakt. Er valt bovendien veel te lachen.
Maar toch zijn de beschrijvende stukken het meest interessant. Vooral het ontluisterende beeld van de moeder in haar kwetsbaarheid. En dat is zoals de zoon haar het liefst ziet:
Haar gespreide handen lagen vlak langs haar lichaam, vel over been, maar nu tenminste herkenbaar, zonder ringen, even naakt als in de vlezige tijd van de armoede van haar jeugd.
Bij mezelf merk ik een kleine verschuiving van interesse. Van het landschappelijke naar lichamelijkheid... en dan kom je toch eerder terecht bij een vrouwelijke auteur zoals Marguerite Duras.
Hele dagen in de bomen is me bijzonder goed bevallen en daarom ben ik van plan om meer te lezen van haar. De volgende ligt in ieder geval al klaar en ditmaal een later werk van haar: De ziekte van de dood.