Tja...ik kan niet anders dan melden dat ik tot de conclusie ben gekomen dat The Towers of Midnight tot nu toe het beste boek is dat ik van The Wheel of Time gelezen heb.
Na het al erg sterke The Gathering Storm, het eerste deel die mede geschreven is door Brandon Sanderson, was ik zeer benieuwd of het relatief hoge niveau behouden kon blijven. Dat doet deze opvolger dan ook absoluut.
Er zitten wat kleine chronologische struikelblokken in die me even van de wijs brachten, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd met geweldige, meeslepende verhaallijnen die ook nog eens boordevol actie en spektakel zitten. Meer dan in alle vorige delen tot nu toe.
De struikelblokken zit 'm vooral in de verhaallijn rond Perijn, die achter loopt t.o.v. de rest. E.e.a. heeft te maken met het feit dat Brandon Sanderson voor de grootse uitdaging stond om alle plot- en verhaallijnen die Robert Jordan uitgevouwen had, tot een passende puzzel samen te voegen. In eerste instantie was het de bedoeling om er één boek van te maken. Echter bleek dit absoluut niet mogelijk, dus werd het omvangrijke verhaal uiteindelijk uitgesmeerd over drie boeken.
In de eerste van de drie, The Gathering Storm, staan vooral de verhaallijnen rond Rhand en Egwene centraal. In dit boek komen vooral de verhaallijnen van Perrijn en Mart aan bod. Met als gevolg dat binnen de diverse tijdlijnen waarin de verhaallijnen zich afspelen, een aantal zaken niet helemaal lijken te kloppen. Met als grootste voorbeeld dat het op een gegeven moment lijkt alsof Tam, de vader van Rhand, zich tegelijkertijd op twee verschillende plekken lijkt te bevinden.. Wat uiteraard niet zo is, gezien het verschil in tijd. Blijkbaar moest Brandon keuzes maken wiens verhaallijn in eerste instantie van belang was, om vervolgens over te gaan op die van de ander. Waarschijnlijk om toch het verhaal zo boeiend, leesbaar en vloeiend mogelijk te houden.
Uiteindelijk is het slechts een klein puntje van kritiek, want voor de rest is dit gewoon een geweldig boek, waarin nu toch echt naar het einde wordt toegewerkt. Een einde die me steeds nieuwsgieriger maakt, gezien het feit dat er aan het einde toch nog een slordige drie cliffhangers zitten.
Het is werkelijk ongelooflijk dat zo vlak naar het einde toe dit boek voor zoveel memorabele momenten zorgt: de queeste van Perijn bijvoorbeeld en de beheersing van de wolf in zichzelf is meeslepend en spannend en kent een daverende climax die hem zelfs even naar de Witte Toren brengt, waar op dat moment een ongekende strijd aan de gang is tussen de Aes Sedai en de aanhangers van de Zwarte Ajah.
Of wat te denken van Mart, die niet alleen terugkeert om uiteindelijk weer het hoofd te bieden aan de gevaarlijke en manipulerende Aelfinn en Eelfinn, maar het ook voor elkaar krijgt om de dood gewaande Moiraine te redden uit de Toren van Ghenjei, is een verbazingwekkend spannend staaltje fantasy.
En daar tussen door zitten zinderende veldslagen waarin de mensheid het aan de stok krijgt met de grootste legers aan schaduwgebroed die er tot nu toe in een Wheel of Time-boek gezeten hebben. Heerlijk!!
Kortom: een uitstekend en genietbaar boek die me zéér benieuwd maakt naar de (hopelijk) daverende eindconclusie van deze enorme fantasy-serie, A Memory of Light!!