De Heilige Antonio - Arnon Grunberg (1998)

Dit is een zeer goed boek. Waarom in de flop top 100?

Grunberg heeft mij hier wel mee verrast. Een relatief simpel verhaal als dit schrijft hij zo goed en meeslepend dat ik gretig iedere bladzijde omsla. Het boek heeft een tragi-komedie toon die mij goed beviel. Herkenbaar zijn ook weer de woorden die Grunberg herhaalt en gesproken door verschilllende karakters. 4 sterren

verbazingwekkend laag gemiddelde hier

er staan bij vlagen briljante uitspraken in, vaak zeer kinderlijk (door het perspectief van de broers is dat te verklaren), maar enorm logisch en op een aparte manier bekeken. Al vond ik Grunberg sowieso sterk in het mooi verwoorden van situaties en gebeurtenissen.

Het verhaal zelf is ook dik in orde, het geeft in z'n geheel een beklemmend sfeer, vooral door de geringe bewegingsruimte van de karakters (karakters?, ze ontwikkelen zich nauwlijks, maargoed) en het constant herhalen van bepaalde aspecten.

mooi boek dat 4,5 ster verdient naar mijn mening

Deze vond ik wel verrassend goed!
3*

De schrijfstijl kadert hier perfect in het gebeuren en zorgde voor een verrassend pakkend boek! Al een geluk dat ik niet op het Boekmeter-gemiddelde ben afgegaan deze keer

Erg leuk, net als vele andere van Grunberg.

3,5*

Ja, weer erg leuk. Met zijn allen met een lepel op de tafel slaan, Mamma Burito en nog veel meer maffe scènes . Ook allemaal erg vloeiend en ritmisch geschreven. vier sterren.

Alleen maar positieve reacties eigenlijk en toch zo'n relatief laag gemiddelde.

Ja, een beejte bijzonder. Vooral ook door het, relatieve, hoge aantal stemmen had ik toch gedacht dat deze hoger zou scoren. Ik vond het zelf wel een leuk boekje, maar meer ook niet (3,5*). Al heb ik lang getwijfelt tussen 3 en 3,5, dus eigenlijk kan ik wél leven met dit gemiddelde

Daar sluit ik me bij aan: leuk, maar meer niet. Ik stoorde me na het lezen van Onze Oom overigens hier aan het gebruik van dieren in vergelijkingen (voor uitleg zie recensie bij dat boek), maar echt eerlijk is dat niet: het gebeurt hier immers slechts tweemaal.

Ik vind 'De Heilige Antonio' een oerdegelijk geschreven, onderhoudend boek, maar ik mis toch iets extraas. Het ontstijgt het etiket vermakelijk op geen enkel moment, omdat er qua ontwikkeling en gevoel in mijn ogen te weinig gebeurt. En echt grappig vond ik het ook niet. Maar het was wel lekker om te lezen, en niet slecht geschreven. Ik hou het op 3*

3.5 lijkt me wel redelijk voor dit boekje. Leuk om te lezen als tussendoortje, het verhaal heeft me niet echt verrast.
Grunberg weet hier(net als in zijn andere werken) goed gebruik te maken van excentrieke hoofdpersonages en tragikomische
situaties. Onderstaand stukje heeft me hard aan het lachen gebracht, ondanks dat het heel ranzig is:

'Het mannetje knikte triomfantelijk terwijl ze deze woorden uitsprak. En meteen daarna bewoog hij zijn hoofd abrupt naar rechts en niesde zo hard als weg nog nooit iemand hadden horen niezen. We zagen hoe een grote klodder snot uit zijn mond vloog en op ons tapijt terechtkwam en daar bleef liggen. 'Gezondheid,' zei Raffeala en het mannetje veegde snel zijn mond schoon, terwijl hij iets mompelde over de tocht. Wij konden onze ogen niet afhouden van de slijmerige klodder op het tapijt. We hadden aanbidders de gekste dingen bij ons thuis zien doen, maar nog nooit had een het in zijn hoofd gehaald een klodder snot op het tapijt te spugen. Zonder zijn ogen van de klodder af tehalen, zei Tito....'

Leuk boekenweekgeschenk. Vaak absurd, nog vaker humoristisch, soms ontroerend. Dat geheel doorwrongen van mooie dialogen, origineel in de wij-vorm geschreven en met een niet onaardig plot. Nergens wordt het heel bijzonder, met uitdieping van personen, of sterke sfeerimpressies, maar door het voorgaande wat ik zei toch een ruime voldoende. Bovengemiddeld voor dit geschenken.