Possession: A Romance - A.S. Byatt (1990)

fwww, heel héél moeilijk door te komen, maar ik kan begrijpen dat sommige mensen dit best een goed boek vinden. Byatt beschrijft niet enkel het verhaal van de twee academici die onderzoek verrichten naar de relatie tussen Ash en Lamotte, ze haalt er ook de gedichten, verhalen en brieven van deze laatste bij. Zo krijg je plots een volledig hoofdstuk dat eigenlijk een verhaal van Lamotte is, of een hoofdstuk briefcorrespondentie. Persoonlijk vind 'k dat een serieuze dooddoener van het verhaal, maar liefhebbers van, ik zeg maar wat, polyvalente schrijvers zullen dit dan wel weer appreciëren.

Je maakt mij in ieder geval alleen nog maar meer nieuwsgierig

Ik heb nog nooit gehoord van deze schrijver. Maar ik ben wel benieuwd.

En terecht, zeker een intrigerend boek. Het verhaallijn omtrent de academici deed me soms en heel vaag denken aan bepaalde passages uit de Verborgen Geschiedenis ... Jammer van al die andere poespas

Ik had dezelfde problemen met het boek (en houd daarbij helemaal niet van poëzie), maar soms is worstelen leuk en bevredigend... Ik vond het uiteindelijk gewoon een erg knap geschreven boek en het boeide me ook nog eens .

Vooral die 'rijmelarij' stond me in het begin tegen, maar toen ik doorkreeg dat daar ook clues in verstopt zaten, werden die ook interessanter. Ik heb ook het een en ander gelezen over de sage waar regelmatig aan wordt gerefereerd (het grote werk van de dichter)... dat maakte het ook beter verteerbaar (lees begrijpelijker). De diverse personages en de twee verschillende tijdstippen (en de verschillen daartussen), de rol van vrouwen toen en nu, wat ze wel en niet konden/mochten, was 'zij' nu wel mee of niet, een kind wel of niet, wistie iets, de rol van de rijke verzamelaar, de kinnesinne in het academische wereldje, wie is belangrijk en waarom (niet), enz. enz.
En dat alles in (voor zover ik dat echt kan beoordelen) prachtig engels geschreven, heel beeldend, tastbaar, schilderend, maar ook niet te.

Maar.. eerlijk is eerlijk... ik heb het boek ook een tijdlang opzij gelegd en ondertussen twee, drie andere boeken gelezen, omdat ik er geen zin in had. Pas toen ik vakantie had en er ongegeneerd een paar uur in voort kon gaan, ben ik er weer in begonnen en toen kon ik het op een gegeven moment nauwelijks meer wegleggen.
En dus kwam ik toch nog op een bergje sterren uit .

Tja, wat hiervan te zeggen. Het boek is absoluut knap uitgewerkt, de stijlen en genres lopen naadloos in elkaar over en samen komt er een mooi geheel uit.

Het is alleen jammer dat het verhaal zo ontzettend simplistisch is. Allerlei ´plotselinge´ ontwikkelingen en dat Maud een afstammeling van de dochter van Ash en La Motte is lag er ook wel erg dik bovenop

Al met al heb ik me best vermaakt, maar echt fantastisch was het nou ook weer niet. 3,5*

Knap in elkaar gepuzzeld!
Leuk vond ik de beschrijving van dat academische milieu met zijn intriges en kleinmenselijkheid.
De imitaties van de 19de-eeuwse schrijfstijl, ook bv. in de gedichten was eigenlijk heel geslaagd, al was het soms taaie lectuur.
Wat moeite moest ik er wel voor doen, maar ik voel me toch wel beloond daarvoor!