menu

Siegfried: Een Zwarte Idylle - Harry Mulisch (2001)

Alternatieve titel: Siegfried

mijn stem
3,84 (214)
214 stemmen

Nederlands
Historisch

213 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij, Amsterdam (Nederland)

Rudolf Herter is een alter ego van Harry Mulisch die de gelegenheid heeft aangegrepen om zichzelf opnieuw met de nodige zelfspot ten tonele te voeren. Samen met Maria, de moeder van zijn zoontje Marnix, brengt de schrijver Herter een bezoek aan Wenen, de stad van zijn Oostenrijkse vader en van Hitler. Bij uitstek de plek om, zoals het in de roman wordt genoemd, de Endlösung der Hitlerfrage te ondernemen. Tijdens een televisie-interview komt Herter bij toeval op het idee hoe hij dat in een roman zou moeten uitwerken. Wat hij wil is Hitler postuum een 'gefingeerde spiegel' voorhouden, "waarin we zijn gezicht alsnog te zien krijgen". Maar als hij na afloop van zijn lezing in de Wiener Nationalbibliothek kennismaakt met het bejaarde echtpaar Ullrich en Julia Falk, van wie hij de volgende dag iets over Hitler verneemt wat niemand weet, blijkt de werkelijkheid absurder dan de auteur kon bedenken.

zoeken in:
avatar van mjk87
4,0
Waarom een paar sneren? Waarom moet Hitler altijd als de boeman worden neergezet? Dat weten we nu wel, dan mag het ook flink neutraler. Of heel menselijk zoals Bruno Ganz eens deed.

Overigens probeer ik nu Mein Kampf te lezen maar daar is echt niet doorheen te komen. En echt begrijpen doe je hem ook niet per se.

avatar van the Cheshire cat
4,5
Ik denk nou niet bepaald dat door een paar sneren Hitler wordt neergezet als een boeman,
wat ik er eigenlijk mee bedoel is dat Mulisch wat meer humor van mij had mogen gebruiken
in zijn boek, het wordt soms zo zwaarmoedig allemaal.
Mulisch had bijv kunnen vertellen dat het bekend was dat Adolf Hitler het fijn vond dat hij iedere avond voor het slapen gaan door Eva Braun werd voorgelezen, slaapmutsje op, duimpje in z'n mond, uit zijn lievelingskinderboekje 'Wolfje Gaat Naar Het Circus' of iets in die
strekking, gewoon iets grappigs zeg maar.
Zo bedoel ik het meer. En trouwens, Mullisch heeft het over Hitler als De Vijand Van Het Licht,
dat is toch juist iemand neerzetten als een boeman

En ik snap zeker wat jij bedoelt met dat menselijke van Bruno Ganz, maar over Der Untergang zijn
natuurlijk ook de meningen verdeeld, een eindeloze discussie wordt het dan.
Ik vind zelf de Hitler in Tarantino's Ingl Basterds dan weer erg goed.

avatar van mjk87
4,0
Nee zeker, al zou ik jouw voorbeelden niet kunnen waarderen. Om nou een karikatuur ervan te maken...
En ja, Mulisch is tegen Duitsers (ze schoten zijn teckel dood) maar ik denk dat hij Hitler als persoon wel een mate van bewondering geeft. Enfin, over het cijfer zijn we het verder wel eens.


avatar van Donkerwoud
3,5
Mulisch was gewoon de Nostradamus van onze tijd. Vraag me af wat de hemel voor ons in petto heeft.

Zet altijd mijn vraagtekens bij dit soort onderzoeken, ook bijvoorbeeld naar Hitler's vermeende Joodse achtergrond. Het is te mooi om waar te zijn en daarmee een ideologisch fantastisch argument om het nazisme mee onschadelijk te maken. Ik prefereer liever het te bekijken zoals het was: een walgelijk systeem dat we nooit meer na moeten streven, en dan maakt het mij niet uit hoe de vertakkingen van zijn oorspronkelijke actoren liepen.

4,5
Een fantastisch verhaal samengeperst met Mulisch' fascinatie voor Nietzsche, wat hij erg goed tot uitdrukking brengt. Sommige mensen verwijten Mulisch dat hij in dit boek een te grote boeman van Hitler maakt, maar het is nu eenmaal bekend dat Hitler autistisch was, en de rare fratsen die Hitler in dit boek in petto heeft, zal hij ongetwijfeld ook in het echt gedaan kunnen hebben. Hitler was absurd. Dat weten we allemaal. Maar ook in zijn dagelijkse doen en laten.

4,0
Goost schreef:
(quote)


Ik ook Die overdosis aan filosofische theoriëen waarin Mülisch zo nodig moet laten zien hoeveel kennis van zaken hij heeft.. had van mij ook niet zo (uitgebreid) gehoeven. Desalniettemin een sterk verhaal! 4*


Precies wat ik ervan vind.

avatar van vork666
3,0
Gedeeltelijk boeiend boek van de favoriete schrijver van Harry Mulisch. De scene in het bejaardentehuis, met dat aandoenlijke ouwige echtpaar, vind ik erg knap en spannend geschreven. Ook het verveelde literaire gedoe waarvoor Herter naar Wenen is gekomen en het leven in de sociale kring rond Hitler op de Obersalzberg vond ik goed beschreven.

Maar de idee van Herter/Mulisch dat Hitler op de een of andere manier het vleesgeworden Niets is volg ik uiteindelijk niet. Er worden heel wat filosofen genamedropt (waaronder Pseudo-Dionysius Aeropagita, hoe kom je erop), maar het blijft een beetje een pompeuze, holle frase, Hitler als Niets. Waarom is Hitler dan het Niets? Waarom verschilt hij daarmee van bijvoorbeeld Stalin, zoals gesuggereerd in het boek? Omdat hij zijn zoon, althans in het verhaal dan, zou hebben laten vermoorden? Omdat hij, meer dan Stalin of Mao, simpelweg uit was op verwoesting? Misschien zijn die vragen inderdaad wel te beantwoorden, maar Herter komt niet veel verder dan het opdreunen van een hoop namen van filosofen. Je kan dat allemaal 'spelen met gedachtengangen' noemen, maar net die gedachtengang wordt niet voldoende duidelijk, waardoor de conclusie ook wat onbevredigend blijft.

Ook het hoofdstuk met de zogenaamde dagboekpagina's van Eva Braun vond ik niet zo geslaagd, eerder een beetje koddig. Wel weer amusant waren de numerologie met de levensloop van Nietzsche en Hitler en andere, vergelijkbare Mulischiaanse observaties. Ook de postmoderne spelletjes met raamvertellingen die op een vreemde manier in elkaar haken zijn leuk bedacht.

Bilal030
Beetje gek dat het laatste boek van Harry Mulisch mijn eerste is van hem maar heb wel meteen interesse gekregen in meer van zijn boeken. Heb dit boek in precies zeven dagen uitgelezen; voor mij is dat heel snel, zelfs boeken waar ik erg van geniet kan ik gerust wekenlang over doen. Om meerdere redenen vind ik dit boek erg goed. Het kan als interessantdoenerij overkomen als een schrijver pronkt met zijn kennis maar wat hierin beschreven wordt vind ik ook echt interessant en leerzaam zelfs. De theorie over Nietzsche en Hitler vind ik erg leuk bedacht en goed ‘verklaard’. De verhalen over de laatste dagen van Hitler en zijn omgeving ben ik hier en daar weleens tegengekomen maar nu kwam het voor mij echt tot leven. Namen als Goebbels, Eva Braun etc heb ik niet eerder zozeer als echte mensen beschreven zien worden, al kan dat komen omdat ik weinig literatuur over de Tweede Wereldoorlog gelezen heb.

Wat het voor mij persoonlijk nog leuker maakt is dat het zich in prachtstad Wenen afspeelt. Sinds mijn vrouw en ik er een weekend doorgebracht hebben behoort het tot een van onze favoriete steden. Veel herkenbare plaatsen worden er beschreven.
Verheug me nu in ieder geval nog meer naar de wat bekendere boeken van Harry Mulisch.

avatar van Sippen
Mijn one-and-only boek van de hand van Mulisch dat ik kan waarderen; niet te lang en uitweidend via allerlei omwegen en omleidingen.

Bijzonder leuk gevonden is zijn 1889-1945 en 1945-2001 vergelijking ten aanzien van de vader van Siegfried...

4,0
Zeer boeiend, maar in hoever Mulisch zelf die merkwaardige mengeling van fiction, filosofie en snobisme zelf au sérieux neemt, is mij niet duidelijk geworden. Best een aanrader, maar hij haalt niet het niveau van "De Aanslag" of "De ontdekking van de hemel".

Gast
geplaatst: vandaag om 03:09 uur

geplaatst: vandaag om 03:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.