
Shadow Man - Cody McFadyen (2006)
Alternatieve titels: De Stilte van de Hel | Smoky Barrett #1
Engels
Thriller
384 pagina's
Eerste druk: Bantam,
New York (Verenigde Staten)
Smoky Barrett is een jonge, maar ervaren FBI-agente. Zij leidt CASMIRC, een speciale eenheid die zich bezighoudt met onderzoek naar seriemoordenaars. Smoky is tijdelijk met verlof. Haar man en dochtertje zijn vermoord door de man achter wie zij aanzat. Met behulp van een psychiater probeert zij dit trauma te verwerken. Maar Smoky heeft nog een lange weg te gaan. Dan wordt het ontzielde lichaam gevonden van Annie Franklin, Smoky's beste vriendin van vroeger. Ze neemt de zaak op zich. De moordenaar legt contact met Smoky. Hij beweert een afstammeling te zijn van Jack the Ripper. En hij daagt haar persoonlijk uit: zij moet hem tegenhouden, voordat er meer slachtoffers vallen...
- nummer 209 in de top 250

Ik zag dit boek eerst eens liggen in de winkel en ik las de achterkant. Er stond iets van 'voor de liefhebbers van Silence of the Lambs' dus wou hem graag hebben maarja was ngo beetje duur.
Later zag ik hem in de AH dus kocht ik hem en nam hem mee op vakantie. 's Middags begon ik met lezen en 's Avonds had ik hem uit, in een ruk gelezen.
Het beste boek dat ik ooit gelezen heb

Hoop dat er snel een nieuw deel uitkomt!
Gewoon heel goed in het serialthriller genre!

Wat een indruk heeft het op mij gemaakt. De meest gruwelijke dingen waar ik me niet eens een voorstelling van kunt maken gebeuren hier. Soms met hartkloppingen zitten lezen. Het is gewoon echt spannend, van het (bijna) begin tot het eind! Verder spreken de sterke personages mij aan. Vooral Callie's karakter spreekt mij aan. Heerlijk hoe vrolijk en direct ze is, en schijt aan alles heeft. Ik mag haar wel.

Weet iemand toevallig of Cody al bezig is aan een 5e deel? En wanneer deze uitkomt?
Gruwelijke details, maar je moet doorlezen. Dit boek is mij lang bij gebleven.
Als je een echt spannend boek wilt lezen, neem deze dan.
Maar toch ook wel wat kritiek. Waar ik mij bijzonder aan gestoord heb, zijn de bordkartonnen karakters.
ben nu in het 2e boek bezig, maar dit is helaas een probleem van blijvende aard. De slechten zijn echt slecht en de goeden zijn echt goed. Alle slechte eigenschappen van de goeierikken worden probleemloos goedgepraat. Platte karakters zonder rafelrandjes dus. Zelfs Smoky is hier het slachtoffer van.
gemiste kans van de schrijver.
2e punt van kritiek is de plothole/fout die zich al vrij van het begin aandient. Gedurende het hele boek ging ik er vanuit dat genoemde plothole een geconstrueerde valkuil voor de lezer was (nog een extra addertje onder het gras) omdat McFayden zijn verhaal wel degelijk zeer vakkundig geconstrueerd heeft. Maar dit bleek niet het geval.
Op het moment dat men ontdekt dat er mogelijk 2 daders zijn is het volgens mij een kleine moeite om aan Bonnie te vragen (nee ze kan niet praten, dat weet ik) of dit klopt... Dit komt blijkbaar in niemand op. Dat is toch vreemd...
3e punt: de ontknoping. Die zag ik ruim van tevoren aankomen.
Maar buiten dit al heb ik toch een boek gelezen dat moeilijk weg te leggen was. De gruwelijkheden zijn gedetailleerd en levendig beschreven.
Daarom ook maar het gezicht van de dood aangeschaft.
Het boek kent spanning, humor, drama, alles zit hierin. Wat ik erg knap vind aan wat McFadyen presteert is dat hij niets nieuws onder de zon brengt, maar wel vanaf bladzijde één weet te boeien. Je leeft mee met Smoky en haar team en in no-time zorgt McFadyen ervoor dat je een band met de good guys hebt en dus persoonlijk geïnvesteerd hebt in de personages.
Deel twee en drie heb ik in huis, dus die gaan zeker op de leeslijst. Uitstekend debuut.
Wat mij echter het hele boek dwars zat was het grote verdriet van Smokey over haar vermoorde echtgenoot Matt en dat het verdriet over haar vermoorde dochtertje Alexa maar af en toe terloops voorbij kwam. Ze heeft het er constant over hoe erg ze Matt mist, de lezer komt ook alles over Matt te weten maar amper iets over Alexa. Dit is een grote fout van de waarschijnlijk kinderloze McFadyen. Je geliefde partner verliezen is natuurlijk erg maar zoals iedere ouder weet weegt het niet op tegen het vreselijke verdriet om een kind te verliezen. Dat is vele malen erger. Dat heeft mij het hele boek dwars gezeten.
Dat vond ik dus niet, wordt veel verwezen naar haar dochter, ook met name naar Bonnie. En ook de kracht die ze heeft komt door haar dochter, kwam voor mij meer dan voldoende aan bod. Wel had ik graag meer achtergrond gehad van die Sands, dat is een veelal blanco gebied
Dan is ieder persoon uit het team van Smoky bijzonder begaafd en intelligent en zeer aantrekkelijk,
een wonderteam de mooiste en de beste.
Helaas kan ik hier niet meer dan krap 2 sterren aan geven.
2**