Reus - Annelies Verbeke (2006)
mijn stem
14 stemmen
Nederlands
Psychologisch
218 pagina's
Eerste druk: De Geus,
Brakel-Michelbeke (België)
Hannah en Kim zijn zussen van rond de dertig. Ze verlangen veel van het leven, maar het leven werkt niet altijd mee. In relaties en werk proberen ze spanning en verrassing af te dwingen. Als ze daarvoor moeten liegen en stelen, doen ze dat. De keuzes die ze maken, leiden echter niet tot geluk, maar eerder tot leegte. Hannah heeft bovendien last van een bizarre achtervolger. Uiteindelijk lijkt er niets anders op te zitten dan alles en iedereen achter te laten en zich in het ongewisse te storten.
0
geplaatst: 10 november 2008, 01:59 uur
Verbeke lijkt hier wel op een vrouwelijke mengelmoes van Coupland, Brusselmans en Murakami.
Het verhaal van twee a-centrische personen die de band met het dagelijks leven niet meer aankunnen, heeft wat van Douglas Coupland, maar dan met een duidelijk feministische insteek. De absurde link met een droom die de werkelijkheid soms overlapt, lijkt dan weer wat op Murakami. Brusselmans komt om de hoek piepen doordat Hannah en Kim erg egoistische vrouwen zijn die zich erg weinig om iets anders dan zichzelf bekommeren, iets wat ik ook vaak in een Brusselmans zie terugkomen.
Alles best goede referenties die maken dat het boek zich erg vlot leest en ik langzaam fan aan het worden ben van (de stijl van) Annelies Verbeke.
Wat me aan deze specifieke roman echter stoort is dat Hannah en Kim zodanig egoistische vrouwen zijn dat ik me niet kan inleven in hun motieven en het verhaal dat ze vertellen.
"Hannah en Kim verlangen veel van het leven, maar het leven werkt niet altijd mee" vermeld de achterflap. En daar begint dan ook direct het probleem want waarom zou het leven moeten meewerken met totaal onrealistische verlangens van twee vrouwen die eigenlijk alles hebben wat nodig zou moeten zijn voor een gelukkig leven?
Het verhaal van twee a-centrische personen die de band met het dagelijks leven niet meer aankunnen, heeft wat van Douglas Coupland, maar dan met een duidelijk feministische insteek. De absurde link met een droom die de werkelijkheid soms overlapt, lijkt dan weer wat op Murakami. Brusselmans komt om de hoek piepen doordat Hannah en Kim erg egoistische vrouwen zijn die zich erg weinig om iets anders dan zichzelf bekommeren, iets wat ik ook vaak in een Brusselmans zie terugkomen.
Alles best goede referenties die maken dat het boek zich erg vlot leest en ik langzaam fan aan het worden ben van (de stijl van) Annelies Verbeke.
Wat me aan deze specifieke roman echter stoort is dat Hannah en Kim zodanig egoistische vrouwen zijn dat ik me niet kan inleven in hun motieven en het verhaal dat ze vertellen.
"Hannah en Kim verlangen veel van het leven, maar het leven werkt niet altijd mee" vermeld de achterflap. En daar begint dan ook direct het probleem want waarom zou het leven moeten meewerken met totaal onrealistische verlangens van twee vrouwen die eigenlijk alles hebben wat nodig zou moeten zijn voor een gelukkig leven?
* denotes required fields.
* denotes required fields.