Die Mitte der Welt - Andreas Steinhöfel (1998)
Alternatieve titel: Het Midden van de Wereld
Duits
Streek/Familie
476 pagina's
Eerste druk: Carlsen,
Hamburg (Duitsland)
Hoe een normaal leven eruitziet, heeft de zeventienjarige Phil nooit geweten. Samen met zijn excentrieke moeder Glass en zijn norse tweelingzus Dianne woont hij in het vervallen landhuis Visible aan de rand van een kleine stad. Hun vader kennen Phil en Dianne niet en hun moeder weigert iets over hem te vertellen. Het drietal wordt omringd door allerlei bijzondere figuren. Zo is er Tereza, steun en toeverlaat van Glass; Kar, Phils beste vriendin met wie hij alles deelt; de lange stoet aanbidders van Glass; en ten slotte de geheimzinnige, ondoorgrondelijke Nicholas op wie Phil onsterfelijk verliefd wordt. Phil is op zoek: naar zijn vader, vriendschap, liefde en zichzelf. Zo geheimzinnig als zijn verleden is, zo chaotisch is zijn leven nu. Maar één ding weet hij zeker: dit jaar zal beslissend zijn voor zijn toekomst.
Maar al na een paar bladzijdes bleek het verhaal veel meer in petto te hebben dan alleen dat.
Een hoop eccentrieke personages komen aan bod, en ook de vele hoofdstuklange flashbacks gaan niet over wat je noemt alledaagse dingen. Met voor mij als hoogtepunt het moment dat Tereza's vader uit het mortuarium gesmokkeld wordt.
Hiervan mag Steinhöfel er wel meer schrijven.
De passage die mij raakte was ' Liefde slaat diepe wonden, maar geneest op haar eigen manier ook je littekens, als je haar vertrouwt en haar de tijd geeft. Ik zal van mijn littekens afblijven. Ik zal nieuwe wonden oplopen, nog voor de oude geheeld zijn, en ik zal andere mensen wonden toebrengen. Ieder van ons heeft een mes bij zich.'