menu

Het Fregatschip Johanna Maria - Arthur van Schendel (1930)

mijn stem
3,61 (14)
14 stemmen

Nederlands
Romantiek

144 pagina's
Eerste druk: Meulenhoff, Amsterdam (Nederland)

Het zeilschip ''De Johanna Maria'', een van de laatste zeilschepen in actieve dienst, wordt op een dag in februari 1865 van de werf op Oostenburg in Amsterdam te water gelaten. Het schip draagt op de scheg de zinspreuk: "Nil desporandum" (wanhoop niet), die ook op zeilmaker Jacob Brouwer van toepassing is. Jacob Brouwer werd thuis verwaarloosd en heeft hier op dit schip in de Amsterdamse haven werk gevonden. Hij koestert een droom: ooit de volledige macht over het schip te bezitten. Hij vaart vanaf de eerste reis mee. Deze droom ontwikkelt zich tot een obsessie die zijn hele leven blijft beheersen. Hij offert dan ook zijn hele leven op om in het bezit van de driemaster te komen.

zoeken in:
avatar van Pythia
4,0
De zeilvaart wordt ingehaald door stoom-aangedreven schepen.
Het fregatschip Johanna Maria is een van de laatste van haar soort.
Jacob Brouwer, zeeman, valt meteen voor haar.
Tussen deze twee bestaat huwelijkse trouw. Zij worden samen oud.
Zeemansromantiek van het zuiverste water.

Tussen de regels door beschouwingen over de verschillende manieren van leiding geven, want een schip is een bedrijf.

avatar van JJ_D
3,0
Een mooi, episch verhaal. Over een schip met een ziel, een schipper met een ziel, een ziel voor een schip. Ondanks alle tegenslagen blijft Jacob Brouwer zijn verlangen trouw, een verlangen ingegeven door het karakter van de Johanna Maria. Haar nukkigheid, haar vaart, haar standvastigheid: het stemt hem allemaal tot ontroering, vanuit de herinnering aan een veel te vroeg teloor gegane naamgenote. Maar waarom wil hij per se bezitten? En wordt hij geen slachtoffer van dit willen bezitten? Arthur van Schendel is daar niet heel duidelijk over...doch dat hoeft ook niet. Uiteindelijk is het een roman over overgave, overgave jegens een levensproject. Het vindt zijn vervulling...maar of die vervulling ook gelukkig maakt? Allicht wel. Overigens: daarover moet Jacob Brouwer aan niemand verantwoording afleggen. Ook niet aan de lezer. Die leest, drijft mee op de golven van het verhaal, weet zich bevangen door de gezapige deining.

Een onderhoudend boek met af en toe een knappe zin. Aan de archaïsche taal is het even wennen - aan het heen-en-weer-bewegen van een schip tenslotte ook, nietwaar? - maar van zodra de zeeziekte geweken is, strijkt de roman als een lichte bries doorheen de haren. Fijn.
3*

Gast
geplaatst: vandaag om 06:26 uur

geplaatst: vandaag om 06:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.