Infinite Jest - David Foster Wallace (1996)

Dankzij een you tube video kwam ik op het spoor van dit geweldige boek. Het is 1 van de populairste boeken onder twintigers momenteel. Aanrader.

YouTube - My Top Five Favorite Books

Waarom is dit boek eigenlijk nooit in het Nederlands vertaald? Of is dit niet te doen?
Na het zien van de film The End of the Tour (2015) - MovieMeter.nl vroeg ik me dit af.

Doet me denken aan de Funniest Joke in The World.


Funniest Joke In The World - YouTube - m.youtube.com

Nederlandse vertaling bij Koppernik 01/02/2026 30 jaar na eerste druk usa.

Heel fijn nieuws dit, dank je wel voor het delen. Ik heb dit boek geprobeerd te lezen in het Engels en dat was nog net wat te moeilijk voor me. En dat vond ik ontzettend jammer, want alles dat ik wel meekreeg was genieten! Nog maar iets meer dan 3 jaar wachten

Tien jaar geleden, toen nog als twintiger, las ik dit meesterwerk van DFW. Het was mijn allereerste postmodernistische roman, evenals eerste maximalistische boek (ik had nog geen flauw benul van de betekenissen hiervan) en het overrompelde me enorm. Hoewel ik het lastig te volgen vond, en ik regelmatig verdwaalde in het boek, en het ook vaak een worsteling was, was het ook een van de rijkste leeservaringen die ik tot dan toe in mijn leven had, en beloonde het met 5 sterren en een plek in mijn top 10. Maar het was ook een boek waarvan ik blij was dat ik het uit had, en kon ik mij niet voorstellen dat ik dat nog eens zou doen. Het was 'dense' en werken.

Nu, tien jaar later, als dertiger, lees ik de David Foster Wallace Reader, een werk met een verzameling van hoogtepunten uit zijn oeuvre - korte verhalen, essays, en 250 pagina's geselecteerd uit Infinite Jest. Ik vond het een mooie manier om weer eens terug te keren naar een van mijn favoriete boeken, zonder het geheel nog eens te 'moeten' lezen.

En wat een verschil is het! Ongetwijfeld omdat ik ouder ben, meer leeservaring én meer ervaring met post modernisme en maximalisme, maar ik vlieg er doorheen. Zo 'onleesbaar' als Infinite Jest als status heeft, vind ik het helemaal niet (meer). Ik geniet van de schrijfstijl, de personages, het inkijkje in DFW's hoofd, en de passages over (klinische) depressie komen extra hard aan (mogelijk omdat ik inmiddels zelf ook ervaringen heb met de GGZ, zij het gelukkig niet met een depressie, maar toch).

Het zal wellicht ook meespelen dat ik nu alleen selecties uit het geheel lees - losstaande gecureerde hoofdstukken die vaak goed te lezen zijn als korte verhalen - maar het nodigt enorm uit om Infinite Jest in zijn geheel weer eens op te pakken. Omdat ik nu meer begrijp, meer invoel, en verrassend veel ook gewoon weer vergeten ben. Wat een werk, zeg.