Bloks "De Twaalf" is een behoorlijk directe, maar gelaagde beschrijving van een groep soldaten die door de stad lopen. De toon is zoals gezegd direct, zonder veel saus, hoewel, dat lijkt zo. De religieuze symboliek wordt bij vlagen erg subtiel er doorheen geweefd, hoewel natuurlijk de overeenkomst tussen de apostelen en de twaalf soldaten duidelijk is.
Dat Jezus aan het einde ook nog even komt kijken is niet vreemd.
De sfeer wordt ruw neergezet, de stad lijkt uit puur zelfkant te bestaan en er is natuurlijk behoorijk wat bloed vergoten. Dit lijkt bijna aan te sluiten bij rappers als Nas die ook zo een overzicht van hun leven in de stad kunnen geven, maar het afwisselen met duidelijk symbolistische lagen (kleuren, religie, enkele zaken uit Russisch (bij)geloof; het is handig om noten er bij te hebben) geven het toch al indrukwekkende verhaal een interessante extra laag. Ik moet zeggen dat het wel uitdagen is, omdat je soms heel dicht op de tekst moet gaan zitten om metaforen te ontdekken, maar dat is ook wel uitdagend natuurlijk. Een mooi gedicht is het zeker.
Hoewel, mooi? Het is desolaat en uitzichtloos,
hoewel het einde natuurlijk verlossing kan betekenen, maar daar geloof ik niet veel van, de soldaten blijven maar deprimerend doorlopen, al komt J.C. langsfladderen. Pijnlijk, zwaarmoedig en lelijk is die tekst, maar daar schuilt vaak de meest bijzondere vorm van schoonheid in.
Overigens is de hele tekst van de Engelsche vertaling hier terug te vinden, inclusief aantekeningen en achtergrondinformatie, ook m.b.t. de historische context:
Russia's Great War and Revolution - russiasgreatwar.org