Magonische Verhalen - Arthur Japin (1996)
Alternatieve titel: Magonia
Nederlands
Verhalenbundel
Fantasy
160 pagina's
Eerste druk: De Arbeiderspers,
Amsterdam (Nederland)
Een illegale Ghanese in het grenshospitium, een kunstenaar in cyberspace, een diplomatenvrouw op een afgelegen berg, de minnares van Columbus, een vallende trapezeartiest: juist als ze op het punt staan hun vleugels uit te slaan, haalt het leven hun dromen in. Ze vallen uit de wolken en landen met beide benen op de harde grond van de realiteit.De meest uiteenlopende personages worden in deze bundel van Arthur Japin, door middel van sterke beelden en verrassende symboliek, gedwongen de realiteit onder ogen te zien. Hun ontnuchtering is een warm pleidooi voor de fantasie, voor een vlucht in het mythische Magonia, een land boven de wolken, waarop het kind in het autobiografische titelverhaal zijn hoop heeft gevestigd.
Magonische verhalen is een bundel met allerlei korte verhaaltjes. Wat mij echter vooral opvalt is de schrijfstijl. In de eerder genoemde boeken is er vaak sprake van een mooie, romantische beschrijving van de gebeurtenissen. Hier heb ik dat veel minder. Ik ervaar het als directer en dat ligt mij wat minder. Zeker aangezien de verhalen ansich niet zo veel te bieden lijken te hebben qua plot. Het zogenaamde Magonia lijkt in allerlei verhalen centraal te staan op allerlei manieren, al wordt het vaak niet direct zo genoemd. Er is vaak een parallel (de dood) zichtbaar die zich in verschillende culturen afspeelt.
Hoewel sommige verhalen zeker de moeite waard zijn, zit er ook een aantal bij waar ik me met moeite doorheen heb moeten slaan. Daarnaast ben ik ook niet direct een liefhebber van dit soort korte verhaaltjes al heb ik er ook weinig ervaring mee.
