Adventures of Huckleberry Finn - Mark Twain (1884)
Alternatieve titels: De Avonturen van Huckleberry Finn | De Lotgevallen van Huckleberry Finn
mijn stem
77 stemmen
Engels
Avontuur
366 pagina's
Eerste druk: Chatto & Windus,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
Een jongen vlucht weg van zijn drankzuchtige en opvliegende vader en ontmoet op het eiland Jackson de ontsnapte negerslaaf Jim, die hoopt dat hij in een noordelijke staat van Amerika genoeg geld kan verdienen om zijn vrouw en kinderen vrij te kopen. Samen varen Huck en Jim op een vlot de Mississippi af en raken onderweg in allerlei hachelijke situaties verzeild.
0
geplaatst: 12 december 2007, 23:10 uur
Hoewel het er niet voor zorgt dat je in een moordend tempo door het boek raast, vond ik de dialecten die Twain/Clemens gebruikt wel erg leuk. Het zorgt voor een wat grotere commitment tot het verhaal.
Ik kan me dan ook helemaal vinden in wat Zachary zegt over Jims monologen; dat waren veruit mijn favoriete passages uit het boek.
In een college over Mark Twain en Huckleberry Finn (waar we voor het gemak maar een documentaire gingen kijken) werd gezegd dat Twain een geweldig gevoel voor humor had. En laat ik me daar nu eens helemaal niet in kunnen vinden. Enkele passages vooral wanneer Tom Sawyer uit gaat leggen hoe je nou precies een overvaller moet worden en wat je dan moet doen lieten wel een kleine glimlach achter, maar nergens vond ik het hilarisch. Dat hoeft natuurlijk ook niet altijd, maar het zorgde er onder meer wel voor dat ik dit niet meer dan het zoveelste avonturenverhaal vind.
Toegegeven, dit boek heeft een enorme historische achtergrond en had een geweldige impact op de Amerikaanse literatuur - het wordt volgens mij The First Great American Novel genoemd - maar dat doet me niet zoveel als ik het boek zelf aan het lezen ben. Buiten de mono- en dialogen deed de schrijfstijl me erg weinig, de beschrijvingen zijn vaak karig en het plot voorspelbaar.
Niet het grote literaire meesterwerk waar het voor wordt gehouden, wat mij betreft: 3*
Ik kan me dan ook helemaal vinden in wat Zachary zegt over Jims monologen; dat waren veruit mijn favoriete passages uit het boek.
In een college over Mark Twain en Huckleberry Finn (waar we voor het gemak maar een documentaire gingen kijken) werd gezegd dat Twain een geweldig gevoel voor humor had. En laat ik me daar nu eens helemaal niet in kunnen vinden. Enkele passages vooral wanneer Tom Sawyer uit gaat leggen hoe je nou precies een overvaller moet worden en wat je dan moet doen lieten wel een kleine glimlach achter, maar nergens vond ik het hilarisch. Dat hoeft natuurlijk ook niet altijd, maar het zorgde er onder meer wel voor dat ik dit niet meer dan het zoveelste avonturenverhaal vind.
Toegegeven, dit boek heeft een enorme historische achtergrond en had een geweldige impact op de Amerikaanse literatuur - het wordt volgens mij The First Great American Novel genoemd - maar dat doet me niet zoveel als ik het boek zelf aan het lezen ben. Buiten de mono- en dialogen deed de schrijfstijl me erg weinig, de beschrijvingen zijn vaak karig en het plot voorspelbaar.
Niet het grote literaire meesterwerk waar het voor wordt gehouden, wat mij betreft: 3*
* denotes required fields.
* denotes required fields.