Adventures of Huckleberry Finn - Mark Twain (1884)

Autoriteit, wie heeft er geen broertje dood aan? Feit is: onze (lees: mijn) rebellie blijft beperkt tot het in het openbaar nuttigen van een Mars-reep.

Het "niet-willen-deugen" thema, menig tienerboek blinkt er in uit. Holden Caulfield, Fabian, Louis Tinner, ... mooie tegenwringers allemaal

Zo ook Huckleberry Finn, die zich een weg liegt doorheen de maatschappij. Samen met Jim, op een vlot, het landschap doorklievend ... met niets anders om op te vertrouwen dan hun vriendschap. Wat Twains schrijverij zo verdraaid onweerstaanbaar maakt, is het sérieux waarmee hij de grootste idioterie neerpent (ik denk dan bijvoorbeeld aan de monologen van Jim over spoken en andere aanverwante mystieke verschijnselen). Wie ongerijmde onzin ernstig neemt, is dik in orde

Hoewel het er niet voor zorgt dat je in een moordend tempo door het boek raast, vond ik de dialecten die Twain/Clemens gebruikt wel erg leuk. Het zorgt voor een wat grotere commitment tot het verhaal.
Ik kan me dan ook helemaal vinden in wat Zachary zegt over Jims monologen; dat waren veruit mijn favoriete passages uit het boek.

In een college over Mark Twain en Huckleberry Finn (waar we voor het gemak maar een documentaire gingen kijken) werd gezegd dat Twain een geweldig gevoel voor humor had. En laat ik me daar nu eens helemaal niet in kunnen vinden. Enkele passages vooral wanneer Tom Sawyer uit gaat leggen hoe je nou precies een overvaller moet worden en wat je dan moet doen lieten wel een kleine glimlach achter, maar nergens vond ik het hilarisch. Dat hoeft natuurlijk ook niet altijd, maar het zorgde er onder meer wel voor dat ik dit niet meer dan het zoveelste avonturenverhaal vind.
Toegegeven, dit boek heeft een enorme historische achtergrond en had een geweldige impact op de Amerikaanse literatuur - het wordt volgens mij The First Great American Novel genoemd - maar dat doet me niet zoveel als ik het boek zelf aan het lezen ben. Buiten de mono- en dialogen deed de schrijfstijl me erg weinig, de beschrijvingen zijn vaak karig en het plot voorspelbaar.
Niet het grote literaire meesterwerk waar het voor wordt gehouden, wat mij betreft: 3*

Spannend jongensboek vol avonturen van Huck met belangrijke rollen voor de weggelopen slaaf Jim, twee oplichters en natuurlijk Tom Sawyer. Soms wat chaotisch in de verhaallijn maar Huck's drang naar vrijheid voor hem en Jim en zijn slimme keuzes daarin lezen zeer onderhoudend.

Ik zou het niet een der grootste Amerikaanse romans noemen maar het is wel belangrijk als grondlegger voor het gebruik van streektaal en de kritische houding ten opzichte van slavernij en racisme.

Dit is wat Ernest Hemingway, toch ook niet de minste, te zeggen had over het boek:



Als je zoiets leest, dan schept dat verwachtingen. Ik had 'The Adventures of Tom Sawyer' al gelezen, en deze is daar gelijkwaardig aan, wat mij betreft. Een heel ander verhaal, een heel andere sfeer, maar de nuchtere manier van vertellen van Twain blijft. Samen met zijn fraai gevoel voor humor en zijn scherpe maatschappelijke kritiek het handelsmerk van de schrijver. Uiteraard speelt Tom Sawyer ook in deze roman weer een glansrol, [/zijn plannen om Jim te bevrijden en te ontsnappen, worden meesterlijk uit de doeken gedaan door Twain; het wordt steeds idioter, maar "het moet zo, het staat zo in de boeken", zegt Tom Sawyer. Terwijl de denkwijze van de "ongemanierde, onbeschaafde" Huck Finn veel eenvoudiger zijn.

Als kind heb ik alleen de tv-serie 1968-1969 The New Adventure of Huckleberry Finn gezien, Hanna Barbera Studio's.
Echt heel, heel spannend vond ik 'The Curse of Thut'. Die aflevering is me altijd bijgebleven. Vandaag vond ik op youtube delen van de betreffende aflevering en zag de beelden nu pas voor tweede keer.
Bijzonder voor die tijd denk ik, een tekenfilm met 'echte kinderen' erin.

Natuurlijk is dit niet van Mark Twain. Vandaag de (originele) avonturen van Huckleberry Finn gereserveerd. Ben benieuwd :

Huckleberry Finn heeft een hogere status dan Tom Sawyer, en dat is wel begrijpelijk. Het is een serieuzer van toon, en ook wordt het vanuit de eerste persoon verteld, in plat 'southern'. Zoals al aangegeven wordt het geprezen als de eerste Great American Novel, dus dan zijn de verwachtingen hoog.

Toch vond ik het wat tegenvallen, vanaf dat the Duke en the King hun intrede deden werd het al wat flauwer, maar met name het laatste deel als ze bij de McPhelps' zijn en Tom Sawyer zijn intrede doet verandert de toon van het boek compleet. Het werd kinderachtiger, maar omdat Tom tot in het absurde door bleef emmeren over hoe een gevangene bevrijd moest worden moest ik daar wel weer om glimlachen, het had bijna iets Monty Python achtigs.

Maar de eerste delen waren erg sterk, al is het jammer dat Jim zo weinig aan het woord kwam. De dialogen tussen Jim en Huck zijn toch het best.

Ik heb erg genoten van dit boek. De plaatselijke dialecten bepalen erg de sfeer van dit boek, en dat maakt het lezen zo leuk. Af en toe vond ik het oprecht spannend, wat het voordeel is van de onmacht om het plot te voorspellen.
Tegen het einde nam het verhaal een ietwat andere wending als Tom Sawyer ten tonele verschijnt. Ik weet niet goed of het bij de rest van het verhaal paste. Echter kon ik het wel waarderen, en ik heb zeker af en toe moeten lachen.
Het duo Huck Finn en Jim was geweldig. Jim is echt een geweldig personage.
Ondanks de "dolle" avonturen die bij vlagen absurd of cartoonesk waren, leefde ik erg met de personages mee.
Verder was dit boek toentertijd controversieel, omdat Mark Twain met dit boek het opnam voor de zwarte bevolking en aangaf tegen de slavernij te zijn. Destijds zullen weinig mensen het daarmee eens zijn geweest. Ik vond het ook knap geschreven hoe Huckleberry af en toe zelf ook niet weet hoe te handelen. Hij voelt zich slecht, omdat hij een weggelopen slaaf helpt met vluchten, omdat dat toen als een misdaad gezien werd. In deze tijd is dat uiteraard moeilijk voor te stellen. Uiteindelijk bedenkt Huck dat hij volgens hemzelf het goede doet, ook al is dat dan slecht. Ook andere zinnen als "Ik wist wel dat Jim vanbinnen blank was!" laten zien hoe de mensen destijds dachten. Ik vind het erg knap hoe Mark Twain een dergelijke maatschappelijke lading in een humoristisch avonturenboek heeft kunnen verwerken.

Niet echt mijn ding dit boek. De charme ligt hem in de vertelstijl (dialect) en de humor. Helaas kon de vertelstijl me niet bekoren en heb ik nergens moeten glimlachen. Leest in principe wel lekker weg maar heb er wel langer over gedaan dan normaal wat duidelijk te wijten is aan het gemis van enige interesse voor Finn en zijn avonturen. 2.5*

Huck zit op een vlot, gaat er af en beleeft een avontuur. En zo enkele malen. Maar geen avontuur kan mij boeien. Het hele ontsnappingsverhaal aan het eind vind ik zelfs hogelijk irritant. Dat dit boek een stelling neemt tegen slavernij vind ik nogal overdreven, maar wellicht lag dat in die tijd anders.