The Adventures of Tom Sawyer - Mark Twain (1876)

Dit is gewoon de beste boek dat ik heb gelezen!.Het blijft je menemen in zijn avonturen.Gewoon geweldig ! 5 sterren

Heerlijk jongensboek.

Ik moet misschien ook maar eens heel dringend Twain gaan lezen. Ik heb thuis een boek vol quotes en die van Twain zijn a) niet te tellen, b) ongelofelijk geestig en c) onwaarschijnlijk raak en waar. Een heel wijs man, lijkt me.

Leuke avonturen, mooi verteld.
Zoals al gezegd, een echt jongensboek.
Misschien daarom dat het mij toch niet echt kan bekoren.

Zeer vermakelijk boek en terecht een klassieker. Ik kende de verhalen nog vaagjes uit mijn jeugd toen er wel vaker series of films op TV verschenen. De schelmenstreken zijn alle zalig om te lezen en vaak is er een glimp van herkenning, waarschijnlijk iets dat iedereen wel eens heeft en de populariteit van het boek voor een deel verklaart. In het midden neemt de vaart wat af, zeker als Injun Joe gevlucht is en de heren piraatje gaan spelen, ook het stuk van de voordrachten is wat saai, zoals Twain zelf aangeeft. Maar het einde is briljant en heb ik in 1 ruk uitgelezen. 4*

Hij is nog niet uit, maar ik ben me wel een beetje naar het einde aan het slepen moet ik zeggen. De verhalen zijn allemaal een beetje rommelig aan elkaar geregen, de toevalligheden zijn iets te talrijk en ik krijg toch een beetje een oubollig gevoel, wat ik dan weer niet heb bij Dickens of Melville, heren uit dezelfde eeuw afkomstig, nochtans.

Ik heb het dus al min of meer gezegd, maar goed.
Verhaaltjes komen en gaan, lijken even opgeborgen te worden voor een of ander finale, maar zelfs dat gebeurt niet.
Het hele treffen met Injun Joe wordt heel abrupt afgesloten en als onze held ook nog eens 3! keer op de zelfde plek blijkt op te duiken (het kerkhof, het verlaten huis en in de grot )als zijn uiteindelijk grote kwelgeest, dan vind ik dat echt wel van het goede te veel.
Het had voor mij iets te veel van 'The Waltons' die familieserie over de goede ouwe jaren 30. Daar was het uiteindelijk ook altijd meligheid troef.
Bij Dickens en Melville had ik toch een veel frisser gevoel.
ik had er veel meer van verwacht. Want mark Twain wordt wel eens de allereerste stand-up comedian genoemd. Te oordelen aan de vele geestige quotes die de man heeft nagelaten, verbaast me dit niets.

Leuk geschreven maar ook weer niet heel bijzonder, deze avonturen van Tom Sawyer.
Duidelijk bedoeld voor jongere lezers, maar de wereld van Twain komt toch wel mooi tot leven. Minste vond ik de hele detective achtige verwikkelingen, waardoor het toch wat speurneuzerig werd, en erg ongeloofwaardig vooral, wat ten koste ging van de sfeer.

Aardige klassieker, maar heeft niet helemaal de tand des tijds doorstaan.

Eerste boek in tijden dat ik niet uitgelezen heb. Ik vond het verbazingwekkend saai om te lezen. Ik voelde geen enkele sympathie voor de personages en hun belevenissen lieten me koud (terwijl ik kinderboeken doorgaans juist wel kan waarderen). Normaliter lees ik uit principe wel door, maar na een stuk of zes hoofdstukken had ik echt geen motivatie meer. Het taalgebruik vond ik overigens wel prettig, maar niet zo goed dat ik zin had om nog meer tijd in Tom Sawyer te investeren. Jammer.

Ik heb wel volgehouden, meer om weer wat Engels te lezen dan om het boek zelf. stefan dias en J. Ch. verwoorden het eerder perfect. Bij hun mening sluit ik me aan. Ik zie er op tegen om aan Huckleberry Finn te gaan beginnen. Als ik het toch doe, zou het weer zijn om Engels te lezen.

Mark Twain haalde inspiratie uit z'n eigen jeugd op het platteland in Missouri. Tom Sawyer is een amalgaam van hemzelf en z'n jeugdvrienden. Het was een hechte gemeenschap waar iedereen iedereen kende. De mensen hadden puriteinse opvattingen, vermengd met volks bijgeloof.

Het begint met een opeenvolging van schavuitenstreken. Het witte tuinhek staat symbool voor burgerlijkheid. Hoogtepunt is Toms mysterieuze verdwijning. Z'n vriendschap met Huckleberry Finn is een hoofdthema. Deze belhamel staat als zoon van een dronkaard onderaan de maatschappelijke ladder, maar gaandeweg dwingt hij sympathie af.

Voor een grotere spanningsboog zorgt de verhaallijn rond "Injun" Joe, een nogal stereotiepe schurk. Het spookhuis voegt een griezelelement toe. De ontmoeting met Becky Thatcher geeft er dan weer een romantisch tintje aan. Het is duidelijk dat ze wat voor elkaar voelen, maar ze maken het zichzelf moeilijk doordat Tom krampachtig indruk probeert te maken en doordat Becky "moeilijk te krijgen" speelt.

Twain is een geboren verteller met een vlotte, ongekunstelde stijl. In de directe rede verwerkt hij dialect en fout uitgesproken woorden. Eén keer gebruikt hij visuele poëzie door de intonatie van een dominee grafisch weer te geven. Naar huidige normen is hij niet politiek correct, maar dat geldt voor veel oude boeken. Het roept heimwee op naar de tijd dat jongens buiten gingen ravotten in plaats van de hele dag op een schermpje te staren.