Nadat ik na jaren
Geef me de ruimte! weer herlas en me dat prima beviel, ben ik zo snel mogelijk doorgegaan met deel 2 van de trilogie. Ook dit tweede deel is erg goed bevallen; het zou zomaar eens kunnen dat ik de komende tijd een heleboel boeken ga herlezen...
Waar deel 1 zich voornamelijk richtte op Marie-Claire, is in
Triomf van de Verschroeide Aarde de focus verschoven naar haar pleegzoon Matthis Cuvelier. Nu geldt voor beide personages dat ik niet erg warm of koud van ze word, maar desalniettemin blijf ik ze graag volgen vanwege hun belevenissen. Ik vind geschiedenis erg interessant, maar dan wel graag in verhaalvorm, en daar is Thea Beckman toch echt meester in.
We zijn een aantal jaar verder in de honderdjarige oorlog; en het boek beschrijft een aantal jaar in drie perioden. Het eerste deel is verreweg mijn favoriet. Bertrand Du Guesclin, wat een held! Fantastische vent... Zijn slimme streken deden me regelmatig denken aan Michiel de Ruyter (die ooit het dek van zijn schip liet insmeren met boter zodat de enterende kapers hopeloos uitgleden....), ook al zo'n man van het volk die met z'n boerenverstand iedereen versteld deed staan. Du Guesclin is lelijk, arm, van onbeduidende afkomst en ongeletterd, maar ik kan zeker wel begrijpen wat Tiphaine (die mooi, rijk, van hoge afkomst en geleerd is) in hem ziet. Gezond verstand, het hart op de goede plek, één brok moed en onverzettelijkheid.
Het beleg van Rennes is ook het enige wat ik me nog echt goed kon herinneren van dit boek (
ik wist nog heel precies dat ze broden gingen bakken met stukken hout van binnen om het te laten lijken alsof er overvloed in de stad was). Matthis in Parijs vond ik wat minder interessant, vooral omdat Etienne Marcel me niet zo boeide (en de Parijzenaars, die met alle winden meewaaien, vind ik een minder sympathiek volk dan de Bretons). De Jacquerie was wel boeiend, maar die krijgen we alleen van een afstand te zien. Het derde deel is niet heel gedenkwaardig, maar wel vermakelijk.
Verder kan ik hier weinig over zeggen dat ik niet al bij het eerste deel van de trilogie heb gezegd. Al met al heel genietbaar. Nog beter zou het zijn geweest als het hele boek zo goed was als het eerste deel. In ieder geval komt Bertrand Du Guesclin terug in het derde deel, dus dat is alvast iets om naar uit te kijken.