Dit boek heeft een beetje pech gehad... door omstandigheden heb ik het niet met de aandacht kunnen lezen, die het boek verdient
. Ondanks dat, is het een verhaal dat me zeer aanspreekt. Origineel is het natuurlijk sowieso: bedenken en beschrijven wat de geschiedenis is van die krankzinnige vrouw uit Jane Eyre. Maar ook de boeiende schrijfstijl van Jean Rhys speelt daarbij een heel belangrijke rol. Antoinette Cosway of zoals ze uiteindelijke genoemd wordt, Bertha Mason (het hoe en waarom wordt in het boek duidelijk) is een vrouw waar je misschien niet direct sympathie voor of medelijden mee krijgt, maar waarvan je wel begrijpt waarom ze handelt zoals ze handelt en denkt zoals ze denkt.
Als ik dit boek eerder had gelezen, dan had ik in mijn reactie bij
Time of our singing geschreven dat Jonah mij in de verte aan Antoinette Cosway deed denken.. nu moet ik dat andersom vermelden
. Ook voor Antoinette Cosway geldt dat ze eigenlijk nergens echt thuis hoort, maar omdat ze in een andere tijd, op een andere plek leeft en een vrouw is, is het voor haar nog vele malen moeilijker om haar hoofd boven water te houden. Dat lukt haar ook niet... een tragisch verhaal op niet sentimentele en scherpe wijze verteld.
In het nawoord, van mijn versie van het boek, worden nog een aantal boeken van Jean Rhys, met achtergrond en verhaal, vermeld. Daar ga ik me zeker te zijner tijd aan wagen.