menu

Of Mice and Men - John Steinbeck (1937)

Alternatieve titel: Van Muizen en Mensen

mijn stem
3,77 (212)
212 stemmen

Engels
Sociaal

121 pagina's
Eerste druk: Covici Friede, New York (Verenigde Staten)

Tijdens de crisis van de jaren dertig van de vorige eeuw proberen de dagloners George en Lennie het hoofd boven water te houden. Op het platteland van de Verenigde Staten trekken zij van farm naar farm, maar elke keer zorgt de zwakzinnige Lennie voor problemen die George moet oplossen. Op de volgende ranch lijkt alles goed te gaan, maar Curley, de zoon van de baas, is nogal opvliegend van aard. En bovendien kan Lennie zijn ogen niet van Curley´s vrouw afhouden.

zoeken in:
4,0
Als er een boek is waar de term 'kort, maar krachtig' op slaat, dan is het wel Steinbecks Of Mice and Men. Over een periode van slechts 121 pagina's, laat hij je zozeer meeleven met de personages, dat het einde bijzonder ontroerend blijkt. Klasse! 4*

avatar van JJ_D
2,5
John Steinbeck is één der auteurs die vaak opduiken in toplijsten, en dit bijna uitsluitend met het boekje ‘Van muizen en mensen’ of met ‘Druiven der Gramschap’. De vraag die zich al meteen opdringt tijdens het lezen, is ‘waarom’ iedereen dit werk eigenlijk zo bewondert. Ik heb immers louter een simpel verhaaltje voor ogen, dat niet echt ontroert, noch veel zegt over “muizen of mensen”. We krijgen een bepaalde sfeer geschetst, die baadt in een naturalistisch tijdskader, maar daar houden Steinbecks troeven ook volledig op.
Van boeken verwacht ik vooral een diepere inhoud, en met pure ‘menselijkheid’ neem ik geen genoegen. Neem me alstublieft niet kwalijk, maar als “Of Mice and Men attempts to explain the nature of being human and one's struggles to identify a place in the universe”, dan kan in alleen maar toezien hoe het boek grandioos faalt in zijn opzet.
Hoogst middelmatig.
2,25*

avatar van DvonGeem
3,5
Mice of Men is vooral bij ons bekend omdat velen het hebben gelezen voor school. Het is een kort boekje. Maar een stuk minder dan the grapes of wrath en east of eden.

avatar van El Duderino
5,0
DvonGeem schreef:
Mice of Men is vooral bij ons bekend omdat velen het hebben gelezen voor school. Het is een kort boekje. Maar een stuk minder dan the grapes of wrath en east of eden.


Waarom???
Minder is soms meer; The Grapes of Wrath is een prima boek, maar het had van mij wel 100 blz. korter gemogen (sommige gedeeltes voegen niet zoveel toe). Het valt mij elke keer weer op dat er zoveel mensen zijn, die in de veronderstelling verkeren dat een dikker boek vaak beter is. Zucht.
Ik vind het zelf juist geniaal dat Steinbeck zulke prachtige, meeslepende en ontroerende verhalen als "Of Mice and Men" in slechts 100 blz. kan proppen, zonder dat het maar één moment gehaast of afgeraffelt overkomt.

4,0
Inderdaad, het einde van dit verhaal, wat een krop in mijn keel kreeg ik de eerste keer dat ik de laatste paar pagina's las.

Maar het is allemaal heel beknopt en to the point hier, en ik hou er juist van als Steinbeck de tijd neemt om je helemaal onder te dompelen in het verhaal, zoals bij mijn nummer 1 East Of Eden

4,5
Een verhaal als een mokerslag! In 100 blz. schetst Steinbeck het leven van die mensen, waar ze wonen en werken, hoe ze praten, denken enz. Daaruit komen dan enkele personages echt naar voor: het rare vriendenpaar Lennie en George, enkele medearbeiders, Curley en zijn vrouw. In dit ruwe, nauwelijks beschaafde milieu heb je dan een paar vleugjes van wat ik alleen maar tederheid kan noemen: Lennie met zijn muis en daarna zijn pup, Candy en zijn oude hond, George en Lennie. Geen enkele van die zachtere gevoelens blijft bestaan. Steinbeck probeert nooit het milieu mooier te maken dan het is, maar zijn respect voor die mensen is zeer diep.
Steinbeck heeft zijn Nobelprijs verdiend.

avatar van Pythia
4,5
Er komt een hoop jaren dertig voorbij in een paar bladzijden.
De eenzaamheid van een individu.
De zorg voor de geestelijk minderbedeelde.
De positie van de zwarte medemens.
De wetteloosheid op het platteland.
De positie van de vrouw in een mannengemeenschap.
Maar vooral de dromen die een landarbeider op de rails houden.
Steinbeck weet er ook nog een harmonisch geheel van te smeden.

avatar van AOVV
4,0
Dit leest aardig vlot weg, en toch komt er een heleboel bij kijken. Personages zoals de kinderlijke Lennie maken altijd indruk op me; hoe hij alles wat ie mooi vindt wil aaien en vervolgens kapotmaakt (een crue term die we hier wel mogen gebruiken), en altijd maar die konijnen!

Paradise en Paradise lost zijn twee van de thema's die bij Steinbeck steeds wederkeren, heb ik ergens gelezen. Als je het aftoetst aan dit werkje, klopt dat zeer zeker. De droom die George en Lennie koesteren, verandert gaandeweg in een nachtmerrie, tot de onthutsende apotheose haar in stukken breekt.

De ruwheid in het taalgebruik is ook fascinerend, en volgens mij heeft Steinbeck deze omgangsvorm rechtstreeks uit het leven gegrepen. In een dikke 100 pagina's (hangt er van af welke uitgave je hebt) schetst Steinbeck een relaas dat de beginselen van een hele tijdsgeest blootlegt. Bijzonder fraai.

4 sterren

avatar van karelhamstra
3,0
Vond het boek aardig tegenvallen. Het verhaal was goed, maar de karakters deden mij weinig (Ik snap dat het een novella is maar dan nog). Ik vond zelfs voor het eerst de film (met malkovich) beter aangezien de personages daarin een stuk meer diepgang kregen. In het boek is george maar een irritante eikel die constant z'n frustraties op lennie uit en de enige die me eigenlijk wat deed was Slim.

3*

4,0
Of mice and men is uit, en daarmee de John Steinbeck omnibus die jaren stond te wachten in mijn kast en uiteindelijk eindigde als op-de-wc-lees-boek (in een interview in Trouw stond ooit dat iemand klassiekers altijd op de wc las, omdat ze er anders nooit aan toe kwam. Geen idee meer wie het was, maar het idee 'bleef plakken'). Of mice and men is ook het enige boek dat ik al van Steinbeck had gelezen, en op basis waarvan ik lang tegen de omnibus opkeek. Sommige romans gaven me gelijk (Grapes of wrath kwam ik bijvoorbeeld nauwelijks doorheen), anderen bevielen me uiteindelijk wel (East of eden). De herlezing pakt goed uit voor Of mice and men, want zo'n 6 jaar later kon ik de belevenissen van George en Lennie beter waarderen dan de eerste keer.

Het is moeilijk aan te geven waar dat precies aan ligt, Steinbeck lijkt toch een schrijver te zijn van 'het gevoel'. Lennie heeft niet (veel) meer verstand dan een zwakzinnige, maar hoe het precies met George zit: ik ben er nog niet over uit. Hij lijkt Lennie te gebruiken, en toch om hem te geven. Bovendien is hij zelf ook niet de snuggerste, al heeft hij zekere manipulatieve talenten. De ontknoping is onvermijdelijk, en de tragiek is in schoonheid opgeschreven. Het is duidelijk dat herlezing soms zin heeft.

3,5
Een aardig boekje dat een goed tijdsbeeld weet neer te zetten. Of dit boekje zo populair is vanwege het verhaal, of omdat het zo dun is weet ik niet. Ik weet wel dat scholieren graag dunne boekjes lezen. Op mij maakte dit verhaal in ieder geval geen verpletterende indruk. Leuk geschreven, met personen die prima worden beschreven, maar niet meer dan dat.

Samenvatting:
George, een kleine man, gaat samen met Lennie, een grote man met een laag IQ, werken op een boerderij. Lennie kan goed fysiek werk verrichten maar is te dom om goed de gevolgen van zijn daden te kunnen overzien. Zo brengt hij George en zichzelf regelmatig in de problemen. George doet er alles aan om Lennie te beschermen. Zoals tegen Curley, de vervelende zoon van de baas. Op de boerderij willen ze een paar maanden werken om zo voldoende geld te verdienen om zelf een boerderijtje te kopen. Daar is alles van henzelf en zou Lennie voor de konijnen mogen zorgen, iets waar hij heel sterk naar verlangt.
Lennie krijgt een puppy, maar hij doodt deze per ongeluk. Wanneer hij alleen met de dode pup in de schuur zit komt de vrouw van Curley binnen. Ze laat hem over haar haar strijken, maar hij is weer te hardhandig en ze wil hem afweren. Lenny kent zijn eigen krachten niet en doodt ook haar zonder opzet. In paniek vlucht hij naar de beek waar hij zou wachten op George als hij ooit in de problemen zou komen. Het lijk wordt gevonden en gewapend trekken de mannen er op uit om Lenny te zoeken. Curley wil hem doodschieten. George weet waar Lenny is en gaat er snel heen. Daar stelt hij Lenny gerust en wijst hem in de verte op dat mooie plekje waar ze naar verlangen. Lenny kijkt en George schiet hem door zijn hoofd.

4,0
Toch bijzonder dat dit op de verplichte leeslijsten van scholen belandt. Op 105 pagina's kan je moeilijk nog meer fouten maken tegen de Engelse taal. Heel veel dialogen tussen de personnages in dialectvorm weergegeven, waardoor het literaire wel heel hard naar de achtergrond wordt geduwd.

Maar ondanks dat is het verhaal krachtig, aangrijpend en geeft het toch een indicatie van de omstandigheden in die tijd. Aangenaam tussendoortje. Ik moest qua verhaal ook wel denken aan the Green Mile.

avatar van LimeLou
4,0
Prachtig boek geschreven in economisch maar raak proza. Mooie natuurbeschrijvingen worden mooi afgewisseld met diep menselijk drama. Steinbeck heeft bij 'Of mice and men' een scherp oog voor de verstandhoudingen tussen mensen en hun plaats in de maatschappij waarin ze leven (en vaak overleven). Eenzaamheid is een subtiel maar belangrijk thema in dit boek:

1. Curley's vrouw is eenzaam, omdat ze met niemand mag praten van haar echtgenoot.

2. De donkere stalknecht is eenzaam vanwege zijn racistische collega's. Hij wil menselijk contact, maar raakt continu teleurgesteld in zijn (blanke) medemens. Dit weerhoudt hem betekenisvolle banden op te bouwen met anderen.

3. Lenny is eenzaam, omdat hij de wereld en de mensen niet begrijpt, dit vanwege zijn beperking. Zijn enige manier om de wereld draagbaar te maken voor hem, is door zich vast te klampen aan George.

'Of mice and men' is een boek dat eenvoudig taalgebruik hanteert, maar veel meer verbergt onder de ogenschijnlijk eenvoudige tekst. Achter de troosteloze wereld die Steinbeck opschrijft, schuilt vaak veel schoonheid. De interactie tussen de donkere stalknecht en Lennie was ontroerend en de dood van de oude hond bleek achteraf profetisch en diep triest.

avatar van liv2
4,0
Wordt uitgegeven in een nieuwe vertaling van Peter Bergsma door Van Oorschot op 30 augustus.

avatar van Dr Channard
4,5
En alweer stelt Steinbeck niet teleur. Dit is het tweede kortverhaal dat ik heb doorgenomen als voorbereiding op de twee dikke pillen die ik van hem in huis heb staan (Gramschap en Eden) en deze bevalt me toch wat meer mede door de coherentie die in het verhaal aanwezig is.

Boek heeft een zeer aangename sfeer (ideaal ook voor dit type weer) en leest zeer vlot. De schrijfstijl die Steinbeck hanteert in zijn dialogen is niet gecompliceerd en recht voor de raap maar de chemie tussen de personages is dik raak. Tevens laat hij hier en daar wat ruimte om een paar details te beschrijven in de omgeving waar de personages zich bevinden... en dat doet hij weeral met verve.

Kort maar krachtig.

avatar van mjk87
3,5
Mooi boekje wel. Knap hoe Steinbeck met zo weinig ruimte toch een compleet verhaal vertelt dat nergens verkort of afgeraffeld voelt en ook enkele personages een eigen stem geeft. Het zijn ook veelal sympathieke personen. Wel is het allemaal net te kort om echt te beklijven, het is eerder een fijn werkje om lekker op een ochtend te lezen dan een roman waarin ik word meegesleurd. Daarvoor leer je de personages net niet voldoende kennen. 3,5*.

avatar van manonvandebron
4,5
John Steinbeck schreef over arme, rondtrekkende landarbeiders in Californië ten tijde van de Grote Depressie. Hij riep een dramatisch beeld op van de natuur, het weer en de sociale omstandigheden. Het was een ruw milieu met haantjesgedrag en segregatie.

De landarbeiders dragen cowboyhoeden van Stetson. Ze spreken dialect. Hun vrije tijd doden ze met kaarten en hoefijzerwerpen. De zoon van de baas is jaloers en opvliegend. Z’n vrouw daagt hem uit met haar geflirt. In contrast hiermee staat de vriendschap tussen George en Lennie, die op elkaar aangewezen zijn. Ze fantaseren over een betere toekomst om aan de bittere realiteit te ontsnappen.

De titel is een citaat van Robert Burns, maar is ook letterlijk van toepassing. Enkele scènes met dieren illustreren het recht van de sterkste. Lennie Small is ironisch genoeg zeer groot en zich niet bewust van z’n fysieke kracht. Wanneer hij kleine diertjes doodknuffelt, is dat een voorafspiegeling van de tragische afloop. Door de subjectieve vertelstijl wordt sympathie voor hem opgewekt. Steinbeck schildert een grauw beeld van een donkere periode.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:13 uur

geplaatst: vandaag om 14:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.