Magnus - Arjen Lubach (2011)
Nederlands
Psychologisch
318 pagina's
Eerste druk: Podium,
Amsterdam (Nederland)
Wanneer zijn jeugdliefde Caro het uitmaakt en een relatie begint met een singer-songwriter van luisterliedjes, rest Merlijn niets anders dan zijn ellende te compenseren met liederlijke uitspattingen. Dat lucht even op, tot er een bericht van zijn creditcardmaatschappij binnenkomt met de verontrustende mededeling dat er in zijn naam allerlei vreemde uitgaven zijn gedaan in een pretpark in Zweden. Het verlies van Caro, de drang naar avontuur en de steeds slechtere band met zijn vrienden doen Merlijn besluiten naar Stockholm af te reizen om de geheimzinnige dief te ontmaskeren. Een probleem: zijn epileptische aanvallen, waardoor hij stukken uit het meest recente verleden kwijt is. Op zijn zoektocht in Zweden blijkt de waarheid verregaander gevolgen te hebben dan hij als amateurdetective kon vermoeden. Nieuwe ontmoetingen en bizarre onthullingen zorgen ervoor dat Merlijn zijn herinneringen aan zijn oude bestaan in Nederland grondig moet bijstellen.
Het lijkt misschien zwaar op de hand maar dat is dit boek hoegenaamd niet!
We volgen een laat-twintiger/vroeg-dertiger Merlijn Kaiser die het niet slecht heeft - zeker niet!- maar wel zich afvraagt waar hij beland is en of dat alles is. Zijn vriendin is zomaar weg, zijn vrienden zijn niet meer van vroeger en zijn jeugd en studententijd liggen achter hem. Boudewijn de Groot met Voor de Overlevenden is nooit ver weg - en ja, Lubach zelf verwijst ook veel, vooral naar de bekendere namen waarvan ik dan constant aan gemakzucht denk. Of hij wat liedjes luistert en er dan maar in gooit. Geen slechte muziek trouwens, maar voeg het iets beter in.
En verdwijnt hij zelf, naar Zweden en gaat op onderzoek uit. Dat is duidelijk het sterkste deel, met leuke beschrijvingen van Stockholm, wat diepere interessante lagen, een inkijk in het schrijverschap, fijne en goed uitgewerkte personage's (voor Cecilia, zoals dat vaker is met jonge meisjes als Sonja, Tony en Natasja) en vooral heel veel sfeer en humor. Merlijn is even terug in zijn oude tijd, zo tussen studenten en heeft een doel in het leven gevonden: kortom, hij is weer gelukkig. En willen we dit niet allemaal, zomaar er vandoor gaan en eeuwig reizen? Daarnaast is Lubach goed in het optekenen van verliefdheid, situatie's (je merkt dat hij scenario's schrijft) en dan vooral in de kleine gebaren.
De hele derde akte daarna, vrijwel volledig plotgedreven en vooral om de eindjes aan elkaar te knopen, vond ik van een minder niveau. Vermakelijk, maar meer ook niet. We kennen iedereen en er wordt inhoudelijk eigenlijk weinig meer toegevoegd, behalve dat je antwoord krijgt op de meeste vragen (en die een klein beetje teleurstellend zijn). En ergens halverwege richt Lubach zich tot een 'je' (Cecilia?), geen idee waarom eigenlijk. En verder zijn plot en thema's wat voorspelbaar, dat zeker de derde akte daardoor minder maakt, maar in het begin heb je er nog geen last van.
Al met al een prima deel dat een beter slot had verdiend, 3,5*.
NB. Lubach laat zijn hoofdpersoon een toneelstuk schrijven, waar ook mobieltjes in voor komen en andere moderne media. Hij zegt dat het zijn tijd is en dus dat kan gebruiken. Shakespeare was wellicht nu ook videokunstenaar geworden. Interessant, vooral omdat ik een hekel eraan heb als dat soort zaken voor komen in boeken. Facebook. de iPhone, Youtube, etc. Dit wat Lubach schrijft zet me wel aan het denken even.
Wel jammer dat op het laatst de "antwoorden" inderdaad wat onbevredigend zijn, zoals mjk87 ook al aangaf.