menu

The Botticelli Secret - Marina Fiorato (2010)

Alternatieve titel: Het Raadsel van Botticelli

mijn stem
3,40 (5)
5 stemmen

Engels
Historisch / Detective

448 pagina's
Eerste druk: Beautiful Books, Londen (Verenigd Koninkrijk)

De jonge vrijgevochten Luciana Vetra, die als prostituee én als schildersmodel werkt, wordt door een van haar voornaamste klanten gevraagd om te poseren voor een bevriende schilder. Deze schilder blijkt niemand minder te zijn dan Sandro Botticelli. Luciana poseert als de centrale figuur Flora op zijn beroemde schilderij 'La Primavera'. Wanneer de kunstenaar haar echter wegstuurt zonder haar te betalen, steelt een woedende Luciana een niet-afgemaakte miniatuur van het schilderij. Hiermee zet ze een reeks van gebeurtenissen in gang en binnen een paar uur nadat Luciana de miniatuur onder haar rok heeft meegesmokkeld zijn er drie moorden gepleegd. Wat kan er zo kostbaar zijn aan dit schilderij? Luciana richt zich tot monnik en bibliothecaris Guido van Sante Croce met wie ze Venetië ontvlucht, langs de negen steden in het vijftiende-eeuwse Italië om de geheimen van 'La Primavera' te ontcijferen.

zoeken in:
avatar van J.Ch.
3,5
Afgelopen zomer was ik een dag in Florence en een deel daarvan besteedde ik in de Galleria degli Uffizi. Nu is vrijwel alles in dat museum imposant, maar de eerste keer dat mijn haren letterlijk overeind gingen staan was toen ik een zaal binnenkwam en oog in oog stond met Botticelli’s Primavera. Ik heb er een milde fascinatie voor alles van Botticelli overgehouden (nog aangewakkerd door de uitstekende tv-serie Medici). Ik zocht in de collectie van de bibliotheek naar Botticelli en stuitte onderweg op dit boek. Nou vind ik historische fictie vele malen leuker dan een biografie, dus de zoektocht werd gestaakt, het boek werd gereserveerd en in de druilerige herfstmaanden kreeg ik het dan eindelijk te lezen.

Binnen de kortste keren nam het boek mij mee naar het Italië van de Renaissance. Binnen de historische fictie is dit een van mijn favoriete settings voor een verhaal, en dat zal ongetwijfeld mijn oordeel beïnvloed hebben, maar waarom zou dat de pret moeten drukken? Fiorato heeft een levendige schrijfstijl die het je gemakkelijk maakt om je te verplaatsen in de personages en in de tijd en ruimte waarin zij zich bevinden. Fiorato heeft volgens de kaft geschiedenis gestudeerd en op de kunstacademie gezeten, en dat blijkt door het hele boek. Behalve uitgebreide beschrijvingen en interpretaties van de Primavera komt er ook een handjevol Italiaanse steden, politieke figuren en imposante gebouwen langs. Voor mij was het bij vlagen een feest van herkenning, hoewel het ook echt niet hoeft te storen als je nog nooit een voet in Italië hebt gezet.

Dat je je niet hoeft te storen aan alle (kunst)historische informatie die over je wordt uitgestrooid, is vooral te danken aan het centrale duo. De ongeletterde hoer met haar rappe tong en gewiekstheid en de geleerde monnik die barst van idealisme en boekenwijsheid – ze vullen elkaar goed aan. Nu is het niet bijster origineel om twee tegenpolen tot elkaar te veroordelen en naar elkaar toe te laten groeien, maar het is wel kundig uitgevoerd en daarom prima te genieten. Naast Luciana en Guido is er nog een flinke stoet van kleurrijke personages, voor het grootste deel historische. Jammer vind ik dat de meest notoire figuur – Lorenzo ‘Il Magnifico’ de’ Medici – het minst uit de verf komt. Ook had ik zelf liever gehad dat het grote complot tegen Lorenzo gericht was (als een soort vervolg op het Pazzi-complot waar in het boek wel naar gerefereerd wordt), in plaats van door hem bedacht, maar dat is misschien vooringenomenheid van mij. De ontknoping vond ik daarnaast net iets te snel gaan. Als laatste minpunt moet ik nog even noemen dat er een paar inconsistenties in het boek staan waar ik me nogal aan ergerde (ergens had een redacteur iets beter zijn best moeten doen).

Nu vraagt Het geheim van Botticelli (naast enige interesse in kunst en/of geschiedenis) wel om een zekere suspension of disbelief. Je moet niet te lang stilstaan bij de vraag waarom een beroemde schilder toch een megalomaan complot in code vast zou leggen op een enorm schilderij. Als je dit centrale concept kunt accepteren vormt geloofwaardigheid de rest van het boek geen probleem meer. Binnen deze context klopt namelijk alles eigenlijk wel. Dat het verhaal vlot en met duidelijke kennis van zaken geschreven is helpt absoluut om je scepsis even opzij te zetten.

Ik was mijn oorspronkelijke beweegreden om dit boek te lezen alweer bijna vergeten. Toch is het wat wonderlijk dat Botticelli zelf zo’n beperkte rol krijgt in een naar hem genoemd boek. Hij wordt overschaduwd door zijn eigen meesterwerk.

avatar van Tiany
4,0
Mooi opbouwende, en spannende middeleeuwse thriller/detective. (Nederlandse versie)
De hoofdpersonages zijn twee uitersten, een prostituée “Luciana” en een broeder “Guido”.
Het taalgebruik van Luciana tijdens de eerste hoofdstukken vond ik bij momenten tamelijk grof en vulgair, maar hoe verder je leest hoe minder dit voorkomt.
Luciana is een hoertje, en via een rijke klant mag ze model staan voor het beroemde schilderij “La Primavera” van kunstenaar “Botticelli”.
Maar door een misverstand maakt ze Botticelli boos en hij vergeet haar te betalen. Luciana laat het hier niet bij en steelt in haar boosheid en teleurstelling het miniatuur kopij van het schilderij. Vanaf dat moment is haar leven in gevaar want het schilderij verbergt een soort code. Ze zoekt de hulp van broeder Guido, die haar eerder op het goede pad heeft willen helpen, maar zo betrekt ze deze doorbrave knappe man mee in haar dodelijk en spannend avontuur.
Het is een fictief verhaal, waar meerdere, werkelijk bestaande, figuren in voorkomen, wat het extra interessant maakt. Ook het reizen door verschillende streken in het huidige Italië is leerzaam en boeiend. Ik heb de steden nu beter leren kennen en ze staan op mijn lijstje als citytrip.
Het is een knap boek, nooit saai, en bij momenten nagelbijtend spannend.

avatar van psyche
4,0
psyche (crew)
Ik sluit me aan bij de meningen van voorgaande users en heb er eigenlijk weinig aan toe te voegen.
'Het raadsel van Botticelli' is voor mij een roman zoals ik ze vroeger vooral las: een heerlijk dikke pil met kleinde lettertjes, dus lang leesplezier. Knap hoe Marina Fiorato histrorische wetenswaardigheden heeft omgebogen naar een fictieve pageturner. Af en toe een beetje over de top maar dat mag de pret niet drukken. Fijn (ont)spannend.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:12 uur

geplaatst: vandaag om 11:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.