Ik heb vanmiddag dit boek(je) uitgelezen, ik heb er ongeveer anderhalve dag erover gedaan, dat zegt dus al 1 ding. Dat dit boek het hele verhaal interessant blijft.
The Perks of being a Wallflower is een heel uniek boek. Niet zozeer omdat dit in de 1e persoon is geschreven, maar omdat dit een boek is die geschreven is door middel van brieven. Elk hoofdstuk is een nieuwe brief aan jou geschreven, waarin de afgelopen dagen en/of weken worden verteld. Dit allemaal door een jongen van 15/16 die voor het eerst naar een High School gaat. Deze jongen, Charlie, is een nogal getraumatiseerde jongen die een jaar geleden zijn beste vriend heeft verloren. Daardoor is hij heel stil, heeft geen vrienden en is heel onzeker over zijn leven vooral over de levens van de mensen om zich heen. In het boek maakt hij vrienden die net wat anders zijn dan de rest.
Zoals ik al zei wordt dit boek in de eerste persoon geschreven, ik vind dit vaak wel leuk, maar komt toch met een aantal nadelen waar ik me vaak wel aan kan storen. Ik neem in dit geval even andere boeken als voorbeeld: 22-11-63 van Stephen King en de Dexter boeken. Dit zijn ook boeken in de eerste persoon verteld. Wat mij nu zo erg stoort is hoeveel detail erin zit. Zoals hele gesprekken die precies zoals ze zijn verteld worden. Het hele idee achter die eerste persoon is dat het voor realisme zorgt, maar je kan me echt niet wijs maken dat je hele gesprekken herinnerd van 2/3 weken geleden, en zoals in het geval van 22-11-63, een paar jaar geleden.
In dit boek is het veel beter gedaan, doordat je met brieven werkt, die vaak direct na de gebeurtenissen in het boek geschreven zijn, dus in principe de herinneringen nog helder zijn. En er zitten over het algemeen geen grote gesprekken in, meer de gedachtes van Charlie. Een groot verschil met de bovenstaande boeken. Toch is het niet perfect.
Ik heb dit boek 4 sterren gegeven, omdat ik toch nog geen hele grote fan ben van boeken in de 1e persoon geschreven. Dit komt door wat ik hierboven heb verteld.
Ook zitten er toch veel cliché's in die mij soms wat storen. Iedereen kent natuurlijk romantische films. Daar wordt altijd een standaard formule gebruikt: Hoofdpersoon leert iemand kennen, werkt zich uit tot vriendschap/liefde, er gebeurt iets waardoor ze ruzie krijgen of uit elkaar gaan, komen weer bij elkaar en alles is goed, einde. Dit is in dit boek ook niet anders, dit zet ik daarom ook niet in spoilertags, want het is zo voorspelbaar dat je het gewoon verwacht.
Toch vind ik dit een heel geslaagd boek die voor mij uniek in zijn soort is. De drama is heel realistisch, de vriendschappen zijn goed gelukt, elementen en interesses van de hoofdpersonen zijn herkenbaar en als belangrijkste, de hele filosofie en boodschap die dit boek brengt is heel helder en mooi: Niet teveel over andere mensen nadenken, gewoon lekker jezelf zijn en doen wat je zelf wil. (Dit klinkt heel egoistisch natuurlijk, maar als je het boek leest snap je wat ermee bedoeld wordt)
4* geslaagd boek en een aanrader.
PS: Ik heb de verfilming gezien, die ook zeer geslaagd is, en zich aan de gebeurtenissen van het boek houdt. Dit komt natuurlijk ook doordat de producent de schrijver van dit boek is. Ook een aanrader, al zou ik eerst het boek lezen voordat je de film gaat kijken.